Αστυνομία τζακιών και μυαλά... πετεινών

Πριν το κράτος πετάξει ακόμη μερικά εκατομμύρια ευρώ από το χρήμα, που με τόσο κόπο του δίνει ο φορολογούμενος πολίτης, για τη σύσταση «αστυνομίας τζακιών» ή όπως αλλιώς θα λέγεται αυτό το σώμα που θα αστυνομεύει τη χρήση καυσόξυλων από τους πολίτες, μήπως θα έπρεπε να ξαναδεί λιγάκι αυτήν την υπόθεση με το πετρέλαιο θέρμανσης;

Όπως όλοι καλά γνωρίζουμε, πλέον, σε αυτήν τη χώρα, πρόκειται για ένα μέτρο που έχει αποτύχει.

Η εξίσωση της φορολογίας πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης μπορεί να ήρε το κίνητρο για λαθρεμπορία και φοροδιαφυγή μέσω αυτού του καυσίμου, ταυτόχρονα όμως συνέβαλε στην ευθεία υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών στην Ελλάδα, είχε αμφίβολη δημοσιονομική επιτυχία και οδήγησε στην επιβάρυνση των περιβαλλοντικών συνθηκών στις πόλεις, καθώς η ένδεια υποχρέωσε ένα μεγάλο αριθμό πολιτών να καταφύγουν σε εναλλακτικές μορφές θέρμανσης.

Ωσάν να μην έφταναν όλα αυτά, χιλιάδες νοικοκυριά δεν κατόρθωσαν να ωφεληθούν πέρυσι από τη χορήγηση του επιδόματος θέρμανσης, καθώς τόσο η γραφειοκρατία όσο και η απουσία ρευστότητας τους στέρησαν τη δυνατότητα αυτή.

Εφέτος, η χορήγηση προκαταβολής 35 λ. ανά λίτρο καυσίμου, αν και δεν επιλύει τα δραματικά προβλήματα ρευστότητας του μέσου νοικοκυριού, βρίσκεται οπωσδήποτε στη σωστή κατεύθυνση.

Καταδεικνύεται όμως έτσι η αναποτελεσματική λειτουργία του κράτους, το οποίο εξαιτίας της αδυναμίας του να πατάξει τη φοροδιαφυγή με άλλο τρόπο, από τη μια πλευρά «τα παίρνει» από τους πολίτες εξισώνοντας τη φορολογία του πετρελαίου θέρμανσης με εκείνης του κίνησης και από την άλλη «τους τα δίνει πίσω» ή μάλλον ένα μικρό μέρος τους, δίχως όμως να αίρει το βασικό πρόβλημα, που είναι οι ανάγκες θέρμανσής τους.

Ως αποτέλεσμα, ένα ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας μας θα μείνει και εφέτος δίχως τις απαραίτητες συνθήκες θέρμανσης καθώς θα κοιτάξει να «βολευτεί» εκ των ενόντων, καταφεύγοντας σε διαφορετικούς τρόπους θέρμανσης, αμφίβολου αποτελέσματος και υψηλού κόστους (ηλεκτρικά σώματα, air condition, τζάκια και σόμπες κ.λπ.).

Μόλις πρόσφατα, το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, τα ηνία του οποίου εγκατέλειψε ο φίλτατος κ.Ι.Στουρνάρας για να αναλάβει εκείνα του υπουργείου Οικονομικών, κατέδειξε μέσω σχετικής μελέτης του ότι το μέτρο της εξίσωσης στη φορολογία πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης έχει αποτύχει.

Για το λόγο αυτό, δε, πρότεινε είτε την κατάργηση, είτε τη διεύρυνση των κριτηρίων βάσει των οποίων χορηγείται το επίδομα θέρμανσης στους εκάστοτε δικαιούχους.

Προτείνεται, δηλαδή, μεταξύ άλλων, η πλήρης κατάργηση ή η σημαντική διεύρυνση των περιουσιακών και εισοδηματικών κριτηρίων ένταξης ώστε να καλύπτεται από το επίδομα θέρμανσης ένα πολύ μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας και όχι μόνον η κύρια αλλά και η δευτερεύουσα κατοικία.

Στο βαθμό που θα υιοθετηθεί η πρόταση αυτή είναι βέβαιον ότι θα γίνει ευπρόσδεκτη, καθώς απαλύνει τα σημερινά προβλήματα χιλιάδων νοικοκυριών, συμπεριλαμβανομένων και όσων διαθέτουν ιδιαίτερα υψηλά εισοδήματα ή περιουσία ιδιαίτερα υψηλής αξίας, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση «πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι».

Για το δε δημοσιονομικό της κόστος, σε εποχή κατά την οποία επιχειρείται επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος μέσω αιματηρής φορολόγησης των πολιτών, ας μην μιλήσουμε.

Αντ'αυτού, η Πολιτεία θα μπορούσε ενδεχομένως να εξετάσει τους θεμελιώδεις λόγους για τους οποίους οργίασε το πετρελαϊκό λαθρεμπόριο κατά το παρελθόν και η συνεπακόλουθη φοροδιαφυγή και να εστιάσει σε αυτούς, αίροντας όμως τα σημερινά προβλήματα.

Με άλλα λόγια να εξισώσει τη φορολογία πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, όχι προς τα επάνω όπως έπραξε, αλλά προς τα κάτω...

Είναι βέβαιον ότι με τόσους οικονομικούς αναλυτές που διαθέτει το υπουργείο Οικονομικών, όσο και ο ΙΟΒΕ τις υπηρεσίες του οποίου ενίοτε επιστρατεύει, θα βρεθεί η «χρυσή τομή», ώστε και τα δημόσια έσοδα να αυξηθούν χάρις στην αυξημένη κατανάλωση που συνεπάγεται η μείωση της τελικής τιμής πώλησης του πετρελαίου θέρμανσης, αλλά και να ζεσταθεί το «κοκαλάκι» του κάθε πολίτη.

Ας τα κάνει όλα αυτά, δε, πριν σφίξει το κρύο και χάσουμε και «τα αυγά και τα πασχάλια»...

Όσο δε για αυτήν την ιδέα της αστυνομίας των τζακιών, φυλάξτε την.

Είναι μικρή, ενίοτε, η απόσταση του γελοίου από το τραγικό...