Μια αγανακτισμένη επιστολή στην κυβέρνηση

Φίλτατοι της κυβέρνησης, καλή σας ημέρα!

Όταν η αγορά κυριολεκτικά ασφυκτιά από έλλειψη ρευστότητας και η χώρα έχει κλείσει έξι χρόνια ύφεσης, με στρατιές ανέργων και χιλιάδες λουκέτα, είναι παντελώς ψευδεπίγραφο να συζητάτε για αποκατάσταση αδικιών σε ένστολους και συνταξιούχους και να μην μελετάτε τρόπους ενίσχυσης της χρηματοδότησης της οικονομίας.

Ξεπληρώστε, για παράδειγμα, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σας στον ιδιωτικό τομέα, μπας και σωθεί καμία επιχείρηση, ή ρίξτε τα χρήματα στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, μήπως και βρει κανείς άνθρωπος μια δουλειά, ή εν τέλει φυλάξτε και τίποτε, μήπως δοθούν τελικά αυτές οι συντάξεις που εκκρεμούν και για τις οποίες ερίζετε με την τρόικα αν είναι διακόσιες χιλιάδες, όπως σας λένε, ή σαράντα χιλιάδες, όπως λέει το ΙΚΑ…

Μην μας ξεφουρνίζετε όμως το παραμύθι περί αποκατάστασης αδικιών, διότι, πρώτον, μετά από έξι χρόνια ύφεσης σχεδόν άπαντες είναι αδικημένοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και, δεύτερον, όλως τυχαίως, οι ένστολοι είναι εκλογική σας πελατεία.

Όταν έρχεται, δε, η στιγμή να εξετάσετε μέτρα στήριξης ή ελάφρυνσης κοινωνικών τάξεων που τυγχάνει να συγκαταλέγονται στην εκλογική σας πελατεία, όπως οι αγρότες, είδαμε τι έγινε τόσο με τον ΕΝΦΙΑ, όσο και με τη συνολική τους φορολογική μεταχείριση...

Λοιπόν, φίλτατοι της κυβέρνησης, κακά τα ψέματα. 

Αν αυτήν τη στιγμή οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα δείχνουν να έχουν βαλτώσει, τούτο συμβαίνει διότι, πρώτον, οι εταίροι και δανειστές μας, οι οποίοι προφανώς θέλουν να πάρουν τα φράγκα τους πίσω, βλέπουν ότι οι μεταρρυθμίσεις μέσω των οποίων ήλπιζε αυτός ο τόπος να φθάσει μια ώρα αρχύτερα στην ανάπτυξη ουδέποτε έγιναν, αλλά και ότι εν όψει της διπλής εκλογικής αναμέτρησης του Μαΐου, εσείς στην κυβέρνηση είστε προετοιμασμένοι να ακολουθήσετε την πεπατημένη τόσων άλλων κυβερνήσεων του αμαρτωλού παρελθόντος μας και να αρχίσετε τις παροχές.

Αμ έτσι, δουλειά δεν γίνεται σε αυτόν τον τόπο…

Την ώρα που ερίζει το υπουργείο Ανάπτυξης με την Ομάδα Δράσης του φίλτατου κ. Ράιχενμπαχ για το πόσα κοινοτικά κονδύλια βρήκαν τελικά τον δρόμο τους και μεταφράστηκαν σε κατασκευαστικά έργα, είναι αδιανόητο να υπάρχουν ελληνικά χρήματα που μπορούν να κατευθυνθούν στην οικονομία και να δίνονται για μισθολογικές παροχές και αποκατάσταση αδικιών στους ένστολους…

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι όντως υπήρξαν αδικίες στη μισθολογική τους μεταχείριση;  Όμως, επίσης, δεν υπήρξαν αντίστοιχες και σε σειρά άλλων κλάδων ή ακόμη και σε ανθρώπους που είχαν την ατυχή έμπνευση να εμπιστευτούν τα χρήματά τους στο ελληνικό δημόσιο με τη μορφή ομολόγων;

Με τους μικροομολογιούχους, για παράδειγμα, οι οποίοι αδικήθηκαν κατάφορα εξαιτίας του διαβόητου κουρέματος (PSI) και για τους οποίους ο φίλτατος κ. Ευ. Βενιζέλος υποσχόταν «αποκατάσταση», τι προτίθεστε να κάνετε; 

Ας μην το κουράζουμε το ζήτημα.

Ασφαλώς, η χώρα μας οφείλει να βγει στις αγορές ώστε να απαλλαγεί από το καθεστώς του μνημονίου και να ανακτήσει την εθνική κυριαρχία που απώλεσε εισερχόμενη σε αυτό. 

Όμως, η διαδικασία αυτή οφείλει να γίνει κατά τρόπο βιώσιμο και αποτελεσματικό και η καταφυγή στην ευνοιοκρατία, στις πελατειακές σχέσεις και στην παροχολογία δεν συνάδοει με καμία από τις προϋποθέσεις αυτές.

Αν επιθυμείτε, πράγματι, να βγούμε μια ώρα αρχύτερα από την κρίση, οδηγήστε τουλάχιστον ένα τμήμα από το πλεόνασμα που με τόσο κόπο σας προσέφερε ο κάθε πολίτης από την άδεια, πλέον, τσέπη του, είτε στη μείωση της υπερφορολόγησης, είτε στην προώθηση επενδύσεων για την επιστροφή αυτής της χώρας σε ανάπτυξη.

Αν θέλετε, δε, να γίνει και κάπως ταχύτερα «όλο αυτό»,  ανοίξτε και την οικονομία…

Αρκετά την καταδυνάστευσε το κράτος και οι κάθε λογής παροχές του…