Η Ελλάδα που δεν αλλάζει βουλιάζει…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Για την Ευρώπη υπάρχουν πολλά ανέκδοτα, με πρώτο και καλύτερο το νόμισμά της.

Ένα νόμισμα η ύπαρξη του οποίου στηρίζεται σε τρία κενά…

Στην απουσία ενιαίας δημοσιονομικής διακυβέρνησης, κεντρικής τράπεζας με ρόλο ύστατου δανειστή και στην απουσία (διότι ακόμη δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή) ενιαίας εποπτείας του τραπεζικού συστήματος.

Το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας αποδείχθηκε ιδιαίτερα… ασταθές καθώς παραβιαζόταν ευθύς εξαρχής σχεδόν από όλους, με πρώτους και καλύτερους τους ισχυρούς της Ευρώπης, και τελικά οδήγησε στην κρίση χρέους της ευρωπεριφέρειας και στην υπαγωγή σειράς κρατών μελών της ευρωζώνης σε καθεστώς μνημονίου.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ως εκ του καταστατικού της, έχει περιορισμένες εξουσίες και όπως καταδείχθηκε και στη διάρκεια της κρίσης μπορεί να προσφέρει ρευστότητα στο ευρωσύστημα μόνον υπό καθεστώς εκτάκτων προγραμμάτων, όπως το ELA, ενώ θα πρέπει να περιμένει έως το επόμενο έτος έως ότου μπορέσει να θέσει υπό την εποπτεία της τις τράπεζες της ευρωζώνης…

Ένα άλλο ανέκδοτο σχετικά με την Ευρώπη αφορά στις λεγόμενες ίσες ευκαιρίες.

Η πρόσβαση στη χρηματοδότηση τόσο των επιχειρήσεων όσο και των νοικοκυριών στη Γερμανία  ουδεμία σχέση έχει με εκείνη της Ελλάδας, με την επιτοκιακή ψαλίδα να υπερβαίνει τις 500 μονάδες βάσης, προσφέροντας ένα σαφές ανταγωνιστικό μειονέκτημα από «κούνια» σε όποιον επιχειρήσει -αν το κατορθώσει- να δανειστεί στη χώρα μας.

Παρ' όλα αυτά, και τα ανέκδοτα που συνοδεύουν την ύπαρξή της, η Ευρώπη, σε όλες της τις εκφάνσεις, από την ΕΟΚ έως την Ε.Ε., υπήρξε η μεγαλύτερη μηχανή μεταβίβασης πόρων, κυρίως από τον Βορρά προς τον Νότο.

Δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων ευρώ άλλαξαν χέρια με κατεύθυνση την ευρωπεριφέρεια και βεβαίως τη χώρα μας.

Σύμφωνα με μελέτη που συνέταξε το ΕΛΙΑΜΕΠ, υπό τον τίτλο «Οι πολιτικές που χρηματοδοτούνται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό και η ελληνική οικονομία», από την περίοδο των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (ΜΟΠ-1988) μέχρι το ΕΣΠΑ, η Ελλάδα άντλησε τουλάχιστον 110 δισ. ευρώ, για λόγους συνοχής, αν και το τελικό μέγεθος εκτιμάται ως σημαντικά υψηλότερο, ενώ σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και τα αντίστοιχα κονδύλια της τρέχουσας προγραμματικής περιόδου, τα οποία υπερβαίνουν τα 20 δισ. ευρώ. 

Όπως επισημαίνεται στην ίδια μελέτη, «οι κατά κεφαλήν απολήψεις της Ελλάδας υπήρξαν διαχρονικά σχεδόν οι υψηλότερες έναντι του συνόλου των κρατών μελών στην Ε.Ε., τόσο από  την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) όσο και από την πολιτική της Συνοχής. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κατά τη δεκαετία 1990-1999 το ποσοστό των καθαρών μεταβιβάσεων από τον κοινοτικό προϋπολογισμό προς την Ελλάδα  κατά μέσο όρο ήταν 4,2% του ΑΕΠ της. Σε ένα μόνο έτος, το 2008, το ποσό των απολήψεων της χώρας μας από τον κοινοτικό προϋπολογισμό ανήλθε στα 8.514,0 εκατ. ευρώ».

