Ένας «κούκος» επένδυσης στην οικονομία...

Στο άνυδρο τοπίο της ελληνικής οικονομίας ακόμη και ένα «ψιλόβροχο» επενδύσεων, όπως αυτό που είδαμε χθες με την υπόθεση της COSCO και του TAP, στο βαθμό που υλοποιηθεί, είναι προφανώς, ευπρόσδεκτο.

Ίσως είναι μια «σταγόνα στον ωκεανό» της ελληνικής ύφεσης και ανεργίας, δεν παύει όμως να είναι καλοδεχούμενο, ακόμη και εάν ένα τμήμα της αντιπολίτευσης το απορρίπτει, προεξοφλώντας τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν ως «κακοπληρωμένες».

Πόσες «καλοπληρωμένες» θέσεις εργασίας, άραγε, μπορούν να προσφέρουν όσοι εκ προοιμίου απορρίπτουν αυτές τις επενδύσεις;

Αντίστοιχα, ένας «κούκος» επένδυσης δεν φέρνει την Άνοιξη στην ελληνική οικονομία, όσο και εάν προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τα πράγματα οι φίλτατοι της κυβέρνησης.

Το πραγματικό στοίχημα στην υπόθεση αυτή, είναι πώς θα συνεχιστεί η ροή των επενδύσεων, αλλά και πώς θα μεγιστοποιηθεί η προστιθέμενη αξία τους, ώστε να μπορέσει πράγματι αυτός ο τόπος να οδεύσει προς την ανάκαμψη.

Η πολιτική (και προφανώς η νομισματική...) σταθερότητα είναι ένα σαφές προαπαιτούμενο, όπως μας είπε χθες από το βήμα της Βουλής ο φίλτατος κ.Ι.Στουρνάρας, αλλά μόνον αυτή δεν αρκεί.

Στο σημείο που βρίσκεται η χώρα απαιτούνται τομές αλλά και εφευρετικότητα, ώστε να κινηθεί η οικονομία.

Η υπόθεση ΤΑΡ για την Ελλάδα και η επένδυση ύψους 1,5 δισ. ευρώ που τη συνοδεύει, έχει προφανή οικονομικά και γεωστρατηγικά οφέλη για τη χώρα, οφείλει όμως να έχει ως απότοκο της και τη μείωση των τιμών διάθεσης φυσικού αερίου σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Αν η ενεργειακή αγορά δεν ανοίξει και εάν δεν υπάρξει αποτελεσματική επαναδιαπραγμάτευση των τιμών προμήθειας, το υψηλό κόστος που θα συνεχίσουν να καταβάλλουν πολίτες και επιχειρήσεις, θα στερεί πολύτιμο διαθέσιμο εισόδημα από τους πρώτους και θα συνιστά ένα ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τις δεύτερες.

Αντίστοιχα, στην περίπτωση των λιμανιών και της διασύνδεσής τους με το σιδηροδρομικό δίκτυο, η χώρα μας έχει μια εξαιρετική ευκαιρία να καταστεί όχι μόνον ένας διαμετακομιστικός κόμβος όπως προσδοκά, αλλά να δώσει νέα πνοή στην εγχώρια επιχειρηματικότητα, μέσω της δημιουργίας «ειδικών επιχειρηματικών πάρκων».

Περιοχών, δηλαδή, οι οποίες θα μπορούν να φιλοξενούν αμιγώς εξαγωγικές επιχειρήσεις, σε ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, απαλλαγμένο από ΦΠΑ, αλλά και με πλήρη συμμόρφωση τους στην εργατική νομοθεσία.

Σχετικά νομοθετήματα βρίσκονται ήδη σε ισχύ και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων λιμένων και αεροδρομίων, παρέχει το έδαφος για την ύπαρξη πραγματικής ελληνικής προστιθέμενης αξίας μέσω της δημιουργίας των «πάρκων» αυτών, σε παρακείμενους χώρους.

Τα ελληνικά αεροδρόμια, περιφερειακά ή όχι, ίσως να μην είναι ακόμη «μια πύλη εισόδου στον παράδεισο» της ελληνικής πραγματικότητας, όπως υποστήριξε πρόσφατα ο φίλτατος κ.Στ.Σταυρίδης του ΤΑΙΠΕΔ, μπορούν όμως να γίνουν πύλη για την ελληνική επιχειρηματικότητα.

Για να γίνουν όμως όλα αυτά, απαιτούνται τομές, βούληση και αποφασιστικότητα.

Είναι αδιανόητο, ακόμη και σήμερα, η περιουσία αυτού του τόπου να παραμένει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, των μικροσυμφερόντων και της αδιαφάνειας.

Σύμφωνα με τον κ. Σταυρίδη, «όλη η ακίνητη περιουσία που περιέρχεται στο ΤΑΙΠΕΔ πάσχει από νομιμοποίηση».

«Αλλού δεν υπάρχουν σχέδια, αλλού δεν υπάρχουν άδειες. Το ΣΕΦ είναι αυθαίρετο. Το μπέιζμπολ είναι αυθαίρετο! Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι!», διαπιστώνει ο ίδιος...

Αν όμως έχουν έτσι τα πράγματα, γιατί πρέπει να πανηγυρίζουμε για τις υποθέσεις της COSCO και του TAP και για τη συμβολή που αυτές θα έχουν στην οικονομική ζωή του τόπου, εφόσον ευοδωθούν;

Εδώ δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε ακόμη και τα Ολυμπιακά ακίνητα, επειδή είναι αυθαίρετα και θέλουμε, την ίδια ώρα, να γίνει η Ελλάδα πόλος επενδύσεων;

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε;To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.