Ο γρίφος της Χρυσής Αυγής

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με τον Άρειο Πάγο να τη χαρακτηρίζει εγκληματική οργάνωση, τη Βουλή να αποφασίζει την αναστολή της χρηματοδότησής της και με έξι βουλευτές της προφυλακισμένους, του αρχηγού της συμπεριλαμβανομένου, καθώς και ακόμη τρεις υπόδικους, η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται να αποτελεί σήμερα μία από τις κυριότερες δοκιμασίες προ των οποίων βρίσκεται η Δημοκρατία στη χώρα μας.

Η κάθοδος ενός πολιτικού κόμματος στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις ενώ το ήμισυ της κοινοβουλευτικής του ομάδας βρίσκεται ενώπιον της Δικαιοσύνης, συνιστά δίχως αμφιβολία ένα σαφές παράδοξο, ακόμη και για τους πιθανούς αρνητές του πολιτεύματος.

Όσοι υποστηρίζουν, δε, ότι αυτό το ακροδεξιό πολιτικό μόρφωμα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου ξεχνούν πως στη χώρα μας δεν τιμωρούνται ιδέες, αλλά πράξεις.

Τιμωρούνται, δε, στον βαθμό που θα κριθούν ένοχοι οι υπαίτιοι των πράξεων αυτών, μετά τις προβλεπόμενες εκ του νόμου διαδικασίες.

Εάν επιλέξουμε να αγνοήσουμε αυτές τις θεμελιώδεις αρχές επί των οποίων οφείλει να εδράζεται η Δημοκρατία μας, τότε ασφαλώς θα έχουμε κυλήσει πλησιέστερα προς τους αρνητές της.

Με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών, την τελευταία φορά που απαγορεύτηκε η λειτουργία ενός πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα δεν υπήρχε Δημοκρατία στη χώρα μας.

Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974, από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έκλεισε μια μακρά και ιδιαίτερα μελανή περίοδο για τη χώρα και εδραίωσε βαθύτερα το δημοκρατικό πολίτευμα.

Χάρις σε αυτό το πολίτευμα περίπου μισό εκατομμύριο πολίτες οδήγησαν διά της ψήφου τους κατά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση τη Χ.Α. στη Βουλή, όπως και τα λοιπά κόμματα που απαρτίζουν σήμερα το κοινοβούλιο.

Στον απόηχο της πολύχρονης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης που βιώνει ο τόπος μας, ωστόσο, ουδείς πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις, είτε ως προς τους πραγματικούς λόγους χάρις στους οποίους κατέστη η Χ.Α. κοινοβουλευτικό κόμμα, είτε ως προς το τι ακριβώς αντιπροσωπεύει το κόμμα αυτό.

Η σωρευμένη αποστροφή μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας μας έναντι του πελατειακού κράτους και των κυριότερων κομματικών του εκπροσώπων καθώς και η ανεξέλεγκτη αύξηση του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας που το συνόδευσε αποτελούν δύο από τα κυριότερα τμήματα του «παζλ», για την απάντηση του ερωτήματος αυτού.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε, όμως, ότι κατά τις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων της Χ.Α. οδηγήθηκε στην επιλογή του αυτή εξαιτίας των συγκεκριμένων λόγων, σήμερα, που η δράση της έχει γίνει πληρέστερα γνωστή, γιατί δεν αποστασιοποιείται, αλλά διατηρεί, σύμφωνα με όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, σε υψηλά επίπεδα τα ποσοστά προτίμησης προς το κόμμα αυτό;

Η Χ.Α. ασφαλώς συνιστά έναν γρίφο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Ο γρίφος τούτος, ωστόσο, δεν αφορά το ενδεχόμενο απαγόρευσης της λειτουργίας της, αφού οποιαδήποτε σκέψη προς αυτήν την κατεύθυνση αντιβαίνει τους θεμελιώδεις κανόνες λειτουργίας του πολιτεύματός μας.

Αφορά, κυριότερα, τη στάση ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας μας και την αποστροφή που αυτό εμφανίζεται να τρέφει έναντι των θεμελιωδών κανόνων της Δημοκρατίας.

Πόσοι δεν γνωρίζουν σήμερα το πραγματικό πρόσωπο της Χ.Α. και πόσοι μπορούν να επικαλεστούν άγνοια σχετικά με όσα προσάπτει στο κόμμα αυτό η Ελληνική Δικαιοσύνη;

Αυτοί, όμως, οι άνθρωποι, οι οποίοι οδήγησαν διά της ψήφου τους τη Χ.Α. στη Βουλή εμφανίζονται προετοιμασμένοι σήμερα να την υποστηρίξουν εκ νέου, και μάλιστα σε ικανούς αριθμούς.

Πρόκειται για έναν γρίφο την απάντηση στον οποίο μπορεί να δώσει μόνον η ίδια η κοινωνία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι.

Είναι σε θέση;