Το δύσκολο μονοπάτι του ρεαλισμού για τον Αλέξη Τσίπρα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τρεις μήνες μέσα στη διαπραγμάτευση με εταίρους και δανειστές αλλά και σε απόσταση αναπνοής από ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας, ο Έλληνας πρωθυπουργός, Α.Τσίπρας, εμφανίστηκε χθες έτοιμος για την υλοποίηση της εντολής που του έδωσε ο ελληνικός λαός.

Έντιμο συμβιβασμό εντός ευρώ.

Στην περίπου τρίωρης διάρκειας συνέντευξη που παραχώρησε στον Ν.Χατζηνικολάου (Star), ο κ.Τσίπρας υποστήριξε ότι η κυβέρνησή του παγιδεύτηκε από τους πολιτικούς της αντιπάλους, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έπεσε θύμα παραπλάνησης και εκβιασμών εκ μέρους ορισμένων εκ των εταίρων της, καθώς και ότι ήταν άπειρη και έκανε λάθη.

Ταυτόχρονα, όμως, κατέδειξε με τον πλέον σαφή τρόπο την απόφασή του να παραμείνει εντός του πλαισίου της εντολής που του δόθηκε την 25η Ιανουαρίου.

Εάν η έκβαση της διαπραγμάτευσης οδηγήσει την κυβέρνησή του σε ενδεχόμενη υπέρβαση της εντολής αυτής, είτε προς το ένα άκρο (έξοδο από την ευρωζώνη), είτε προς το άλλο (συνέχιση της υπέρμετρης λιτότητας), ο κ.Τσίπρας προανήγγειλε δημοψήφισμα, το οποίο ωστόσο ο ίδιος εμφανίζεται πεπεισμένος ότι η χώρα θα αποφύγει.

Η πεποίθησή του αυτή είναι σαφές ότι εδράζεται στις εμπειρίες που αποκόμισε κατά την τρίμηνη διακυβέρνηση της χώρας καθώς και σε μια ρεαλιστικότερη προσέγγιση των πραγμάτων, η οποία σαφώς απέχει από την προεκλογική ρητορική του «σκίζω τα μνημόνια με ένα άρθρο και ένα νόμο» και οδήγησε, επίσης χθες, στην αναδόμηση της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας.

Αντιμέτωπος με τα πάγια δομικά προβλήματα που φέρει η ελληνική οικονομία, αλλά και με το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της εξαιτίας της απουσίας χρηματοδότησής της από τους θεσμούς, ο Έλληνας πρωθυπουργός εμφανίστηκε, ταυτόχρονα, δίχως ψευδαισθήσεις σχετικά με το είδος των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να προωθηθούν καθώς και των συμβιβασμών που πρέπει να γίνουν, ακόμη και εντός των κομματικών του τειχών.

Η γραφειοκρατία και η αδιαφάνεια αποθαρρύνουν τις επενδύσεις, η δημόσια διοίκηση πρέπει να εκσυγχρονιστεί και το φορολογικό περιβάλλον πρέπει να αποκτήσει σταθερότητα, ομολόγησε ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Όπως αντίστοιχα πρέπει να προωθηθούν ιδιωτικοποιήσεις, στα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ, στη ΔΕΣΦΑ, στον ΟΔΙΕ, στον Αστέρα αλλά και να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών για το Αεροδρόμιο του Ελληνικού και τον ΟΛΠ.

Οι διαπιστώσεις αυτές, όσο κι αν απέχουν από την προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ -ή και τη μετεκλογική σε ζητήματα ενέργειας- αποτελούν τμήματα μιας ρεαλιστικότερης προσέγγισης των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.

Ήταν, άραγε, απαραίτητο να οδηγηθεί η χώρα σε κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας, δημοσιονομικού εκτροχιασμού και οικονομικής οπισθοδρόμησης, ώστε τούτο να γίνει εφικτό;

Ήταν απαραίτητο να σχοινοβατήσει στα όρια της λογικής και του αυτονόητου -ή και να τα υπερβεί ενίοτε- ώστε να μπορεί να αποκαλεί το μνημόνιο και την τρόικα με άλλες ονομασίες;

Όπως και να έχουν οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, γεγονός παραμένει ότι σήμερα οι εταίροι και δανειστές μας εμφανίζονται να έχουν απέναντί τους στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης σοφότερους συνομιλητές.

Συνολικό σχέδιο, ίσως, να μην υπάρχει ακόμη και ακραίες φωνές εξακολουθούν να ηχούν.

Όμως, τουλάχιστον, πλέον υπάρχει επίγνωση.

Τόσο της κρισιμότητας των στιγμών, όσο και των τομών που πρέπει να γίνουν.

Πρόκειται για ένα νέο μονοπάτι, αυτό που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση, το οποίο, εφόσον περπατηθεί έως το τέλος του, ίσως οδηγήσει τη χώρα σε σταθερότερα εδάφη...