Κατασχέσεις επί δικαίους και αδίκους

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μια ομαλά λειτουργούσα οικονομία, με πιστωτική επέκταση και υγιή συναλλακτική δραστηριότητα, οι αγοραπωλησίες σπιτιών ή αυτοκινήτων αποτελούν μέρος της καθημερινότητας.

Στη θεωρία αλλά και στην πράξη, η προσφορά κάπου συναντά τη ζήτηση και προϊόντα και υπηρεσίες αλλάζουν χέρια έναντι του προσήκοντος τιμήματος.

Στη χώρα μας δεν υπάρχει μια ομαλά λειτουργούσα οικονομία.

Υπάρχει ύφεση και ανεργία, όμοια της οποίας δεν έχουμε συναντήσει σε ζώσα μνήμη, και πάντως όχι από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι τιμές στην αγορά ακινήτων έχουν καταρρεύσει χαμηλότερα ακόμη και από τις λεγόμενες «αντικειμενικές αξίες», καινούργια αυτοκίνητα πωλούνται ελάχιστα σε σχέση με την προ τετραετίας – πενταετίας περίοδο, η βιομηχανική παραγωγή έχει κατρακυλήσει σε επίπεδα που υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούσαμε αδιανόητα και συνολικά η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 25%.

Όταν, λοιπόν, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ανακοινώνει, πρώτον, ότι ο προϋπολογισμός υπερέβη τους στόχους του από πλευράς εσόδων στο ενδεκάμηνο και, δεύτερον, ότι μειώθηκε το απόλυτο πλήθος των ληξιπρόθεσμων ΑΦΜ κατά σχεδόν 200 χιλιάδες, στα 2,5 εκατ., παρά τη συνεχιζόμενη ύφεση και ανεργία, τα ερωτήματα είναι εύλογα, ακόμη και σε όσους δεν παρατηρούν από κοντά τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας...

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν για το 11μηνο, τα συνολικά έσοδα των εφοριών (φόροι, ΦΠΑ) παρουσίασαν υπέρβαση του στόχου του προϋπολογισμού κατά 0,4% ή 99,9 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, αν και τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φυσικών προσώπων προς το δημόσιο αυξήθηκαν τον Νοέμβριο κατά 166 εκατ. ευρώ στα 23,15 δισ. ευρώ, ο αριθμός των οφειλετών μειώθηκε κατά περίπου 291.000.

Δίχως να μπούμε σε μια μάλλον ρητορικού χαρακτήρα συζήτηση σχετικά με τα έσοδα, θέσαμε το ζήτημα σε ανώτατο στέλεχος του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, που είναι σε θέση να γνωρίζει, και η απάντηση που λάβαμε ήταν κάτι περισσότερο από σαφής.

«Τα μέτρα. Τα αναγκαστικά μέτρα, όπως οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί», μας είπε.

Με άλλα λόγια, στις εφορίες η Ελλάδα αναστενάζει.

Τα τρία «εργαλεία» που έχει χρησιμοποιήσει η παρούσα κυβέρνηση για να κατορθώσει να πετύχει υπέρβαση των στόχων για τα έσοδα είναι: κατασχέσεις, πλειστηριασμοί και ποινικές διώξεις.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε χθες το «Βήμα», το φοροκυνηγητό είναι ανελέητο και αφορούσε εντός του 2013 σχεδόν 20.000 εκπλειστηριάσεις ακινήτων, καθώς και «αναγκαστικά μέτρα» στους τραπεζικούς λογαριασμούς 131.807 φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμες οφειλές, κατάσχοντας κεφάλαια αλλά και μισθούς, συντάξεις και ενοίκια...

Μέσα στο 2013 κινήθηκαν επίσης διαδικασίες κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων σε 53.129 ληξιπρόθεσμους οφειλέτες και φοροφυγάδες, ενώ σε 26.516 οφειλέτες έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις.

Όλα αυτά, δε, ήσαν δυνατά καθώς η τρέχουσα απαγόρευση πλειστηριασμών δεν αφορά το δημόσιο, αλλά μόνον τις τράπεζες και τυχόν τρίτους.

