Όλα τα ’χει η Μαριορή, οι διακοπές της έλειπαν…

Μέσα στα πολλά που έγιναν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, γκρεμίστηκαν πύργοι, χάρτινοι και μη, απομυθοποιήθηκαν πρόσωπα και πράγματα και το δάχτυλο πίσω από το οποίο κρύβονταν πολλοί μίκρυνε επικίνδυνα, αδυνατώντας να κρύψει πλέον αυτά που όλοι βλέπουν.

Υπό το πρίσμα αυτό, τι είδους συμπεράσματα μπορούν να αντληθούν σε σχέση με τη χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, κύριο αντικείμενο της οποίας φέρεται να ήταν η «εντολή» του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά προς τους υπουργούς της κυβέρνησής του να μην «χαλαρώσουν» για το υπόλοιπο του καλοκαιριού;

Ήταν μια αμιγώς επικοινωνιακού χαρακτήρα κίνηση και αν ναι πόσο επιτυχής κρίνει ο ίδιος ότι υπήρξε η ενέργεια αυτή;

Εκτιμά, άραγε, ότι μετά από αυτό το υπουργικό συμβούλιο εμπεδώθηκε πλέον στους κατοίκους της χώρας ότι «ο πρωθυπουργός είναι αυστηρός» και ότι μετά τις νουθεσίες του οι τυχόν οκνηροί ή απλώς κουρασμένοι υπουργοί του θα ανακάμψουν δριμύτεροι στο έργο τους;

Εάν δεν ήταν μια αμιγώς επικοινωνιακή κίνηση και αφορούσε μια αντικειμενική ανάγκη, σε τι συμπεράσματα μπορεί να οδηγηθεί κανείς σε σχέση με έναν πρωθυπουργό ο οποίος κρατά στην ομάδα που έχει αναλάβει να βγάλει τη χώρα από την κρίση πρόσωπα τα οποία μπορεί να διολισθήσουν στη θερινή ραστώνη αμελώντας την αποστολή τους;

Εν τέλει, γιατί πρέπει ακόμη και σήμερα να κάνουμε «θέμα» το αυτονόητο;

Δεν αντιλαμβάνονται όσοι κρατούν τα ηνία αυτής της χώρας και όσοι τους συμβουλεύουν ότι ορισμένα πράγματα πρέπει πλέον να θεωρούνται δεδομένα και ότι μόνον με κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα δεν θα πάει μακριά η βαλίτσα;

Η χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ανήκει σε μια άλλη εποχή.

Στην εποχή που μας οδήγησε στη σημερινή μας κατάντια.

Εάν οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης πιστεύουν ότι δικαιούνται να χαλαρώσουν έστω και για λίγες ημέρες, την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται στην περιδίνηση της ύφεσης και της ανεργίας, τότε δεν έχουν αντιληφθεί επαρκώς τον ρόλο τους και πιθανότατα δεν δικαιούνται να είναι μέλη της.

Είναι αδιανόητο, την ώρα κατά την οποία περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας και πολλοί περισσότεροι δίνουν πραγματικό αγώνα ώστε να κρατηθούν στα όρια της αξιοπρέπειας, να συγκαλείται υπουργικό συμβούλιο ώστε ο πρωθυπουργός να απευθύνει νουθεσίες περί εγρήγορσης προς τους υπουργούς του.

Εάν δεν αντιλαμβάνονται το αυτονόητο, τότε τι ελπίδα υπάρχει να φέρουν σε αίσιο πέρας την αποστολή τους;

Στους μήνες που θα έρθουν τα προβλήματα θα διογκωθούν.

Το τραπεζικό σύστημα, ήδη, ομολογεί την αδυναμία του να παράσχει την απαραίτητη χρηματοδότηση προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, παρά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησής του, καθιστώντας έτσι ακόμη δυσχερέστερη την έξοδο από την ύφεση.

Τα λουκέτα συνεχίζονται και τίποτε δεν εγγυάται ότι θα υπάρξει ουσιαστική αντιμετώπιση των ζωτικών προβλημάτων με τα οποία είναι αντιμέτωποι οι κάτοικοι της χώρας αυτής.

Οι δομικές αλλαγές έχουν σχεδόν ξεχαστεί, η αδιαφάνεια και η φοροδιαφυγή κυριαρχούν και οι συντεχνίες με τα καρτέλ εξακολουθούν να βασιλεύουν.

Η Ελλάδα παραμένει στην αβεβαιότητα, οι πολίτες της αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, φορολογικές και άλλες, και το κυρίαρχο συναίσθημα είναι αυτό της διολίσθησης στην απελπισία.

Τι απαιτείται, άραγε, για να γίνει αυτό αντιληπτό;

Διότι, προφανώς, δεν είναι...

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε; To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.