Οι σκελετοί στο ντουλάπι του κ. Σταϊκούρα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κάθε μήνα το γραφείο του φίλτατου κ. Χρ.Σ ταϊκούρα, αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, δίνει στη δημοσιότητα σειρά στοιχείων τα οποία αφορούν την εκτέλεση του προϋπολογισμού, διαφόρους ελέγχους και -μεταξύ αυτών- ορισμένους για «αχρεωστήτως καταβληθείσες συντάξεις».

Πρόκειται για έναν εύσχημο όρο που έχει εφεύρει η Πολιτεία για να αναφέρεται σε συντάξεις οι οποίες δίνονται ή δίνονταν σε... νεκρούς.

Έτσι, αυτόν τον μήνα μάθαμε ότι μέχρι στιγμής, βάσει των στοιχείων καταγραφής συνταξιούχων του Δημοσίου που έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο κ. Σταϊκούρας, το ελληνικό δημόσιο έχει κατορθώσει να ανακτήσει το ποσόν των 42,03 εκατ. ευρώ, από τα 63,13 εκατ. ευρώ που είχε δώσει συνολικά, σε συντάξεις του είδους αυτού.

Μολονότι δεν πρόκειται για αμελητέο ποσό, η ανάκτησή του ούτε τα δημοσιονομικά της χώρας θα ανατρέψει, ούτε θα επηρεάσει τη γενικότερη οικονομική πορεία του τόπου.

Η ύπαρξη των ελέγχων αυτών, όμως, δείχνει μια σειρά από πράγματα:

Πρώτον, δείχνει ότι 3.356 άτομα, ή με άλλα λόγια ο πληθυσμός μιας μικρής πόλης, επέλεγαν επί μήνες ή και χρόνια να μη δηλώνουν τους θανόντες συγγενείς τους -δικαιούχους συντάξεως του Δημοσίου- με στόχο να καρπωθούν παρανόμως τις συντάξεις τους.

Η επίκληση της κρίσης, της ανέχειας, της ανεργίας και άλλων δεινών αποτελούν ενδεχομένως επιχειρήματα στο πλευρό των ανθρώπων αυτών. Η πράξη τους όμως δεν παύει να είναι παράνομη και για αυτήν την πράξη σήμερα ελέγχονται.

Δεύτερον, δείχνει ότι κάποιος σε αυτόν τον τόπο κάνει τη δουλειά του.

Ίσως να μη χρειαζόταν να μπει η Ελλάδα σε μνημόνιο και να εκχωρήσει τμήμα της κυριαρχίας της στην τρόικα ώστε να μάθουμε πόσες συντάξεις δίνονταν σε νεκρούς ή πόσα μαϊμού επιδόματα χορηγούνταν ή ακόμη και πόσους υπαλλήλους διαθέτει το Δημόσιο, τουλάχιστον, όμως, σήμερα γνωρίζουμε.

Τα γνωρίζουμε τα στοιχεία αυτά διότι μέσω της κρίσης το ελληνικό δημόσιο αναγκάστηκε να βάλει σε τάξη τα του οίκου του.

Να κάνει τις απαραίτητες απογραφές ζώντων και νεκρών, να επανεξετάσει επιδόματα που χορηγούνταν δεξιά και αριστερά προς καθένα που είχε τη δυνατότητα, νομίμως ή όχι, να τα λάβει και εν τέλει να νοικοκυρέψει τη λειτουργία του.

Με άλλα λόγια, να αρχίσει να σέβεται το χρήμα του φορολογούμενου πολίτη.

Μπορεί η διαδικασία των ελέγχων, με όλη τη γραφειοκρατία που τη συνοδεύει, να φαντάζει ως μια άσκοπη ή και ιδιαίτερα βαρετή διαδικασία, που σε άλλες χώρες θα θεωρούνταν δεδομένη.

Όμως, μέσα από διαδικασίες όπως αυτή, από το μέτρημα της κάθε δεκάρας που με κόπο δίνει σήμερα ο Έλληνας φορολογούμενος, θα ξαναβρεί αυτό το κράτος τη χαμένη του αξιοπιστία.

Μέσα από διαδικασίες όπως αυτή θα γίνει κοινός τόπος ότι πέρασε η εποχή της εύκολης λοβιτούρας και της λαμογιάς και ότι υπάρχει πλέον μια ισχυρή πιθανότητα να ζητηθούν τα λεφτά πίσω και να διωχθούν οι παραβάτες του νόμου.

Αντίστοιχα, μέσα από τέτοιες διαδικασίες -στον βαθμό που συνεχιστούν και αποτελέσουν τον κανόνα- θα αρχίσει να εμπεδώνεται στη συνείδηση του καθενός ότι το χρήμα του φορολογούμενου αρχίζει να γίνεται σεβαστό σε αυτόν τον τόπο.

Όπως είπαμε, είτε για τον προϋπολογισμό, είτε για την οικονομία, έλεγχοι όπως αυτοί μικρό αντίκτυπο έχουν.

Αντίθετα, φέρουν έναν τεράστιο συμβολισμό ως προς τα ήθη και τις αξίες που πλέον φαίνεται ότι επικρατούν στην πατρίδα μας...