Πιρουέτες στον ρυθμό της αυτοδυναμίας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το δίλημμα περί αυτοδυναμίας, ενώπιον του οποίου έθεσε χθες το εκλογικό σώμα ο κ. Α. Τσίπρας, είναι ένα απολύτως ειλικρινές και έντιμο δίλημμα. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και εξόχως ανοικτό σε πολλές ερμηνείες.

Τόσο για τον ίδιο όσο και για τους πιθανούς ψηφοφόρους του.

Αν μου δώσετε αυτοδυναμία, οι υποσχέσεις μου ισχύουν, αν δεν μου δώσετε, δεν ξέρω τίποτε..., μας είπε -εν συντομία- ο φίλτατος κ. Τσίπρας.

Όπως είπε, «ο πρώτος πυλώνας θα αποτελέσει τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, στο βαθμό που θα έχουμε την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή και θα είναι στη δική μας την ευχέρεια να οργανώσουμε και να εκφωνήσουμε αυτές τις προγραμματικές δηλώσεις. Εάν δεν έχουμε την απόλυτη πλειοψηφία και η συγκρότηση κυβέρνησης θα εξαρτάται και από άλλες δυνάμεις, δεν μπορούμε να σας υποσχεθούμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα είναι τα πράγματα...».

Όλα αυτά, δε, μόλις 13 ημέρες προ των εκλογών, και ενώ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει επικεφαλής στην πρόθεση ψήφου, αλλά με μειωμένη διαφορά έναντι της Ν.Δ., και δεν εξασφαλίζει αυτοδυναμία ενώ μόνον μία -εξ όσων μετρήσεων έχουν δει το φως της δημοσιότητας- του δίνει οριακή και άρα εύθραυστη αυτοδυναμία, μόλις μιας έδρας (εκτίμηση ψήφου, Αυγή 11.1.2015).

Παρά ταύτα, εάν υποθέσουμε ότι η δήλωση αυτή του κ. Τσίπρα δεν αποτελεί μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ έναντι όσων προτίθεται να πράξει μετεκλογικά, δεν παύει να είναι μια ιδιαίτερα έντιμη προσπάθεια εξασφάλισης της λαϊκής προτίμησης και μέσω αυτής της απαραίτητης αυτοδυναμίας στην επόμενη Βουλή.

Κύριοι, αυτά θέλω να κάνω - όποια κι αν είναι αυτά. Ψηφίστε με, ώστε κατά τρόπο αυτοδύναμο να μπορέσω να τα κάνω πράξη. Ειδάλλως...

Υπό το πρίσμα αυτό, δεν υπάρχουν πλέον αυταπάτες σε σχέση με την επιλογή του κάθε ψηφοφόρου, την 25η Ιανουαρίου.

Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτοδυναμία, όλα παίζουν. Η επαναδιαπραγμάτευση, η μη τήρηση των συμπεφωνημένων με την τρόικα και ό,τι άλλο έχει εξαγγείλει, κατά τρόπο επίσημο, το κόμμα αυτό.

Το δικαίωμα να κάνει πράξη όσα έχει υποσχεθεί θα του το έχει δώσει το εκλογικό σώμα, ή ακριβέστερα ο ελληνικός λαός.

Όπως και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είπε χθες δημοσίως, «εμείς δεν θεωρούμε ότι η αποκατάσταση της καταστροφής και των μεγάλων αδικιών του μνημονίου αποτελεί μονομερή ενέργεια. Η Ελλάδα είναι μια κυρίαρχη χώρα. Οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα να κρίνουν και να επιλέγουν δημοκρατικά, να εκλέγουν την κυβέρνησή τους, να επιλέγουν το πρόγραμμα και να εκλέγουν την κυβέρνηση που θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα».

Ταυτόχρονα, όμως, η τοποθέτηση αυτή του κ. Τσίπρα αποτελεί και μια εξαίσια οδό διαφυγής, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία, από την ευθύνη της υλοποίησης των υποσχέσεών του.

Θα μπορεί κάλλιστα, την επομένη της ολοκλήρωσης των συζητήσεών του με το όποιο άλλο κόμμα τον στηρίξει στην πορεία του προς την εξουσία, να αναφωνήσει κατά απολύτως έντιμο τρόπο «τα χέρια μας είναι δεμένα» ή να οδηγήσει τη χώρα σε νέα εκλογική αναμέτρηση, κάτι που δεν απέκλεισε στη χθεσινή τηλεοπτική του συνέντευξή, από τον Ν. Χατζηνικολάου.

Υπό το πρίσμα αυτό, το δίλημμα ενώπιον του οποίου έθεσε χθες το εκλογικό σώμα ο κ. Τσίπρας αποτελεί την πεμπτουσία της τρέχουσας εκλογικής αναμέτρησης και βρίσκεται στο επίκεντρο των δημοκρατικών διεργασιών που έχει στη διάθεσή του ο ελληνικός λαός, αφού υπερβαίνει την υφέρπουσα φιλολογία, ότι «άλλα λένε προεκλογικά και άλλα θα κάνουν μετεκλογικά», ή εκείνην του «θα βάλουν νερό στο κρασί τους και θα τα βρουν με τους δανειστές» καθώς ξεκαθαρίζει το δίλημμα για το εκλογικό σώμα.

Θέλετε όσα υποσχόμαστε; Ψηφίστε μας και δώστε μας και αυτοδυναμία...

Αν δεν την εξασφαλίσουμε, όμως, αυτήν την αυτοδυναμία, δεν υποσχόμαστε τίποτε, με την εξαίρεση -όπως λέει η Κουμουνδούρου- του πακέτου της Θεσσαλονίκης για τους αδυνάμους...