Τι να το κάνεις το ευρώ όταν δεν έχεις φράγκο;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μπορεί ο σύντροφος Στρατούλης να το «τερμάτισε» χθες, με τις διττές αναφορές του σε μια ηρωική «έξοδο» -πιθανώς από το Μεσολόγγι, πιθανώς από το ευρώ- όμως, φίλτατοι της κυβέρνησης, έτσι παραβλέπουμε την ουσία.

Ότι, δηλαδή, το ευρώ είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που έχει σήμερα η χώρα.

Διότι τι σημασία έχει σε ποιο νόμισμα είσαι, όταν οι επιχειρήσεις σου βάζουν λουκέτο η μία μετά την άλλη;

Τι σημασία έχει αν είσαι ή δεν είσαι στο ευρώ, όταν η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων είναι αποκλεισμένη από τραπεζική χρηματοδότηση;

Τι σημασία, τέλος, έχει το νόμισμα, όταν οι ίδιες οι τράπεζες αδυνατούν να διαδραματίσουν τον φυσικό τους ρόλο, παρέχοντας ρευστότητα στην οικονομία, υπό το φως του τεραστίου ζητήματος που θέτουν τα κάθε λογής μη εξυπηρετούμενα ή «ημιεξυπηρετούμενα» δάνεια;

Το ευρώ δεν είναι το πρόβλημα, φίλτατοι. Εμείς είμαστε.

Διότι ακόμη και αν ως διά μαγείας λυθούν μέσα σε μια στιγμή όλα μας τα άλλα προβλήματα, και ξαφνικά πνιγούμε στο χρήμα, η αποκατάσταση της λειτουργίας της οικονομίας, αλλά και το ρίζωμα νέων επιχειρήσεων και τμημάτων του παραγωγικού ιστού θα διαρκέσει χρόνια.

Γιατί να έρθει κάποιος να βάλει τα χρήματά του στη χώρα μας;

Για να βρεθεί αντιμέτωπος με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Eldorado Gold στις Σκουριές; Να βρεθεί, δηλαδή, αντιμέτωπος με ένα κράτος το οποίο όχι μόνον αμφιταλαντεύεται για το αν θα τηρήσει τις συμβατικές του υποχρεώσεις, αλλά ενθαρρύνει και τις αντιδράσεις κατά της συγκεκριμένης επένδυσης;

Ωσάν η ανεργία στη χώρα να μη βρίσκεται στο 25%! Ωσάν να μην έχουμε χάσει το ένα τέταρτο του ετησίως παραγόμενου πλούτου την τελευταία πενταετία και να μην έχουν βάλει λουκέτο μυριάδες επιχειρήσεις...

Πού ζείτε, φίλτατοι; Σε ποια χώρα και σε ποιο συννεφάκι;

Ανεξάρτητος και κυρίαρχος είναι κάποιος ο οποίος πατάει με τις δικές του δυνάμεις στη γη και δεν κυνηγάει την επόμενη δόση από τους εταίρους και λοιπούς δανειστές του.

Τα λεφτά, και μάλιστα τα υγιή λεφτά, έρχονται μόνον μέσω της παραγωγής διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, και εκεί χωλαίνουμε, φίλτατοι, και κάθε μέρα που περνάει χωλαίνουμε όλο και βαθύτερα...

Η βιομηχανία στην Ελλάδα έχει εξοντωθεί.

Είτε κρατικοδίαιτη, είτε μη, έχει εξαϋλωθεί στη διάρκεια των περασμένων ετών ως αποτέλεσμα όχι μόνον των μνημονιακών ρυθμίσεων, αλλά πολύ νωρίτερα, εξαιτίας της απουσίας όρων υγιούς ανταγωνισμού, της γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας και όλων των λοιπών δομικών προβλημάτων που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν ακόμη και σήμερα την ελληνική οικονομία.

Το δε τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι σήμερα ο καυγάς γίνεται ακριβώς για αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Για το -πραγματικό- άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ασφαλιστικό, το εργασιακό, τη λειτουργία του δημόσιου τομέα και για τόσα άλλα...

Έτσι, λοιπόν, φίλτατοι, αντί να επεξεργάζεστε μια ιδέα για την οποία ουδεμία εξουσιοδότηση σας έδωσε ο ελληνικός λαός στις 25 Ιανουαρίου και αντί να μιλάτε για «ηρωικές εξόδους» -που ούτως ή άλλως μπορεί να είναι και στο κενό...- δείτε πώς θα κλείσετε την τρέχουσα διαπραγμάτευση μια ώρα αρχύτερα, μπας και πάρει ανάσα ο τόπος.

Μπας και μπουν οι βάσεις για να στηθούν και πάλι δουλειές στην πατρίδα μας, μειωθεί η ανεργία και ξαναδεί ο κόσμος κανένα φράγκο στην τσέπη του...