Η εντιμότητα του ΚΚΕ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν υπάρχει ένα κόμμα στην ελληνική πολιτική σκηνή το οποίο διαχρονικά έχει επιδείξει τέτοιο βαθμό συνέπειας πολιτικού λόγου, που συγκριτικά κάνει ορισμένα από τα λοιπά κόμματα να φαντάζουν ως μπαλαρίνες των Μπολσόι, αυτό δεν είναι άλλο από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ).

Ακόμη και τις ημέρες του «μαύρου '89» στη διάρκεια των οποίων το ΚΚΕ συνεργάστηκε με την «επάρατο Δεξιά», κάτι για το οποίο έχει εκφράσει δημόσια την αυτοκριτική του, το κόμμα αυτό δεν αλλοίωσε τη ρητορική του.

Αυτά πιστεύει και αυτά λέει.

Είναι ένα κόμμα Μαρξιστικό – Λενινιστικό και από την ίδρυσή του, το 1918, πιστό στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού.

Είναι ένα κόμμα το οποίο, παρά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», εξακολουθεί να πρεσβεύει τις ίδιες ιδέες επί των οποίων στηρίχθηκε η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.

Το ΚΚΕ ήταν ευθύς εξαρχής αντίθετο με την είσοδο της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ, συνέχισε διαχρονικά να είναι αντίθετο με την Ευρώπη των μονοπωλίων και δεν έκρυψε ούτε μια στιγμή την αντίθεσή του στο ευρώ.

Αυτές είναι θεμελιώδεις επιλογές, με τις οποίες μπορεί κανείς, ενδεχομένως, να διαφωνεί και μάλιστα κάθετα, αλλά δεν παύουν να είναι σαφείς και ξεκάθαρες επιλογές, τις οποίες κάνει το συγκεκριμένο κόμμα, αποστασιοποιούμενο έτσι από τα λοιπά, αστικά όπως τα χαρακτηρίζει, κόμματα.

Υπό το πρίσμα αυτό, γιατί θα έπρεπε ένα κόμμα το οποίο είναι θεμελιωδώς αντίθετο με το ευρώ και το πλέγμα συμφερόντων και συσχετισμών που αυτό εκφράζει, να παράσχει την ανοχή του ή ακόμη και τη στήριξή του σε ένα άλλο το οποίο κατά δήλωση του προέδρου του, Αλέξη Τσίπρα, -στη διάρκεια της πρόσφατης τηλεοπτικής του συνέντευξης στο Star και τον Ν. Χατζηνικολάου- επιδιώκει την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη;

Ο κ. Τσίπρας μπορεί να χαρακτηρίζει αδιανόητη ενδεχόμενη αποχή ή και μη παροχή στήριξης εκ μέρους του ΚΚΕ στην πρώτη Αριστερή μεταπολιτευτική κυβέρνηση, που πιθανότατα θα σχηματιστεί με κορμό ή και αυτοδύναμα από τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως απευθύνει αυτήν του την έκπληξη σε ανθρώπους με, σχεδόν, έναν αιώνα συνεπούς πολιτικού λόγου από τον οποίο -τώρα- τους ζητά να διαφοροποιηθούν.

Όταν το ΚΚΕ πρεσβεύει «πιστεύω» που συμπεριλαμβάνουν τη δημιουργία «σοβιέτ» στην Ελλάδα, γιατί, άραγε, θα έπρεπε να συναινέσει στη στήριξη μιας κυβέρνησης, ακόμη και Αριστερής, ο επικεφαλής της οποίας ξεκαθαρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέδιο εξόδου από το ευρώ και δηλώνει: «Θα ήμασταν παρανοϊκοί αν είχαμε σχέδιο να διαλύσουμε την Ε.Ε. Δεν έχουμε και δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κρυφή ατζέντα».

Εκτός, κι αν είτε δεν είναι έτσι, είτε ο φίλτατος κ. Τσίπρας, όντως, όπως του καταλογίζει ο αντιστοίχως φίλτατος κ. Δ. Κουτσούμπας, επιχειρεί να εκβιάσει την Αριστερή ψήφο.

Χθες, εξάλλου, στη διάρκεια μιας συνέντευξης με ελάχιστες δεσμευτικές απαντήσεις και πλήθος προσεκτικών κινήσεων αποστασιοποίησης από προηγούμενες θέσεις του, ο κ. Τσίπρας απομακρύνθηκε από το -όχι ιδιαίτερα παλαιό- «καμία θυσία για το ευρώ», περιοριζόμενος στη δήλωση «ευρώ με δημοκρατία, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη».

Πόσο δεσμευτικό είναι, όμως, αυτό για ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία;

Πόσο σαφές είναι έναντι των εκατομμυρίων ψηφοφόρων, την προτίμηση των οποίων διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το ΚΚΕ απορρίπτεται -διαχρονικά- από τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ψηφοφόρων, στο μυαλό των οποίων δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με τις προθέσεις του.

Το ίδιο δεν μπορεί να λεχθεί για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε σε ό,τι αφορά την προτίμηση, που στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση αναμένεται να εκφραστεί πλειοψηφικά, αλλά ούτε και σε ό,τι αφορά τη διαύγεια και τη σαφήνεια των προθέσεών του.