Εφορία: Τόσα μου λείπουν και τόσα θέλω...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ίδια ώρα που η φοροδιαφυγή παραμένει η υπ' αριθμόν ένα πηγή οικονομικής -και κατά προέκταση κοινωνικής- αδικίας στον τόπο μας, ο τρόπος αντιμετώπισής της από το κράτος δεν αφορά στην προσπάθεια πάταξής της, αλλά στους εισπρακτικούς του στόχους.

Μια φιλοσοφία η οποία εδράζεται στη ρήση «τόσα μου λείπουν και τόσα θέλω», ταυτόσημη με εκείνην που αφορά στον τρόπο επιβολής του νέου φόρου ακινήτων, ΕΝΦΙΑ, και αποτυπώνεται τόσο στη διαβόητη παράμετρο της «εισπραξιμότητας» όσο και στη διατήρηση των αντικειμενικών αξιών ακινήτων στα παρόντα επίπεδά τους, παρά την καταβαράθρωση των αγοραίων τιμών στη διάρκεια της κρίσης.

Πρόκειται για μια φιλοσοφία η οποία ξεδιπλώνεται, κατά τρόπο ιδιαίτερα γλαφυρό, μέσα από πρόσφατη εγκύκλιο της φιλτάτης ΓΓΔΕ Αικ. Σαββαΐδου (ΦΕΚ Β' 2079/30-07-2014), με την οποία καθορίζει τους «ετήσιους ποσοτικούς στόχους για τις οργανικές μονάδες» των κατά τόπους εφοριών, βάσει πινάκων που καταγράφουν λεπτομερέστατα τα κατώτατο όριο προστίμων που αυτές πρέπει να βεβαιώσουν...

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα, δε, στην ακριβώς επόμενη παράγραφο της ιδίας εγκυκλίου, η φιλτάτη κ. Σαββαΐδου εξαρτά την υπηρεσιακή πορεία και εξέλιξη των επικεφαλής των εφοριών από την επίτευξη αυτών των στόχων, καθιστώντας σαφές ότι «οι προϊστάμενοι των αναφερόμενων υπηρεσιών θα αξιολογηθούν για την επίτευξη των ποιοτικών και ποσοτικών στόχων»...

Απευθύνεται, δηλαδή, η ΓΓΔΕ στις κατά τόπους εφορίες, μέσα από εγκύκλιο που αφορά τους ελέγχους για την πάταξη του φαινομένου της φοροδιαφυγής και δεν τους λέει κάντε ελέγχους εκτενείς και αναλυτικούς με στόχο την πάταξη του φαινομένου, αλλά τους λέει τόσα θέλω από την υπόθεση αυτή και προσέξτε να μου τα φέρετε διότι κρίνεται η όποια προαγωγή σας από την επίτευξή τους...

Άντε μετά να κάνουν οι άνθρωποι αυτοί αντικειμενικούς ελέγχους σε όποια επιχείρηση πάνε να δουν τα βιβλία της ή τα αποθέματα εμπορευμάτων της...

Δεν είναι, βεβαίως, η πρώτη φορά που η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων εκδίδει εγκυκλίους όπως αυτή.

Αντίστοιχες εγκύκλιοι έχουν εκδοθεί και κατά το παρελθόν και ακριβώς η ίδια φιλοσοφία διαπερνά ακόμη και τον νέο φόρο για τα ακίνητα, τον περιβόητο Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων, η επιβολή του οποίου πέρασε από σαράντα κύματα ώστε να εξαιρεθεί το μεγαλύτερο τμήμα της «πελατειακής βάσης» των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ), ήτοι του εκτός αστικών κέντρων πληθυσμού, και τελικά βασίστηκε σε δύο παραμέτρους: στην εισπραξιμότητα και στις αντικειμενικές αξίες.

Η «εισπραξιμότητα» είναι το εφεύρημα της τρόικας και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για να ξεπεραστεί η οικονομική ένδεια στην οποία έχει περιπέσει η πλειονότητα των πολιτών και αφορά το ποσοστό εσόδων που αναμένεται να εισπραχθεί από έναν βεβαιωμένο φόρο, εν προκειμένω τον ΕΝΦΙΑ.

Όπως θυμόμαστε, ο «καυγάς» με την τρόικα ήταν το αν το ποσοστό εισπραξιμότητας θα κυμανθεί περί το 70%, όπως ήθελε η τρόικα ή το 83%, όπως ήθελε το οικονομικό επιτελείο, και κατέληξε τελικώς με το δεύτερο ποσοστό, προϋπολογίζοντας έσοδα ύψους 3,23 δισ. ευρώ και προσδοκώντας την είσπραξη 2,65 δισ. ευρώ...

Ακόμη και αυτήν τη δουλειά, όμως, δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να κάνουν σωστά και το τελικό ποσό που βεβαιώθηκε βγήκε «φουσκωμένο» καθώς ανήλθε σε 3,7 δισ. ευρώ...

Μας χρέωσαν δηλαδή, με το έτσι θέλω, μερικές εκατοντάδες εκατ. ευρώ παραπάνω...

Όλα αυτά, δε, παρά τη γενικευμένη κατακραυγή που έχει ξεσηκώσει η διατήρηση των αντικειμενικών αξιών στα προ κρίσης επίπεδα του... 2007, και σε απόσταση που φθάνει έως και το 60%-70% σε ορισμένες περιπτώσεις από τις αγοραίες τιμές...

Τι να κάνουμε, όμως;

Αυτά συμβαίνουν όταν το κράτος-δυνάστης λειτουργεί με μόνο γνώμονα τη διατήρησή του στις παρούσες υπερμεγέθεις διαστάσεις του, αρνούμενο να μειώσει τις δαπάνες του και το εύρος της πελατειακής εξυπηρέτησης των πολιτικών εκφραστών του...