Η αγορά δεν είναι πεδίο μάχης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν υπάρχει μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί στην αγορά, αυτή είναι η μάχη για την επιβίωση.

Μια μάχη που κερδίζεται μέσα από τον εμπορικό ανταγωνισμό, την προσφορά ποιότητας και ελκυστικών τιμών και εκείνου, εν τέλει, που ζητά το πελατειακό κοινό.

Πρόκειται για μια μάχη που κρατά ανοικτά τα καταστήματα, σώζει δουλειές και θέσεις εργασίας και συμβάλλει στην πρόοδο και στην ευημερία του κάθε τόπου.

Αυτήν τη μάχη τη χάνει η ελληνική αγορά εδώ και χρόνια.

Τα λουκέτα είναι χιλιάδες και συνεχίζονται, οι απολυμένοι στρατιές και το κακό πολλαπλό για όλους εκείνους που ασχολούνται με το λιανεμπόριο της χώρας, εργοδότες και εργαζόμενους, αλλά και για τον κρατικό κορβανά, που μετρά χαμένα έσοδα.

Οι λόγοι που τη χάνει αυτήν τη μάχη το λιανεμπόριο αφορούν προφανώς την κρίση και την τερατώδη συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών, αλλά αφορούν και τις συνθήκες υπό τις οποίες δίνουν αυτήν την μάχη οι συντελεστές του λιανεμπορίου.

Παραεμπόριο, αθέμιτος ανταγωνισμός, φοροδιαφυγή, υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και βεβαίως οι συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο της Αθήνας εδώ και πολλά χρόνια.

Χθες, Κυριακή των Βαΐων, η πρώτη Κυριακή από τις συνολικά επτά μέσα στο έτος στη διάρκεια των οποίων μπορούν να λειτουργήσουν τα καταστήματα, χιλιάδες οικογένειες, απλοί πολίτες με τα παιδιά τους ή μόνοι, θεώρησαν σκόπιμο να εκμεταλλευτούν την ημέρα για μια βόλτα στο κέντρο και στα μαγαζιά, και ίσως να κάνουν κάποια αγορά, αν έβρισκαν κάτι που να θέλουν και να το αντέχει η τσέπη τους.

Για πολλούς ωστόσο από τους ανθρώπους αυτούς, η ανέμελη βόλτα εξελίχθηκε σε περιπέτεια.

Οι «γνωστοί άγνωστοι» βρέθηκαν απέναντί τους, προέταξαν τα πανό που κουβαλούσαν μπροστά στις εισόδους των καταστημάτων της Ερμού, απαγορεύοντας την είσοδο σε όποιον επιθυμούσε να τα επισκεφθεί και φθάνοντας μέχρι το σημείο να σπρώξουν εκτός καταστήματος υποψήφιους πελάτες.

Τα ΜΑΤ βρέθηκαν, φυσικά, και αυτά εκεί, με αποτέλεσμα να υπάρξει ένταση, βίαιη αντιπαράθεση και χρήση χημικών και να μετατραπεί η αγορά από τόπο βόλτας και διασκέδασης σε πεδίο βίαιης μάχης...

Αν υπήρξε ένας χαμένος από τη χθεσινή μάχη, αυτός είναι οι καταστηματάρχες, το προσωπικό τους και οι χιλιάδες οικογενειάρχες που έκαναν το λάθος να πιστέψουν ότι η κανονικότητα της χώρας αποκαθίσταται κι ότι πλέον το κέντρο της Αθήνας είναι πρόσφορος τόπος για μια βόλτα την Κυριακή...

Είναι χαμένοι, δε, αυτοί οι άνθρωποι διότι μια μικρή μειοψηφία, μακριά από τους επίσημους συνδικαλιστικούς φορείς των εμποροϋπαλλήλων, επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη βία ως επιχείρημα επικράτησης των απόψεών της.

Οι συνδικαλιστές ήσαν εκεί και ασκούσαν το νόμιμο και απολύτως δημοκρατικό δικαίωμά τους στη διαμαρτυρία κατά του μέτρου της λειτουργίας των καταστημάτων, ακόμη και αν αυτές αφορούν μόνον επτά Κυριακές τον χρόνο.

Οι εκπρόσωποί τους, με κυριότερο τον κ.Θάνο Βασιλόπουλο, της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, ήσαν εκεί, μίλησαν στους εκπροσώπους του Τύπου και εξέφρασαν τις ενστάσεις τους κατά του μέτρου.

Μίλησαν για εργασιακό Μεσαίωνα και για απλήρωτους υπαλλήλους εδώ και 15 μήνες και οι δηλώσεις τους μεταφέρθηκαν στον κάθε πολίτη που είδε, άκουσε, ή διάβασε τις ειδήσεις χθες, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και όσων είναι αρμόδιοι για την επιβολή του νόμου στα ζητήματα αυτά...

Η πληρωμή του επιπρόσθετου ημερομισθίου της απασχόλησης σε αργίες (0,75%) και των ασφαλιστικών εισφορών αφορά την τήρηση του νόμου, ακριβώς όπως και η δυνατότητα λειτουργίας των καταστημάτων επτά Κυριακές τον χρόνο.

Μόνος, όμως, αρμόδιος να επιβάλει τον νόμο σε μια συντεταγμένη Πολιτεία είναι τα «όργανα» αυτής της Πολιτείας και ουδείς άλλος...

Όσα έγιναν χθες στο κέντρο της Αθήνας καθιστούν σαφές ότι υπάρχουν πάντα ορισμένοι πρόθυμοι να παραβιάσουν τον νόμο.

Αν αφεθούν ωστόσο ανεξέλεγκτοι, όποιο κι αν είναι το αδίκημα στο οποίο υποπίπτουν, χαμένοι θα είμαστε όλοι εμείς που πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που μπορεί να επιστρέψει στην «κανονικότητα» μιας συντεταγμένης και τελικά ευημερούσας Πολιτείας...