Η συνέπεια πρέπει να... ανταμείβεται

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

 «Τόσα λέει ο νόμος ότι χρωστάς και τόσα θα δώσεις. Αν δεν τα δώσεις στην ώρα τους, θα φας και τόσο πρόστιμο, και αν δεν τα δώσεις ούτε αυτά, θα σου πάρουμε ό,τι έχεις στους λογαριασμούς σου, και τελικά θα σου κατασχέσουμε και το σπίτι, και μάλιστα όχι στην αντικειμενική τιμή, αλλά όσο θέλουμε ή όσο πιάσουμε στη δημοπρασία…».

Η λογική αυτή, η οποία χαρακτηρίζει τόσο το καθεστώς των ασφαλιστικών εισφορών, όσο και εκείνο της φορολογίας, στην Ελλάδα της κρίσης έχει πεθάνει…

Δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνον σε αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το κράτος και προς τα ασφαλιστικά ταμεία και στο ξεκλήρισμα των επιχειρήσεων.

Η πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής παραμένει άπιαστο όνειρο, με αποτέλεσμα να πληρώνουν τη νύφη μόνον οι συνεπείς, φορολογούμενοι ή  επιχειρήσεις. Για αυτούς τους συνεπείς, όμως, πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον μια επιβράβευση. Ένα μπόνους, που λέει η διαφήμιση, ή ένα κίνητρο, σε απλά ελληνικά…

Ένα κίνητρο όχι μόνον να τηρήσουν τον νόμο, διότι αυτό είναι καθήκον του καθενός, αλλά για να είναι στην ώρα τους… Η επιβράβευση των συνεπών, με άλλα λόγια…

Όπως πολύ ορθά είπε χθες ο φίλτατος κ. Κ. Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ και της ΚΕΕ, «το πρόβλημα της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων δεν μπορεί να επιλυθεί μόνον με την επιβολή αυστηρών κυρώσεων και αναγκαστικών μέτρων στις επιχειρήσεις».

Δεν αρκεί το μαστίγιο. Χρειάζεται και το καρότο…

Η πρόταση του επιμελητηριακού κόσμου για «τη μείωση κατά 10%, από  1/1/2014, των ασφαλιστικών εισφορών σε όλες τις επιχειρήσεις που καταβάλλουν ανελλιπώς τις ασφαλιστικές εισφορές τους και η επαναφορά των ασφαλιστικών εισφορών στο παλαιό ύψος (+10%) για όσες επιχειρήσεις είναι ασυνεπείς στην καταβολή των τρεχουσών εισφορών και δόσεων» μπορεί να είναι ακριβώς αυτό το καρότο.

Αν μη τι άλλο, πέραν των επιπλέον εσόδων που θα σημάνει για τα ταμεία τυχόν υιοθέτηση της πρότασης αυτής, θα εξισορροπήσει και κατά αντίστοιχο ποσοστό (10%) το «ανταγωνιστικό όφελος» που έχουν όσοι δεν καταβάλλουν πλήρως ή εγκαίρως τις ασφαλιστικές εισφορές των υπαλλήλων τους, έναντι εκείνων που είναι συνεπείς, και άρα θα βελτιώσει τους όρους ανταγωνισμού στην επιχειρηματική κοινότητα.

Μια κοινότητα η οποία εξακολουθεί να μαστίζεται, όσο καμία άλλη στην Ευρώπη, από την έλλειψη ρευστότητας, την ύφεση, το υψηλό ασφαλιστικό κόστος, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά και τα μύρια άλλα προβλήματα που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν σήμερα την ελληνική οικονομία.

Σε αυτήν την πραγματικότητα οι απαντήσεις που έχει δώσει έως τώρα η Πολιτεία δεν επαρκούν.

Οι ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών των επιχειρήσεων, όπως το ίδιο το ΕΒΕΑ και η ΚΕΕ ομολογούν, έχουν αποτύχει, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων απλά αδυνατεί να ανταποκριθεί.

Όσοι το κάνουν συνεπώς και αδιαλείπτως, άρα, πρέπει να επιβραβευτούν, αν μη τι άλλο ως αποζημίωση για τους άνισους όρους ανταγωνισμού υπό τους οποίους είναι αναγκασμένοι να εργάζονται και να εξακολουθούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση του εθνικού προϊόντος.

Αυτή είναι η επιχειρηματική κοινότητα σήμερα. Εάν δεν γίνει προσπάθεια, δίκαιη, συγκροτημένη και συστηματική για την ενίσχυση των συνεπών επιχειρήσεων, ώστε να κατορθώσουν να παραμείνουν υγιείς, όσες από αυτές είναι ακόμη, η Ελλάδα σύντομα είναι βέβαιο ότι θα χάσει ακόμη και αυτές.

Είτε θα πάρουν τα μπογαλάκια τους και θα φύγουν, όσες από αυτές μπορούν, είτε θα βάλουν και αυτές, όπως τόσες άλλες πριν από αυτές, λουκέτο.

Τα αντέχει όλα αυτά η οικονομία;