Αντικειμενικό έγκλημα κατά της περιουσίας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων (ΕΝΦΑ) που επιχειρεί να θεσπίσει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα, καθιστά το όνειρο κάθε νοικοκύρη εφιάλτη. 

Πέραν όλων των άλλων που μπορεί να του προσάψει κανείς, σημαντικών και πολλών, όπως η φορολόγηση ημιτελών κτισμάτων, ποιμνιοστασίων, κ.ά, το συγκεκριμένο πόνημα εμπεριέχει τέσσερις θεμελιώδεις αδικίες για τον κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου στην Ελλάδα, που καθιστούν το ενδεχόμενο ψήφισης και εφαρμογής του κυριολεκτικά εγκληματικό.

Πρώτον, βασίζεται σε αντικειμενικές αξίες και τιμές ζώνης οι οποίες τροποποιήθηκαν τελευταία φορά το 2007 και πάντως προ κρίσης, με αποτέλεσμα να είναι σήμερα, στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, σημαντικά υψηλότερες των αγοραίων.

Υπό τις παρούσες συνθήκες κατά τις οποίες η αγορά ακινήτων είναι ουσιαστικά νεκρή και ο αριθμός των αγοραπωλησιών ελάχιστος παρά την καταβαράθρωση των τιμών, είναι αδιανόητο να πορεύεται το κράτος προς τη θέσπιση μιας νέας φορολογίας επί των ακινήτων αυτών βασιζόμενο σε αντικειμενικές αξίες και τιμές ζώνης οι οποίες είχαν θεσπιστεί προ κρίσης.

Είναι, απλά, άδικο.

Η κείμενη νομοθεσία ρητά προβλέπει ότι οι αντικειμενικές αξίες οφείλουν να μην είναι υψηλότερες των αγοραίων και προκύπτει εύλογη νομική αντίφαση σε περίπτωση ενδεχόμενης θέσπισης νέων φόρων στη βάση των υφιστάμενων αντικειμενικών αξιών και τιμών ζώνης.

Δεύτερον, η θέσπιση του ΕΝΦΑ συνιστά ένα νέο φόρο, καθώς μονιμοποιείται το ΕΕΤΗΔΕ, δηλαδή το «χαράτσι» μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, το οποίο υποτίθεται ότι θεσπίστηκε ως έκτακτος φόρος με στόχο την υπέρβαση της κρίσης.

Είναι αλήθεια ότι σε πολλές περιπτώσεις, πιθανόν την πλειονότητα, το ΕΝΦΑ θα είναι χαμηλότερο από το άθροισμα  «χαρατσιού» και ΦΑΠ, αλλά το «χαράτσι» επρόκειτο να είναι προσωρινού χαρακτήρα και όχι μόνιμου, όπως ο φίλτατος κ. Ευ. Βενιζέλος, σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης,  διαβεβαίωνε όταν το θέσπιζε ως υπουργός Οικονομικών. 

Τρίτον, ο νέος φόρος εμπεριέχει μια αδικία καθαρά πελατειακού χαρακτήρα, η οποία ευνοεί μια κοινωνική τάξη, τους αγρότες, εις βάρος μιας άλλης, των αστών.

Η πρόβλεψη πενταπλασιασμού του φόρου επί αγροτεμαχίων που έχουν ακίνητο στην πραγματικότητα τιμωρεί τον κάθε αστό με εξοχικό και ουσιαστικά απαλλάσσει την πελατειακή βάση των δυο συγκυβερνώντων κομμάτων, η οποία βρίσκεται στην περιφέρεια, από την επιπρόσθετη φορολόγηση που θα της αναλογούσε δίχως την πρόβλεψη αυτή.

Τέταρτον, ο νέος φόρος προωθείται με στόχο τη βεβαίωση εσόδων ύψους 3,5 δισ. ευρώ αλλά την είσπραξη ποσού που δεν υπερβαίνει τα 2,9 δισ. ευρώ, δεδομένης της παραμέτρου της εισπραξιμότητάς του, καθιστώντας έτσι εκ προοιμίου άδικη την επιβολή του σε όσους τον πληρώσουν, αφού θα φέρουν το «βάρος» και όσων είτε εκ πραγματικής αδυναμίας, είτε για άλλους λόγους, δεν τον πληρώσουν.

Όλα αυτά, δε, συμβαίνουν ενώ το κάθε νοικοκυριό, ο κάθε συνεπής πολίτης αυτής της χώρας, δοκιμάζεται ήδη σκληρά, εξωθούμενος στα όρια των αντοχών του, ώστε να παραμείνει όρθιος εν μέσω κρίσης.

Η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί ότι μέσω της θέσπισης του φόρου αυτού, στη βάση των παραπάνω προβλέψεων, προωθεί ένα πραγματικό έγκλημα κατά της ιδιωτικής περιουσίας στην Ελλάδα και του μόχθου του κάθε νοικοκύρη, χάριν της εμμονής της να μην προχωρήσει σε περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών.

Εάν της λείπουν λεφτά και βλέπει ότι «δεν τα βγάζει πέρα», ας κάνει αυτό που κάνει ο κάθε νοικοκύρης: ας μειώσει τα έξοδά της ως εκεί που φτάνει η τσέπη της…

Νισάφι πια.