Όλα τα 'χει η Μαριορή, η ταυτότητα της έλειπε…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εκ πρώτης όψεως, το μέτρο της «ηλεκτρονικής ταυτότητας κτιρίου», όπου θα αποτυπώνονται οι όροι νομιμότητας, στατικότητας και περιβαλλοντικής επάρκειας ενός κτιρίου, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θετική εξέλιξη στο επί δεκαετίες άναρχο τοπίο της ελληνικής κτηματαγοράς.

Σε δεύτερη ανάγνωση, ωστόσο, και υπό τις παρούσες περιστάσεις κρίσης, το μέτρο αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί με αντίστοιχη ευχέρεια, αφενός, ως ένα ακόμη χαράτσι  και, αφετέρου, ως το δώρο της Πολιτείας (διάβαζε πελατειακού κράτους) στη χειμαζόμενη τάξη των πολιτικών μηχανικών.

Μια τάξη η οποία έχει μείνει από δουλειά στη διάρκεια των τελευταίων ετών εξαιτίας της κρίσης στην οποία οδήγησε την κτηματαγορά η ίδια η Πολιτεία, με σειρά άστοχων ενεργειών της.

Όσο κι αν οι κάθε λογής θεωρίες συνωμοσίας συχνά αντικατοπτρίζουν είτε απουσία πληροφόρησης, είτε παρωπίδες που ενδεχομένως καλύπτουν ένα τμήμα του «ορίζοντα», δεν παύουν να αφορούν έναν υπαρκτό «καπνό» και τη «φωτιά» που τον δημιουργεί…

Έτσι, λοιπόν, όταν η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) υψώνει κραυγή αγωνίας, με επιστολή της προς την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, μιλώντας για την επιβολή ενός νέου μόνιμου χαρατσιού στα ακίνητα, μέσω της ταυτότητας αυτής και των πιστοποιητικών που θα εκδίδονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, χάριν της τάξης των πολιτικών μηχανικών, μάλλον γνωρίζει τι λέει…

Γνωρίζει τι λέει διότι η Πολιτεία εμφανίζεται να ζητά σήμερα από τα εκατομμύρια των ιδιοκτητών που υπερφορολογεί κατά τρόπο λυσσαλέο και ληστρικό, βασιζόμενη σε πλασματικές αντικειμενικές αξίες, ένα νέο ποσό κατά τρόπο εντελώς αυθαίρετο και επειδή «έτσι της αρέσει», ζητώντας να πιστοποιηθούν ξανά τα ήδη χιλιοπιστοποιημένα κτίρια της επικράτειας…

Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν τρεις βασικές κατηγορίες κτιρίων:

Τα νόμιμα, τα αυθαίρετα και εκείνα που κινούνται μεταξύ αυτών των δύο κατηγοριών.

Δηλαδή, υπάρχουν τα κτίρια εκείνα που ανταποκρίνονται στις άδειες τις οποίες εξασφάλισαν οι ιδιοκτήτες τους από τις αρμόδιες πολεοδομικές αρχές, εκείνα που δεν ανταποκρίνονται πλήρως και τέλος τα λεγόμενα αυθαίρετα.

Για τη δεύτερη και την τρίτη κατηγορία έχουν υπάρξει αλλεπάλληλοι γύροι νομιμοποιήσεων, κυρίως εισπρακτικού χαρακτήρα, καθώς δεν συμπεριελάμβαναν -επί της ουσίας- τις παραμέτρους της στατικότητας και της συμμόρφωσης προς τους αντισεισμικούς κανονισμούς ή της περιβαλλοντικής επάρκειας, αλλά αφορούσαν κυρίως την καταβολή του προβλεπόμενου προστίμου…

Ταυτόχρονα, μέσω της θέσπισης του λεγόμενου «ενεργειακού πιστοποιητικού» πλειάδα κτιρίων, κυρίως ενοικιαζομένων, έχουν ήδη πιστοποιηθεί και για την περιβαλλοντική τους επάρκεια.

Όλα αυτά, δε, συνέβησαν πολύ πρόσφατα, στη διάρκεια των τελευταίων 3-4 ετών, περίοδο κατά την οποία η αγορά ακινήτων γνώρισε μια ευθέως πτωτική τροχιά στην Ελλάδα, οδηγώντας τις αγοραίες τιμές τους στα τάρταρα…

Η πιστωτική συρρίκνωση και η παντελής απουσία νέων χορηγήσεων στον τομέα της κτηματικής πίστης, η επιβολή τεσσάρων διαφορετικών φόρων -μέσα σε μία και μόνο χρονιά πέρυσι- επί της ακίνητης περιουσίας, και βεβαίως η ίδια η ύφεση που πλήττει την ελληνική οικονομία οδήγησαν σε παύση εργασιών την ιδιωτική ανοικοδόμηση.

Εκατοντάδες χιλιάδες είναι τα απούλητα νεόδμητα ακίνητα και αντίστοιχος είναι και ο αριθμός των παλαιότερων τα οποία βρίσκονται, ματαίως, προς πώληση σε όλη τη χώρα.

Ένας κλάδος ο οποίος κατά το παρελθόν συνεισέφερε ποσοστό έως και 18% του ετήσιου ΑΕΠ στέκει σήμερα νεκρός εξαιτίας των παραπάνω λόγων και μετρά ένα από τα υψηλότερα κλαδικά ποσοστά ανεργίας.

Κανείς άλλος τομέας της ελληνικής οικονομίας δεν έχει χτυπηθεί τόσο από την κρίση όσο η αγορά ακινήτων και οι κλάδοι που σχετίζονται με αυτήν.

Έτσι, λοιπόν, όταν η Πολιτεία προωθεί ένα μέτρο «επειδή αποτελεί πάγιο αίτημα του ΤΕΕ», της συμπαθούς τάξης των πολιτικών μηχανικών, ώστε να κάνουν κανένα μεροκάματο και αυτοί οι άνθρωποι, οι λόγοι για τους οποίους το πράττει είναι κατανοητοί και δεν αφορούν καμία θεωρία συνωμοσίας.

Με τον τρόπο αυτόν, όμως, οι ιδιοκτήτες των ακινήτων, ένας μεγάλος αριθμός των οποίων αδυνατεί να ανταποκριθεί ακόμη και στις τραπεζικές υποχρεώσεις που ανέλαβε για να αποκτήσει το σπίτι του, καλούνται να βάλουν ξανά βαθιά το χέρι στην -ήδη άδεια- τσέπη τους, τόσο για την έκδοση των πιστοποιητικών αυτών όσο και για τους τακτικούς επανελέγχους που ορίζονται από τη σχετική απόφαση…

Έλεος πια!

Δεν έχουν όρια εν τέλει η ασυδοσία και το μένος κατά της ιδιοκτησίας στην Ελλάδα;