Το κόκκινο χαλί και το κακό μας χάλι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ώρα που ο φίλτατος κ. Α. Σαμαράς προσπαθούσε να πείσει, χθες, τους Ευρωπαίους βιομηχάνους, στη διάρκεια συνεδρίου στις Βρυξέλλες, ότι στην Ελλάδα στόχος μας είναι να στρώσουμε κόκκινο χαλί για να υποδεχθούμε τις ξένες επενδύσεις που τυχόν θα έρθουν κατά τα μέρη μας, η ντόπια βιομηχανία ύψωνε φωνή αγωνίας σχετικά με την επιβίωσή της.

Μια βιομηχανία η οποία βρίσκεται, σύμφωνα με κάθε διαθέσιμη στατιστική αλλά και κατ' ομολογίαν του ίδιου του πρωθυπουργού, σε σημείο ναδίρ σε σχέση με ό,τι ήταν εδώ και πέντε, δέκα ή και τριάντα χρόνια στη χώρα μας, και συνιστά ένα υπόλειμμα του παλαιού εαυτού της.

Γιατί να έρθουν νέες, ξένες, άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα;

Για να «επωφεληθούν» από υψηλό ενεργειακό κόστος, το οποίο έχει κυριολεκτικά τσακίσει την ανταγωνιστικότητά των υφιστάμενων επιχειρήσεων ή για να χαρούν και αυτές την υπερφορολόγηση και το συνολικά σαθρό και συνεχώς μεταβαλλόμενο φορολογικό τοπίο που ευθύνεται για τόσα λουκέτα στην πατρίδα μας;

Ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα που προσφέρει σήμερα η πατρίδα μας, ώστε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις;

Τη νομισματική σταθερότητα, η οποία εξαρτάται από το χρώμα του καπνού που θα βγάλει η επόμενη κάλπη ή οι ορέξεις της τάδε ή της δείνα συνιστώσας;   

Το  βατό και εύκαμπτο γραφειοκρατικό σύστημα, που σου «επιτρέπει» να κάνεις μια δουλειά της μίας ημέρας, σε τρεις μήνες ή ακόμη και σε έναν χρόνο;

Το «χαμηλό» κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, που τόσο καλά αντικατοπτρίζονται στο ύψος των συντάξεων και επιτρέπουν μια «αξιοπρεπή» διαβίωση στους απόμαχους της εργασίας;

Το «χαμηλό» κόστος των μεταφορών, οδικών ή σιδηροδρομικών, το οποίο ελάχιστα μεταβλήθηκε από το λεγόμενο άνοιγμα του επαγγέλματος και εξακολουθεί να ψαλλιδίζει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων;

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στη χώρα μας μετά από 3,5 χρόνια δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά και απουσίας πραγματικών μεταρρυθμίσεων;

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση κρατά στα χέρια της μια εκτενέστατη μελέτη που η ίδια παρήγγειλε -έναντι τιμήματος- από τον ΟΟΣΑ, η οποία προτείνει πεντακόσιες παρεμβάσεις για το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα και σειρά άλλων ζητημάτων, αλλά ο φίλτατος κ. Χατζηδάκης,  όπου σταθεί και όπου βρεθεί, στην Αθήνα ή στις Βρυξέλλες, δηλώνει ότι προτίθεται να εφαρμόσει μόνον το 80% των προτάσεών της;

Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουμε κτηματολόγιο και ότι η έλλειψη αυτή υπήρξε μία από τις κυριότερες καθυστερήσεις του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων;

Γιατί να έρθει να βάλει κανείς τα λεφτά του στον τόπο μας;

Για να επωφεληθεί από την «αυξημένη» ζήτηση που εμφανίζει η εγχώρια κατανάλωση ή από το υψηλό επίπεδο νέας τεχνολογίας που παράγεται σε αυτόν τον τόπο;

Κακά τα ψέματα, φίλτατοι.

Είναι θεάρεστο το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας αναγνωρίζει ότι «η μεταποίηση είναι η κινητήριος δύναμη της ανάπτυξης», αλλά συνάμα και εντελώς απογοητευτικό να βλέπει κανείς ότι ελάχιστα γίνονται σε αυτόν τον τόπο για να ξαναστηθεί στα πόδια της η δυνατότητα παραγωγής.

Από τη δεκαετία του 1980 έως σήμερα η Ελλάδα περπατά σε ένα σταθερό μονοπάτι αποβιομηχάνισης, το οποίο χαράσσουν οι εκάστοτε επιθυμίες του κράτους να επεκταθεί σε τομείς στους οποίους όφειλε να μην δραστηριοποιείται, οι ορέξεις των κάθε λογής συνδικαλιστικών ηγετών, οι συντεχνίες, τα μονοπώλια και οι κάθε λογής «μπαριέρες» στην ανάπτυξη.

Ήρθε και η πτώση του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ και η συνεπακόλουθη μετακόμιση σειράς επιχειρήσεων στη Βαλκανική, ενώ πλέον, εν μέσω κρίσης και πιστωτικής ασφυξίας, το μονοπάτι φαίνεται να φθάνει στο τέλος του, όπως και οι επιχειρήσεις…

Συμπαθέστατα όσα είπε χθες ο κ. Σαμαράς στις Βρυξέλλες, αναφορικά με τους στόχους της Ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε. κατά το τρέχον εξάμηνο.

Παρεμβάσεις και μάλιστα βαθιές πρέπει να γίνουν και στον τομέα της ενέργειας και για την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και της φοροδιαφυγής αλλά και της πρόσβασης σε χρηματοδότηση με χαμηλό επιτοκιακό κόστος, όπως και σε σειρά άλλων ζητημάτων.

Όμως, πριν τα κάνει όλα αυτά η Ελλάδα για την Ευρώπη, δεν θα ήταν άσχημα να τα έκανε και για την ίδια…