Ας μην εκβιάζουμε τη λογική

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ρητή διαβεβαίωση που παρέσχε χθες απευθυνόμενος προς την ιταλική εφημερίδα La Stampa ο κ. Ν.Παππάς, εκ των στενών συνεργατών του κ. Α. Τσίπρα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να προχωρήσει σε «μονομερείς ενέργειες στην Ευρώπη», αποτελεί ασφαλώς μια θετική εξέλιξη.

Αν μη τι άλλο, αντικατοπτρίζει την ανάγκη που εμφανίζεται να διακατέχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή τουλάχιστον την ηγετική του ομάδα, να διασκεδάσει τυχόν ανησυχίες σχετικά με τη στάση που θα τηρήσει έναντι εταίρων και δανειστών όταν και εφόσον βρεθεί στην εξουσία της χώρας.

«Δεν πρόκειται να λάβουμε μονομερείς αποφάσεις στην Ευρώπη και θα διατηρήσουμε σε τάξη τη δημόσια οικονομία», ήταν η ακριβής απάντηση που έδωσε ο διευθυντής  του γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίστοιχα, προς την ίδια κατεύθυνση επίδειξης συμπεριφοράς ευταξίας πρέπει να εκληφθεί και η διαβεβαίωσή του ότι τα δημόσια οικονομικά θα διατηρηθούν σε τάξη και πως, όταν και όποτε αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της χώρας, «το ελληνικό κράτος θα δαπανά μόνον τα χρήματα που θα καταφέρνει να εισπράττει» και άρα, συνακόλουθα, δεν θα καταφύγει σε πολιτική νέων δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Πρόκειται για δύο αξιοσημείωτες δηλώσεις οι οποίες διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό από την έως τώρα ρητορική του κόμματος αυτού, που συχνά εντοπιζόταν στο περίφημο περί καταργήσεως του μνημονίου «με έναν νόμο και ένα άρθρο» και περί σκληρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές αναφορικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος.

Μια ρητορική η οποία απαντούσε, διά στόματος του ιδίου του κ.Τσίπρα -στη Θεσσαλονίκη-, σε ερωτήματα αναφορικά με ενδεχόμενη άρνηση εκ μέρους των δανειστών, με την επισήμανση ότι δεν υπάρχει plan Β σε αυτήν του τη στάση και πως σε περίπτωση κωλύματος με τους δανειστές το ερώτημα της τελικής πορείας θα καλούνταν να το απαντήσει ο ελληνικός λαός, προφανώς μέσω κάποιου δημοψηφίσματος ή άλλου πρόσφορου τρόπου... 

Αν, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες για το χρέος, όπως αυτές που υπονοεί ο φίλτατος κ. Παππάς, ενώ θα διατηρήσει την πολιτική μηδενικών λειτουργικών ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό, τότε προς τι όλος ο ντόρος;

Η δέσμευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη συνέχιση της παρούσας δημοσιονομικής -και κατ' επέκταση οικονομικής- πολιτικής είναι πλήρης.

Εάν «το ελληνικό κράτος θα δαπανά μόνον τα χρήματα που θα καταφέρνει να εισπράττει» και εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προχωρήσει σε «…μονομερείς αποφάσεις στην Ευρώπη…» αναφορικά με το χρέος, τότε σε τι ακριβώς θα διαφέρει η πολιτική του από εκείνην που προωθεί σήμερα η μνημονιακή συγκυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ;

Τα πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία υπερηφανεύεται αυτή η συγκυβέρνηση επιτυγχάνονται κατά κύριο λόγο μέσω της πολιτικής της υπερφορολόγησης, έναντι της οποίας τόσο συχνά καταφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίστοιχα, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2015 που μόλις ψηφίστηκε στη Βουλή, μέσω αυτών των περίφημων πρωτογενών πλεονασμάτων θα εξυπηρετηθεί το βάρος των δανειακών υποχρεώσεων που έχει η χώρα μας, ώστε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια να είναι -σχεδόν- ισοσκελισμένος ο κρατικός προϋπολογισμός.

Άρα, πού έγκειται η διαφορά;

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι θα καταφέρει να μαζέψει χρήματα χτυπώντας τη φοροδιαφυγή. Χαρακτηριστικά υποστηρίζει ότι τίποτα δεν έχει γίνει για σοβαρές υποθέσεις, όπως η Λίστα Λαγκάρντ και οι τόσες άλλες λίστες που έχει στην κατοχή του το υπουργείο Οικονομικών. Αν όμως αυτό δεν συμβεί, υπάρχει είτε ένα λογικό κενό, είτε έλλειψη αξιοπιστίας.

Διότι, εάν στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να εγγυηθεί στην Ευρώπη «μια σταθερή κυβέρνηση, ένα βιώσιμο δημόσιο χρέος και ένα σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης», όπως λέγει ο φίλτατος κ. Παππάς, από κάπου πρέπει να βρεθούν τα λεφτά...

Κι αν είναι να μην αλλάξει τίποτε στην ακολουθούμενη πολιτική, τότε είτε θα κληθεί να επιβεβαιώσει τον στόχο του για το πού θα βρεθούν τα λεφτά, είτε κάποιος μας δουλεύει…