Ο ανασχηματισμός δεν προαναγγέλλεται… γίνεται!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ένα από τα πλέον συνήθη, έως κοινότοπα, αποφθέγματα της πολιτικής «άλφα-βήτα» σε οποιοδήποτε μέρος της υφηλίου είναι ότι οι ανασχηματισμοί, όπως και οι εκλογές, δεν προαναγγέλλονται, αλλά γίνονται.

Τη σοφία που εμπεριέχει αυτή η ρήση η παρούσα κυβέρνηση εμφανίζεται να τη βάζει στο ράφι. 

Έτσι, όμως, μπαίνει στο ράφι και το όποιο κυβερνητικό έργο θα μπορούσε να παραχθεί στο άμεσο χρονικό διάστημα ή εν τέλει έως ότου υλοποιηθεί αυτός ο προαναγγελθείς ανασχηματισμός…

Η επισημοποίηση των προθέσεων της κυβέρνησης, ως προς την αναδόμησή της, χθες, διά στόματος του φίλτατου Ευάγγελου Βενιζέλου, επί της ουσίας βάζει πάγο στη μεταρρυθμιστική διαδικασία, η οποία ούτως ή άλλως χωλαίνει και εμφανίζει σημαντική καθυστέρηση…

Ποιος υπουργός θα προωθήσει ή θα βάλει την υπογραφή του για την υλοποίηση του τάδε ή του δείνα σχεδίου, έργου ή νομοθετήματος, όταν γνωρίζει ότι ίσως και την επόμενη ημέρα, και πάντως έως το τέλος του Ιουνίου, μπορεί να μη βρίσκεται στη θέση του;

Πόσα από τα περίφημα προαπαιτούμενα, που έχει θέσει η τρόικα για την  εκταμίευση χρημάτων τα οποία έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα, θα μπορέσουν να εκπληρωθούν υπό το πρίσμα αυτό;

Η πολιτική σταθερότητα, που τόσο διακαώς εμφανίζεται να επιθυμεί η παρούσα κυβέρνηση, προφανώς δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το απαραίτητο πλαίσιο για την υλοποίηση της πολιτικής της.

Οι κυβερνήσεις δεν επιδιώκουν να βρίσκονται σε κατάσταση «ζεν» ώστε να απολαμβάνουν τη «νιρβάνα» τους. Τη σταθερότητα την επιζητούν για να μπορούν να δουλεύουν απερίσπαστες.

Τουλάχιστον, έτσι έχει η θεωρία του πράγματος.

Η σημερινή κυβέρνηση, όμως, εμφανίζεται να βάζει τρικλοποδιά στον εαυτόν της και οδηγεί, κατά τα φαινόμενα σκοπίμως, το ζήτημα του ανασχηματισμού στις πρώτες σελίδες της ειδησεογραφίας…

Εμφανίζεται να ξεχνά, κατά τον τρόπο αυτόν όμως, τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων που έχει η χώρα μας, αλλά και τη δυσπραγία που βιώνει καθημερινά μια σημαντική και ολοένα διευρυνόμενη μερίδα της κοινωνίας μας.

Από πού θα έρθει η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση Σαμαρά όταν όσοι κρατούν αυτήν την ώρα υπουργικούς θώκους ασχολούνται με το αν θα παραμείνουν στη θέση τους και όσοι τους διαδεχτούν σε αυτές θα πρέπει να μάθουν τη δουλειά από την αρχή;

Πόσος χρόνος και πόσα χρήματα, κοινοτικά ή άλλα, θα χαθούν στο διάβα αυτού του ανασχηματισμού;

Ποιο μήνυμα διατείνεται ότι έλαβε η κυβέρνηση από τις πρόσφατες εκλογές, όταν εμφανίζεται τόσο πρόθυμη να σπαταλήσει χρόνο που έτσι κι αλλιώς δεν έχει ούτε η ίδια, αλλά ούτε και ο κάθε ένας που αγκομαχά καθημερινά να βγάλει πέρα;

Έχει συνειδητοποιήσει η παρούσα κυβέρνηση ότι το κύριο μήνυμα της κάλπης αφορούσε τη δυσπραγία και την ανέχεια εκατομμυρίων Ελλήνων;  

Έχει αντιληφθεί ότι στους τομείς της πάταξης της φοροδιαφυγής,  της μείωσης της γραφειοκρατίας και της τόνωσης του ανταγωνισμού έχει ελάχιστα να επιδείξει, πλην λαμπρών εξαιρέσεων;

Προφανώς όχι…

Έτσι, όμως, χάνεται ένα εξαιρετικό παράθυρο ευκαιρίας που εμφανίζεται να απολαμβάνει σήμερα η χώρα μας, τόσο στις διεθνείς αγορές χρήματος, στις οποίες θα μπορούσε να προστρέξει εκ νέου, παρουσιάζοντας τα όποια επιτεύγματά της -που όμως δεν θα έχει-, όσο και στα κοινοτικά fora, από όπου προσδοκά βελτίωση των όρων αποπληρωμής του δημόσιου χρέους.

Τι θα πει, λοιπόν, είτε στις αγορές είτε στους κοινοτικούς μας εταίρους;

«Με συγχωρείτε για την καθυστέρηση, αλλά είχα…. ανασχηματισμό»;