Ομολογία ήττας με τη φοροδιαφυγή

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η δημόσια παραδοχή του διευθυντή της Κεντρικής Υπηρεσίας του ΣΔΟΕ Θεόδωρου Φλωράτου, χθες στο ραδιόφωνο του Alpha 989, ότι «δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος για να πραγματοποιήσει τους προληπτικούς (σ.σ. φορολογικούς) ελέγχους το καλοκαίρι», συνιστά μια ομολογία ήττας.

Δεν είναι μόνον ότι η ομολογία αυτή καταγράφεται στον απόηχο των πρόσφατων δηλώσεων Π. Τόμσεν, του ΔΝΤ, ότι εάν δεν καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή και αν δεν υπάρξει βελτίωση της αποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής και ευρύτερα του δημόσιου τομέα, ανοίγει ο δρόμος για νέες οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Δεν είναι μόνον ότι η τουριστική βιομηχανία αποτελεί κατά την τρέχουσα συγκυρία, ενδεχομένως, τον σημαντικότερο κλάδο της ελληνικής οικονομίας, από τον οποίο η Πολιτεία προσδοκά ένα σημαντικό τμήμα των φορολογικών της εσόδων.

Κυριότερα, η ομολογία αυτή καταδεικνύει την αδυναμία του κράτους να κάνει τη δουλειά του και να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, δηλαδή τη σημαντικότερη πηγή κοινωνικής αδικίας στην πατρίδα μας.

Ακόμη και στην περίπτωση που οι δηλώσεις Φλωράτου αντικατοπτρίζουν τυχόν έριδες ή αντιπαραθέσεις στους κόλπους αυτής της κρατικής μηχανής, το γεγονός ότι διατυπώνονται κατά την έναρξη της τουριστικής περιόδου και ενώ πέρυσι οι αντίστοιχοι έλεγχοι που διενήργησε το ΣΔΟΕ εμφάνισαν φοροδιαφυγή έως και 100% σε ορισμένες τουριστικές περιοχές, καταδεικνύει πόσο απροετοίμαστος είναι φέτος ο κρατικός μηχανισμός να κάνει τη δουλειά του.

Σύμφωνα με τον κ. Φλωράτο, «πέρυσι ήρθαν έσοδα και ξαφνικά πήγε η αρμοδιότητα στη γενική γραμματεία εσόδων, χωρίς να είναι έτοιμη. Με τους δικούς μας υπαλλήλους τρέχουμε να συντρέξουμε τη γενική γραμματεία».

Ακόμη, όμως, κι έτσι να είναι τα πράγματα, πώς οφείλει να εισπράξει τις δηλώσεις αυτές ο συνεπής φορολογούμενος; Πώς θα έπρεπε να ηχεί μια ομολογία ήττας του μεγέθους αυτού σε κάποιον ο οποίος πασχίζει καθημερινά να αντεπεξέλθει στο βαρύ φορολογικό φορτίο που έχουν σωρεύσει στις πλάτες του τα κάθε λογής χαράτσια και οι έκτακτες εισφορές.

Στη διάρκεια των τελευταίων ετών έχει καταδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι συνεπείς πολίτες της χώρας αυτής, οι κατά τεκμήριο ειλικρινείς φορολογούμενοι, που δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα, είναι το εύκολο θύμα της ακόρεστης δίψας του κράτους για έσοδα.

Ενός κράτους το οποίο, διά στόματος των ιδίων των αξιωματούχων του, αδυνατεί να κάνει τη δουλειά του αντιμετωπίζοντας το φαινόμενο της φοροδιαφυγής ή να περιορίσει ριζικά τις δαπάνες του και καταφεύγει στην εύκολη λύση της υπερφορολόγησης.

Ε, λοιπόν, νισάφι πια, κύριοι!

Είναι αδιανόητο να αυξάνονται κατά σχεδόν 1 δισ. ευρώ τον μήνα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών προς το Δημόσιο, να εξαθλιώνεται ο κάθε μισθωτός, συνταξιούχος ή ιδιοκτήτης ακινήτου και την ίδια ώρα οι εντεταλμένοι αξιωματούχοι του κράτους αυτού να δηλώνουν ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα διενέργειας προληπτικών ελέγχων.

Ουδείς έχει την αυταπάτη σε αυτόν τον τόπο ότι ένα φαινόμενο τόσο ευρείας έκτασης, όπως η φοροδιαφυγή, μπορεί να παταχθεί εν μια νυκτί.

Όμως, αντίστοιχα, ουδείς πλέον πιστεύει, μετά από τέσσερα χρόνια σε καθεστώς μνημονίου, ότι υπάρχει είτε η πραγματική βούληση, είτε η ικανότητα για την αντιμετώπισή του από όσους κρατούν την εξουσία στη χώρα μας.

Αν ήθελαν πραγματικά να το αντιμετωπίσουν κι αν είχαν συνειδητοποιήσει τη σημασία του έργου αυτού, θα είχαν φροντίσει να κάνουν τη δουλειά τους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αντί να καταφεύγουν πάντα στα εύκολα θύματα, στους πολίτες που δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα, ή να «καρατομούν», όσους αποδεδειγμένα άρχισαν να βάλουν σε τάξη τα φορολογικά πράγματα της χώρας, όπως τον κ. Χ. Θεοχάρη…