Δάσκαλε που δίδασκες…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ώρα που κατηγορείς την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας για κενά σε μαθήματα, σε καθηγητές αλλά και για χίλια δυο άλλα, που όπως λες, πιθανότατα δικαίως, υποβαθμίζουν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, απαντάς με απεργιακές κινητοποιήσεις επειδή ορισμένα από αυτά τα κενά πρόκειται να καλυφθούν;

Σήμερα, αύριο και μεθαύριο επρόκειτο να ανοίξουν πρόωρα, αντί της επόμενης Δευτέρας, οι πόρτες ορισμένων σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να αναπληρωθούν ώρες διδασκαλίας που χάθηκαν στη διάρκεια καταλήψεων, νωρίτερα στη σχολική χρονιά.

Πολλές από αυτές, όμως, είναι πιθανόν να παραμείνουν ερμητικά κλειστές διότι ο συνδικαλιστικός φορέας των καθηγητών στη Δημόσια Εκπαίδευση, ΟΛΜΕ, αποφάσισε να προχωρήσει σε τρίωρες στάσεις εργασίας (08:00-11:00) σήμερα Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή, διαμαρτυρόμενος για την προσπάθεια κάλυψης των χαμένων διδακτικών ωρών.

Έκανε δε λόγο για αμφισβήτηση στο «συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία και στον συνδικαλιστικό αγώνα» εκ μέρους της κυβέρνησης, η οποία είχε καταστήσει σαφές ότι όσοι εκπαιδευτικοί δεν προσέλθουν για να καλύψουν τις χαμένες ώρες διδασκαλίας θα είναι αντιμέτωποι με πειθαρχικές επιπτώσεις.

Μα δεν καταλαβαίνουν αυτοί οι άνθρωποι ότι ακόμη και δίκιο να έχουν σε όσα καταγγέλλουν περί ελλείψεων στα σχολεία το χάνουν με τη στάση που τηρούν;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι κάποια στιγμή όλοι θα έπρεπε να έρχονται αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών τους;

Η ένστασή τους, δηλαδή, πού έγκειται; Στην επιπρόσθετη εργασία που θα πρέπει να κάνουν ή στο γεγονός ότι οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να αναπληρώσουν ορισμένα από τα διδακτικά κενά που «απέκτησαν» εξαιτίας των καταλήψεων;

Όταν γίνονται οι καταλήψεις οι καθηγητές δεν αμείβονται κανονικά;

Πρώτοι οι ίδιοι δεν θα έπρεπε να χαίρονται που θα είναι σε θέση αυτές τις λίγες επιπρόσθετες ώρες διδασκαλίας να μεταφέρουν τις γνώσεις τους στους μαθητές τους και να τους βοηθήσουν να αντεπεξέλθουν καλύτερα στις όποιες δοκιμασίες τους επιφυλάσσει είτε το εκπαιδευτικό σύστημα είτε η ίδια η ζωή;  

Αυτός δεν είναι ή δεν θα έπρεπε να είναι ο ρόλος τους;

Εν τέλει, δεν αποτελεί νόμο του κράτους το Προεδρικό Διάταγμα, βάσει του οποίου ορίζεται ότι οι απώλειες διδακτικών ωρών, που προκύπτουν από τη διακοπή της διδασκαλίας των μαθημάτων λόγω κατάληψης για χρονικό διάστημα έως και τρεις εργάσιμες ημέρες, αναπληρώνονται κατά το χρονικό διάστημα των διακοπών του Πάσχα;

Τι μήνυμα στέλνουν στους μαθητές τους και στο σύνολο της κοινωνίας προχωρώντας σε στάσεις εργασίας; Ότι βρίσκονται υπεράνω του νόμου ή ότι ο νόμος εφαρμόζεται επιλεκτικά και μόνον όταν βολεύει τα συνδικαλιστικά ή συντεχνιακά συμφέροντά τους;

Φίλτατοι, ας μη γελιόμαστε!

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις  που εξήγγειλαν οι εκπαιδευτικοί ως απάντηση στην προσπάθεια αναπλήρωσης των διδακτικών ωρών που χάθηκαν εξαιτίας καταλήψεων αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας συντεχνιακής νοοτροπίας που καταδυναστεύει σήμερα τη δημόσια εκπαίδευση και συνολικά τον τόπο μας.

Μιας νοοτροπίας η οποία στέκει αντίθετη στη διαδικασία της αξιολόγησης, μιας νοοτροπίας η οποία επιβραβεύει την ασυδοσία των καταληψιών, μιας νοοτροπίας η οποία παράγει πτωχά αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο.

Εξαιτίας, όμως, νοοτροπιών όπως αυτές που έχουν στο επίκεντρό τους την προστασία των συντεχνιακών συμφερόντων φθάσαμε μια ημέρα, σαν σήμερα, πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, στο περίφημο Καστελόριζο και στην υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς μνημονίου…

Ας μη χαιρόμαστε που τέσσερα χρόνια μετά οι νοοτροπίες αυτές είναι ακόμη κυρίαρχες…