Αλέξη πάρτο αλλιώς…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Από τη σημερινή του κατάντια ο τόπος δεν βγαίνει ούτε με τζάμπα μάχες, για το αν το κείμενο που υπογράφηκε λέγεται μνημόνιο ή κάπως αλλιώς, ούτε οδηγώντας στα τάρταρα τις σχέσεις της χώρας με τους εταίρους και χρηματοδότες της.

Βγαίνει με πράξεις και έργα.

Με την οικοδόμηση, αντί της κατακρήμνισης, της εμπιστοσύνης και με την εμπέδωση κλίματος ασφάλειας και σταθερότητας, νομισματικής και ευρύτερης, που θα μπορέσουν να ξαναφέρουν κεφάλαια και επενδύσεις στη χώρα.

Αν χρειάζεται κάτι ο τόπος, αυτό είναι δουλειές.

Ουδείς όμως θα βάλει τα χρήματά του σε μια χώρα στην οποία δεν ξέρει αν θα ξημερώσει την επομένη με ευρώ ή με κάτι άλλο, ή αν η επένδυση που θα διανοηθεί να κάνει θα επιβαρυνθεί με αυξημένα μισθολόγια ή άλλα κόστη, για τα οποία σιωπά σήμερα η «δημιουργική ασάφεια».

Για την ακρίβεια, κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει ή να υπάρξει μακροπρόθεσμα σε καθεστώς «ασάφειας», όσο δημιουργική κι αν θεωρείται αυτή, ώστε να εξυπηρετήσει τις όποιες βραχυπρόθεσμες πολιτικές σκοπιμότητες.

Διαθέτει η παρούσα κυβέρνηση πρόγραμμα; Ας το κάνει πράξη.

Διαθέτει όραμα; Ας το κάνει γνωστό και ας αφήσει τις δυνάμεις της παραγωγής και της επιχειρηματικότητας να αναπτυχθούν.

Όμως, ας θέσει πρώτα, με σαφήνεια και με σταθερότητα, τα θεμέλια αυτού του εγχειρήματος.

Είναι αδιανόητο να μιλάμε για ανάπτυξη όταν δεν είναι σαφές ούτε το νομισματικό μέλλον της χώρας, ούτε στοιχειώδη πράγματα, όπως οι συντελεστές του ΦΠΑ ή οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων.

Ας μην μιλήσουμε καν για την ανάγκη ενός δίκαιου και σταθερού φορολογικού συστήματος, ή του εκσυγχρονισμού του δημόσιου τομέα, ώστε να αρθούν οι στρεβλώσεις που αυτός θέτει στη λειτουργία της αγοράς.

Ας μην μιλήσουμε καν για την ανάγκη επιτάχυνσης του ρυθμού απονομής της Δικαιοσύνης ή της απελευθέρωσης αγορών και επαγγελμάτων.

Ας τα αφήσουμε αυτά επί του παρόντος, όσο βέβαιο κι αν είναι ότι θα τα βρούμε αργότερα μπροστά μας, στην πορεία του εγχειρήματος…

Ας μιλήσουμε, μόνον, για τα στοιχειώδη. Δηλαδή, για το νομισματικό μέλλον αυτής της χώρας, το οποίο βρίσκεται σήμερα στην κόψη του ξυραφιού, και για την ανάκτηση της αξιοπιστίας της έναντι όσων βάζουν σήμερα το χέρι στην τσέπη και την δανείζουν.

Εδώ, χώρος για δημιουργική ασάφεια δεν υπάρχει.

Υπάρχουν μόνον έργα και τελικό αποτέλεσμα.

Έτσι, λοιπόν, ο κατάλογος που εμφανίζεται να συντάσσει ο φίλτατος Γιάνης (με ένα «ν») Βαρουφάκης, στα διαλείμματα μεταξύ των πολυάριθμων συνεντεύξεων που παραχωρεί, για να θέσει υπόψη των ομολόγων του στο επόμενο Eurogroup, οφείλει να ξεκαθαρίζει απόλυτα τα πράγματα, σε σχέση με τις προθέσεις της χώρας μας.

Οφείλει όχι μόνον να καθιστά σαφή την πρόθεσή της να υλοποιήσει αυτά για τα οποία δεσμεύτηκε, αλλά -στο ίδιο πνεύμα- να δίνει και την κρίσιμη δίοδο προς τα εμπρός που προτίθεται να ακολουθήσει η χώρα μας, ώστε να ξεφύγει από τη σημερινή της κρίση μια και διά παντός.

Μπορεί να το πράξει αυτό η κυβέρνηση Τσίπρα;

Μπορεί να θέσει σαφείς και πραγματικά δίκαιους κανόνες στο άναρχο και αδιαφανές ελληνικό οικονομικό τοπίο, που θα μπορέσουν να προσελκύσουν επενδύσεις, αντί να τις διώξουν, όπως σήμερα;

Αντίστοιχα, είναι σε θέση να ανακτήσει την αξιοπιστία της χώρας έναντι των εταίρων και δανειστών της;

Εάν ναι, χαράς ευαγγέλια για όλους.

Εάν όχι, μπλέξαμε…