Να δοθεί μέχρις εσχάτων η μάχη της δόσης!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν οι εκπρόσωποι της τρόικας ΔΝΤ-Ε.Ε.-ΕΚΤ δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της δυσπραγίας στο οποίο έχει περιέλθει η πλειονότητα των πολιτών αυτής της χώρας, τότε είναι ανώφελο ακόμη και να επιχειρήσει να τους το εξηγήσει κανείς.

Ούτως ή άλλως, είναι γνωστό ότι η βλακεία είναι ανίκητη.

Η μάχη της δόσης για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, που εμφανίζεται έτοιμο να δώσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κατά τις επικείμενες διαπραγματεύσεις του με την τρόικα είναι μια μάχη η οποία πρέπει να δοθεί μέχρις εσχάτων.

Η επιβίωση σχεδόν 3 εκατομμυρίων φυσικών και νομικών προσώπων που εμφανίζουν σήμερα ληξιπρόθεσμες οφειλές, αλλά και η κοινωνική σταθερότητα του τόπου κρίνονται από την έκβαση αυτής της μάχης.

Για την ακρίβεια, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διαχειριστεί το συγκεκριμένο ζήτημα ως ήδη κριθέν και να προχωρήσει, κατά τρόπο συνοπτικό και εάν απαιτηθεί μονομερώς, στη θεσμοθέτηση μιας ρύθμισης αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών με γνώμονα όχι μόνον τις δημοσιονομικές προτεραιότητες, αλλά και τις δραματικές ανάγκες των πολιτών.

Εάν οι φίλτατοι της τρόικας αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αντιληφθούν το μέγεθος αυτών των αναγκών, τούτο οφείλει να είναι αδιάφορο υπό το φως της δυσπραγίας στην οποία έχει περιέλθει η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, με προφανείς οικονομικές, κοινωνικές και φυσικά πολιτικές επιπτώσεις.

Η υπερφορολόγηση που επιβλήθηκε στη διάρκεια των μνημονιακών ετών, κυρίως επί των κεφαλών μισθωτών, συνταξιούχων και ιδιοκτητών ακινήτων, έχει κονιορτοποιήσει κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής και έχει οδηγήσει σε τρομακτικές ανισότητες έναντι εκείνων που επιδίδονται σε πρακτικές φοροδιαφυγής.

Ταυτόχρονα, αυτή η φορολογική πολιτική βρίσκεται στο επίκεντρο της καταβαράθρωσης της αγοραστικής ικανότητας εκατομμυρίων πολιτών και της ύφεσης στην οποία αυτή οδήγησε.

Οι δε ρυθμίσεις για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχουν ήδη θεσμοθετηθεί έχουν αποτύχει παταγωδώς και οφείλουν αμέσως να αντικατασταθούν.

Έτσι, λοιπόν, οφείλει όχι μόνον να θεσμοθετηθεί άμεσα η πρωθυπουργική εξαγγελία περί 100 δόσεων για οφειλές έως 15.000 ευρώ και 72 για μικρότερα ποσά, αλλά και να υπάρξει γενναίο «κούρεμα» του επιπρόσθετου βάρους που έχουν επωμισθεί όσοι έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, με τη μορφή προστίμων και προσαυξήσεων, όπως αντίστοιχα να υπάρξει και «κούρεμα» του επιτοκίου που θα τους βαρύνει εφεξής.

Πέραν του ότι το ύψος των προστίμων και των προσαυξήσεων αφορά μια αμιγώς τιμωρητικού χαρακτήρα πολιτική, που δεν έχει θέση σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, επιπρόσθετα εδράζεται σε μια παντελώς ουτοπική θεώρηση ότι είναι δυνατή η είσπραξη των χρημάτων αυτών.

Αντίστοιχα, είναι παντελώς φαιδρό να ελπίζει κανείς ότι είναι δυνατόν να εισπραχθεί ακόμη και ένα σημαντικό τμήμα των 87 δισ. ευρώ στα οποία ανέρχονται συνολικά οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, καθώς ένα τεράστιο μέρος τους αφορά νομικά πρόσωπα που δεν υφίστανται εδώ και δεκαετίες και προσαυξήσεις που σωρεύτηκαν επ' αυτών κατά τρόπο εντελώς αυθαίρετο και οφείλουν να διαγραφούν, αν μη τι άλλο, για την «εκκαθάριση του τοπίου».

Η άτυπη στάση πληρωμών στην οποία έχει οδηγηθεί ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης και υπερφορολόγησης, είναι απόρροια της επιλογής, του συνόλου των κυβερνήσεων κατά το διάστημα αυτό, να επιτευχθούν οι στόχοι δημοσιονομικής προσαρμογής κυρίως μέσω της αύξησης των εσόδων και λιγότερο μέσω της μείωσης των δαπανών.

Πρόκειται για μια επιλογή η οποία είχε καταστροφικά αποτελέσματα και οφείλει αμέσως να ανακληθεί.

Αντίστοιχα, μέσω των πολλών δόσεων για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων και μη οφειλών όχι μόνο θα δοθεί μια απολύτως αναγκαία ανάσα ρευστότητας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αλλά θα αναζωογονηθεί και η οικονομική δραστηριότητα, μειώνοντας έτσι τις επιπτώσεις της ύφεσης.

Τόσο απλά...