Όταν η βία γίνεται συνήθεια…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ανήκω σε μια γενιά ανθρώπων που γεννήθηκαν πριν από τη χούντα.

Μια γενιά, δηλαδή, που βίωσε, που έζησε στο πετσί της, τι σημαίνει στέρηση ελευθερίας και στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Τι σημαίνει βία, καταπάτηση της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, του συνέρχεσθαι, του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι και όλων εκείνων των στοιχειωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων που διαχωρίζουν τα δημοκρατικά από τα απολυταρχικά καθεστώτα.

Καλώς ή κακώς, τα βίωσα όλα αυτά και μπόρεσα να εκτιμήσω στο διάβα της ζωής μου, όπως και τόσοι άλλοι στον τόπο μας, πόσο πολύτιμη είναι η Δημοκρατία και ο σεβασμός προς τα δικαιώματα αυτά.

Έτσι, λοιπόν, όταν βλέπω σήμερα θεσμούς που εδράζονται πάνω σε αυτές τις ελευθερίες να γίνονται κουρέλι επειδή κάποιοι νομίζουν ότι γνωρίζουν καλύτερα, ξέρω ότι ο τόπος όπου μεγάλωσα και τον οποίο αγαπώ κινδυνεύει.

Όταν η βία και η αυθαιρεσία μένουν ατιμώρητες, όταν υπάρχουν εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού οι οποίοι είτε δεν καταδικάζουν, είτε, ακόμη χειρότερα, ενθαρρύνουν τη χρήση βίας ή την κατάλυση θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, ξέρω ότι η πατρίδα μου κατρακυλάει προς μια σκοτεινή εποχή.

Η παρούσα κρίση μας στέρησε πολλά. Θα μας στερήσει όμως πολύ περισσότερα εάν επιτρέψουμε σε όσους καταφεύγουν στη χρήση βίας, ή παροτρύνουν άλλους να το πράξουν, να κυριαρχήσουν. Εάν επιτρέψουμε, ως συντεταγμένη πολιτεία, να γίνει η χρήση βίας, από οποιονδήποτε και με την οποιαδήποτε προκάλυψη, κομμάτι της ζωής μας.

Όχι. Ουδείς δικαιούται, πολύ περισσότερο, δε, ένας αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος, να παροτρύνει οποιονδήποτε άλλον σε πράξεις βίας.

Όχι. Πολιτικά κόμματα δεν δικαιούνται να καταφεύγουν στη χρήση βίας, στον ρατσισμό και στην καταπάτηση των δικαιωμάτων οποιουδήποτε βρίσκεται, νομίμως ή μη, στη χώρα μας.

Υπάρχουν θεσμοί και νόμοι και όσοι κρατούν σήμερα τα ηνία τους οφείλουν να κάνουν το καθήκον τους. Προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και όπου κι αν υπάρχουν παράνομες ενέργειες.

Εάν δεν το κάνουν, εάν επιτρέψουν τη συνέχιση φαινομένων όπως η παρότρυνση σε λιντσάρισμα, που διατύπωσε ο αρχηγός του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Π. Καμμένος, ή όπως οι ακρότητες στις οποίες προχώρησαν, για μία ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια, χρυσαυγίτες βουλευτές στην πρόσφατη εκδήλωση της επετείου για τα θύματα του εμφυλίου στον Μελιγαλά, τότε βοηθούν στο να ανοίξει μια νέα μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου μας.

Τι άλλο χρειάζεται να γίνει ώστε να αντιληφθούμε ότι η Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και οι πλέον θεμελιώδεις αξίες που τη συνοδεύουν απειλούνται;

Δεν υπάρχουν ιστορικά μαθήματα από την εποχή του εμφυλίου πολέμου; Δεν έχουμε μάθει ότι η βία δεν έχει χρώμα. Ότι δεν είναι ούτε κόκκινη, ούτε μαύρη, αλλά μόνον βία;

Είναι απαραίτητο να κατρακυλήσει η χώρα μας ακόμη πιο χαμηλά και να γίνει η βία συνήθεια και κομμάτι της ζωής μας, ώστε να κάνουν οι άνθρωποι αυτοί το καθήκον τους;

Εάν δεν το κάνουν, η κοινωνία μας όχι μόνον θα «μπολιαστεί» από τις δόσεις ακρότητας που καθημερινά δέχεται χάρη στην προσπάθεια ορισμένων να αποκτήσουν μεγαλύτερο λαϊκό έρεισμα, και θα αποκτήσει έναν βαθμό ανοχής ως προς αυτές, αλλά κυριότερα κινδυνεύει να τις ενσωματώσει ως τμήμα της πολιτικής της καθημερινότητας.

Τότε, όμως, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για Δημοκρατία στον τόπο μας, αλλά για χάος…