Έτσι, λοιπόν, σε μια καταρρέουσα οικονομία, το κράτος ως ο προνομιακός εκπλειστηριαστής περιουσίας στην Ελλάδα κατόρθωσε να αυξήσει τα έσοδά του, και μάλιστα περισσότερο από τους στόχους που το ίδιο είχε θέσει, ώστε αφενός να καλύψει τις δαπάνες του και αφετέρου να πετύχει αυτό το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα, χάρις στο οποίο ελπίζει να τύχει ευνοϊκότερης αντιμετώπισης από τους διεθνείς πιστωτές του, στη διαχείριση του χρέους του.

Έτσι, όμως, φίλτατοι, η βάρκα δεν θα πάει μακριά.

Αν αναστενάζει σήμερα η Ελλάδα στις εφορίες, αυτό συμβαίνει γιατί της βάζουν το μαχαίρι στον λαιμό.

Σε μια αγορά που δεν τολμάς να πουλήσεις ακίνητο ούτε για αστείο, παρά μόνον αν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου στην κυριολεξία, είναι αδιανόητο το κράτος να σου βγάζει το σπίτι στο σφυρί, μόνον και μόνον επειδή το ίδιο εμφανίζεται απρόθυμο να μειώσει τις δαπάνες του.

Ο απόλυτος αριθμός των ΑΦΜ που εμφανίζουν ληξιπρόθεσμα χρέη μπορεί να μειώθηκε κατά σχεδόν 200.000 χιλιάδες το 2013, αλλά παραμένει στο δυσθεώρητο ύψος των 2,5 εκατ., ενώ τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυξάνονται με ρυθμό σχεδόν 1 δισ. ευρώ τον μήνα και ήδη ξεπερνούν τα 63,3 δισ. ευρώ.

Ταυτόχρονα, αν δει κανείς τα χρέη των επιχειρήσεων προς το κράτος, οι αριθμοί είναι κυριολεκτικά συγκλονιστικοί. Μέσα σε μία και μόνο χρονιά, το 2013, ο αριθμός των επιχειρήσεων που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο τριπλασιάστηκε, από 150.000 ΑΦΜ στα τέλη του 2012 σε 450.000 ΑΦΜ στο τέλος του 2013.

Αν το στοιχείο αυτό δεν μαρτυρά κάτι σχετικά με τη συνολική πορεία της οικονομίας και την απόστασή που τη χωρίζει από την έξοδό της από την κρίση, τότε τι μαρτυρά;

Όπως και σε πολλά άλλα σε αυτήν τη χώρα, έτσι και εδώ έχουμε χάσει για ακόμη μία φορά το μέτρο.

Το μέτρο που λέει ότι αν θέλεις να εμφανίζεις δημόσια οικονομικά σε τάξη και αυξανόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν ξεζουμίζεις τον καθένα, φυσικό πρόσωπο ή επιχείρηση, ώστε να εισπράξεις και την τελευταία του δεκάρα με κάθε τρόπο, αλλά κοιτάς και τις δαπάνες σου και πώς μπορείς να τις περιορίσεις, ώστε να μειώσεις το φορολογικό βάρος στην οικονομία και στους ανθρώπους που κατοικούν ακόμη στη χώρα αυτή.

Αντίστοιχα, όταν έρθει η ώρα να τα «πάρεις», κοιτάς να το κάνεις από αυτούς που τα έχουν και όχι από όποιον ζει στα όρια της αξιοπρέπειας ή και μετά από αυτά...

Βάλτε ένα μέτρο, φίλτατοι. Όχι επί δικαίους και αδίκους οι κατασχέσεις και το «χέρι» στους τραπεζικούς λογαριασμούς.

Τουλάχιστον όχι, πριν ξεμπερδέψετε με την υπόθεση της φοροδιαφυγής αλλά και των δισεκατομμυρίων που φυγαδεύτηκαν νύχτα από τη χώρα και δεν είχαν «αρμοδίως» δηλωθεί και φορολογηθεί...

Αλλιώς, μην γελιέστε. Η απόσταση από τα τέλη Μαΐου είναι μικρή...