Έτσι, λοιπόν, όταν συμπεραίνεται από το Ίδρυμα Bertelsmann ότι στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας και για την ακρίβεια κατά την περίοδο μεταξύ 1992 και 2012, η Ελλάδα ελάχιστα κατόρθωσε να ωφεληθεί από την Ενιαία Αγορά, το κρίμα σίγουρα δεν πέφτει στην… Ευρώπη, αλλά στη χώρα μας.

Όταν η Γερμανία κατόρθωσε στη διάρκεια της εικοσαετίας αυτής να καταγράψει ετήσια κατά κεφαλήν άνοδο του εισοδήματος της τάξεως των 500 ευρώ και η Δανία 450 ευρώ, ενώ η χώρα μας μπόρεσε να αυξήσει το μέγεθος αυτό μόλις κατά 70 ευρώ, ασφαλώς δεν φταίει η «κακή Ευρώπη»… 

Ενιαία αγορά σημαίνει, κυρίως, ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, ατόμων, υπηρεσιών και κεφαλαίων. Από όλα αυτά εμείς καταλάβαμε μόνον ότι αφορούσε τα κεφάλαια… και υπό το φως της νομισματικής αβεβαιότητας μεταφέραμε μόνον στη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης ποσά της τάξης των 70 δισ. ευρώ στο εξωτερικό…

Σύμφωνα με τη λίστα Λαγκάρντ, δε, και άλλες αντίστοιχες, τα ποσά που μεταφέρθηκαν κατά τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ υψηλότερα…

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, του ιδρύματος Bertelsmann, η χαμηλή αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος δεν είναι πρωταρχικά αποτέλεσμα της κρίσης που ξέσπασε τα τελευταία χρόνια. Η κρίση απλώς επιτάχυνε προς το χειρότερο μια κατάσταση που υπήρχε από πριν…

Ουσιαστικά ουδέποτε ενσωματωθήκαμε σε αυτό που λέγεται Ενιαία Αγορά. Αποτύχαμε, δε, να το πράξουμε αυτό διότι τα δομικά χαρακτηριστικά της οικονομίας μας ήσαν κατά βάση αντίθετα με εκείνα των χωρών αυτής της αγοράς.

Το κράτος κυριαρχούσε στην οικονομία, ο ανταγωνισμός διεξαγόταν υπό στρεβλούς όρους, και οι αγορές και τα επαγγέλματα παρέμεναν κλειστά…

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 η Ελλάδα διατηρεί μονίμως την τελευταία θέση στην κλίμακα ενσωμάτωσης της έρευνας.  

Δείκτες για αυτήν την κλίμακα είναι, μεταξύ άλλων, η οικονομική διασύνδεση της εθνικής οικονομίας με τις υπόλοιπες οικονομίες της Ε.Ε. ή ακόμη οι προσπάθειες που καταβάλλονται για να προσαρμοστεί η εγχώρια αγορά στα επίπεδα των άλλων αγορών.

Από το ξέσπασμα της κρίσης το 2009, δε, όλοι οι οικονομικοί δείκτες της Ελλάδας έχουν καταρρεύσει…

Με άλλα λόγια, παρά τον πακτωλό χρημάτων που εισπράξαμε -εξαιρουμένων όσων διατέθηκαν για τη διάσωση της χώρας μας- βουλιάξαμε διότι δεν αλλάξαμε…

Αυτά για όσους αναπολούν τις ημέρες όπου οι κυβερνήσεις μοίραζαν αριστερά και δεξιά τα κοινοτικά κονδύλια, είτε αυτά αφορούσαν τις κατασκευές, είτε την αγροτική παραγωγή, είτε οποιαδήποτε άλλη χρήση, όπως οι βίλες στο Καρπενήσι, και δανείζονταν κι από πάνω ώστε να συνεχίσουν να μοιράζουν…