Νάντια... λανθάνουσα τ' αληθή λέγει

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι «πιρουέτες», λεκτικές ή ακόμη και θέσεων ή απόψεων, είναι κάτι λίγο-πολύ αναμενόμενο, στο πλαίσιο του «προεκλογικού διαλόγου» της χώρας μας.

Ορισμένες, όμως, πολύ απλά δεν αντέχουν στην κοινή λογική.

Όπως για παράδειγμα, το περίφημο που αναφώνησε χθες η φιλτάτη κ. Ν. Βαλαβάνη, πως το μνημόνιο «λήγει τη βραδιά των εκλογών», ανασκευάζοντας έτσι προηγούμενη δήλωσή της, ότι «θα ζητήσουμε τεχνική επέκταση (σ.σ.: του μνημονίου) για να υπάρχει δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης ακριβώς του προβλήματος του χρέους και κατάθεσης του δικού μας προγράμματος».

Η εκπνοή της παράτασης του μνημονίου που έχει λάβει η χώρα μας έχει οριστεί για το τέλος Φεβρουαρίου και είναι γνωστό και ξεκάθαρο ότι δημιουργεί ασφυκτική χρονική πίεση για όποιον κι αν αναδειχθεί νικητής από την κάλπη της επομένης Κυριακής.

Αποτελεί, άρα, αναμενόμενη εξέλιξη εκ μέρους του η υποβολή ενός αιτήματος παράτασης.

Είτε αυτή χαρακτηριστεί τεχνική, είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Προς τι λοιπόν ο κλαυθμός και ο οδυρμός; Προς τι οι ιαχές ότι το μνημόνιο «λήγει τη βραδιά των εκλογών»;

Επί ποίου ζητήματος, εξάλλου, θα κληθούν να συζητήσουν οι δύο πλευρές, αν το μνημόνιο είναι ήδη παρελθόν από τη νύχτα της 25ης Ιανουαρίου;

Επί της δανειακής συμβάσεως και της περαιτέρω χρηματοδότησης της χώρας μας εκ μέρους εταίρων και δανειστών; Παρελθόν θα είναι και αυτή μαζί με το μνημόνιο, κι ας μη θέλει να το παραδεχτεί η κ. Βαλαβάνη…

«Η τεχνική επέκταση δεν είναι παρά μια μέθοδος προκειμένου να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος διαπραγμάτευσης, όχι με την τρόικα, αλλά με τους θεσμικούς φορείς της Ε.Ε. για ένα χρέος που μόνο η κυβέρνηση Σαμαρά το βρίσκει βιώσιμο, και για να θέσουμε όλη τη δικιά μας ατζέντα από την αρχή…», σημειώνει η κ. Βαλαβάνη στην ανασκευαστική της δήλωση, η οποία μάλλον κωφεύει σε όσα υποστήριξε χθες από την πλευρά του ο εξίσου φίλτατος κ. Β. Σόιμπλε, λέγοντας ότι όποιος θέλει βοήθεια πρέπει να αποδεχθεί την τρόικα…

"Όποια χώρα της ευρωζώνης θέλει στήριξη μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας θα πρέπει να δεχθεί τον αυστηρό έλεγχο της τρόικας", είπε χθες ο κ. Σόιμπλε (σ.σ. διαφοροποιούμενος πάντως από τη θέση Γιούνκερ), αλλά προφανώς δεν είχε την προσοχή της επίσης φιλτάτης Νάντιας…

Αντίθετα, ο καθ' όλα προσεκτικός Γιάννης Βαρουφάκης, σε συνέντευξή του χθες στην  οικονομική εφημερίδα "Λα Τριμπιούν", καθιστά σαφές ότι «θα ζητήσουμε καταρχήν μια προθεσμία 10 έως 15 ημερών για να ολοκληρώσουμε το σχέδιό μας, το οποίο θέλουμε να είναι πολύ αναλυτικό, αλλά και πολύ πλήρες».

Με αντίστοιχη ειλικρίνεια, δε, ο κ. Βαρουφάκης αναγνωρίζει ως συνομιλητή του τον κ. Σόιμπλε, λέγοντας «…θέλουμε να κάνουμε προτάσεις στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τις οποίες δεν θα μπορεί να αρνηθεί. Δεν θα υπάρξει κατά συνέπεια χρεοκοπία, ούτε περικοπές χρέους…».

Σε ερώτηση, δε, εάν δεν καταστεί δυνατή η επίτευξη συμφωνίας, απαντά με το διφορούμενο αλλά συνάμα και αποκαλυπτικό: «Λοιπόν, το δηλώνω ξεκάθαρα: ο θάνατος είναι προτιμότερος» (Alors, je le dis clairement: «la mort est préférable»).

Γιατί να το κρύψουμε άλλωστε; Γιατί να αναλωνόμαστε σε πιρουέτες του κάθε είδους, όταν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο επίσης φίλτατος κ. Γ. Δραγασάκης, δηλώνουν -μόλις χθες βράδυ- ότι …. «θα ζητήσουμε χρόνο, για να παρουσιάσουμε το πρόγραμμά μας, το οποίο θα περιέχει τέσσερα κεφάλαια…»;

Τώρα, αν δεν γίνει δεκτό αυτό το πρόγραμμα, υπάρχει πάντα και η αλληγορία στην οποία καταφεύγει ο κ. Βαρουφάκης, αλλά για αυτό ας μη μιλήσουμε ακόμη, καθότι είναι είτε πολύ νωρίς, είτε πολύ αργά και εν πάση περιπτώσει θα το κρίνουν και οι ψηφοφόροι….