Η βαριά μπότα ενός διεφθαρμένου κράτους

Σε ποια ιδιωτική εταιρεία θα χρειαζόταν μία δεκαετία για την απόλυση ενός υπαλλήλου, ο οποίος διαπιστωμένα την έκλεβε, ζημιώνοντάς την με πολλά εκατομμύρια ευρώ και είχε καταδικαστεί αμετάκλητα σε κάθειρξη 18 ετών για τις πράξεις του αυτές;

Στον ιδιωτικό τομέα, κατά πάσα βεβαιότητα, δεν υπάρχει τέτοια εταιρεία.
Στον δημόσιο είναι το ΙΚΑ.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε μόλις πρόσφατα την πειθαρχική ποινή της απόλυσης υπαλλήλου του ΙΚΑ, η υπόθεση του οποίου διερευνάται από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές από το 2003 και είχε οδηγήσει στην καταδίκη του σε κάθειρξη 21 ετών το 2006, που μειώθηκε στα 18 χρόνια το 2009.

Παρ' όλα αυτά, αν και ο συγκεκριμένος υπάλληλος είχε κριθεί ένοχος για σειρά κακουργημάτων, συμπεριλαμβανομένων κατηγοριών περί κατάχρησης του Δημοσίου, προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας να ακυρωθεί η ποινή της οριστικής παύσης που του είχε επιβληθεί από την υπηρεσία του, δίχως ωστόσο να το καταφέρει, αφού το αίτημά του απορρίφθηκε...

Πρόκειται σίγουρα για ένα σκηνικό του παραλόγου, το οποίο όμως βρίσκει τροφή και αναπτύσσεται στον ελληνικό δημόσιο τομέα.

Η συγκεκριμένη περίπτωση φαντάζει, ίσως, εξωπραγματική ή και «οριακή», ακόμη και για τα δεδομένα του ελληνικού δημοσίου.

Αντίστοιχες, όχι πάντα μικρότερου βαθμού, καταγράφει σε ετήσια βάση ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής στην έκθεση που εκδίδει αναφορικά με την κακοδιαχείριση και την αδιαφάνεια η οποία επικρατεί στον δημόσιο τομέα.

Κάθε χρόνο, με μαθηματική ακρίβεια, παρελαύνουν στις σελίδες της μακροσκελούς έκθεσης που συντάσσει εκατοντάδες περιπτώσεις επιόρκων στις Εφορίες, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις πολεοδομίες, στα νοσοκομεία και όπου αλλού ρέει το χρήμα του φορολογούμενου πολίτη.

Πρόκειται πραγματικά για έναν «μπαχτσέ» παρανομιών που ξεκινούν από το απλό φακελάκι και φθάνουν έως συμπτώματα κατάφωρης κακοδιοίκησης και διαφθοράς, με σημαντική οικονομική ζημία για τον τόπο και τον κάθε φορολογούμενο πολίτη.

Το πρόσφατο «οριζόντιο μαχαίρι» που έβαλε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυρ. Μητσοτάκης στη δημοτική αστυνομία, στους σχολικούς φύλακες και στους εκπαιδευτικούς επαγγελματικής κατάρτισης προφανώς δεν αντιμετωπίζει προβλήματα όπως αυτά.

Μπορεί να προσφέρει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της έναντι δανειστών και εταίρων, εξασφαλίζοντας έτσι την «επόμενη δόση», όμως δεν ακουμπά ούτε στο ελάχιστο τον στρεβλό τρόπο λειτουργίας και την αδιαφάνεια που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα.

Φαινόμενα τα οποία βρίσκονται στην καρδιά των αιτιών, από κοινού με το λεγόμενο «πελατειακό κράτος», που οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή της κατάντια.

Ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε η παρούσα κυβέρνηση τόσο στην περίπτωση της ΕΡΤ όσο και στη συνέχεια τη «μεταρρύθμιση» του δημόσιου τομέα συνιστά μια ιδιαίτερα «κακή αρχή».

Απαιτείται, όμως, συνέχεια.

Τα φαινόμενα της διαφθοράς και της αναποτελεσματικότητας δεν πατάσσονται με «οριζόντια μαχαίρια», αλλά με πραγματικές τομές στη δημόσια διοίκηση και στον τρόπο λειτουργίας της.

Η απουσία ελέγχου, αξιολόγησης, αξιοκρατίας και αποτελεσματικότητας, σημάδια του σημερινού συστήματος, οφείλουν να βρίσκονται στο επίκεντρο της διαδικασίας διοικητικής μεταρρύθμισης.

Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, ένα μέτρο που θεσπίστηκε για την προστασία τους από τις πελατειακές ορέξεις του κάθε κόμματος, προσφέρει σήμερα το ακαταδίωκτο για κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά, αφού τα περίφημα «πειθαρχικά συμβούλια» έχουν καταστεί, σύμφωνα με τον κ. Ρακιντζή, «πλυντήρια» αθωωτικών αποφάσεων...

Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν.

Το να ανοίγει όμως κανείς την πόρτα της σημαντικότερης μεταρρύθμισης που χρειάζεται η χώρα με έναν τόσο κατακριτέο τρόπο ελάχιστη υπηρεσία προσφέρει στον τόπο...

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε;To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.