Μας δίδαξε τίποτε η υπόθεση "Ολυμπιακή";

Αν θέλει το κράτος να ασκήσει κοινωνική πολιτική και αν έχει τα λεφτά να το πράξει, ποιος το εμποδίζει ; Ας βάλει το χέρι στην τσέπη. Τον επιχειρηματία όμως γιατί τον υποδύεται;

Δημοσιεύθηκε: 29 Δεκεμβρίου 2009 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και χρόνια πολλά!

Η κοινωνική πολιτική ασκείται από το κράτος όχι από τις επιχειρήσεις.

Ακόμη και εάν το κράτος συμμετέχει σε αυτές.

Η φιλολογία των ημερών σχετικά με το ενδεχόμενο περαιτέρω απεμπλοκής του Δημοσίου από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που αναπτύσσει μέσω των συμμετοχών του σε εταιρίες σειράς κλάδων, όπως οι μεταφορές, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι υποδομές, ή ακόμη και ο τζόγος, εμφανίζεται να προσκρούει σε ένα εκ πρώτης όψεως δόκιμο επιχείρημα.

"Εάν το κράτος δεν συμμετέχει στη ΔΕΗ, ποιος θα πάει το ρεύμα στην τάδε ή στη δείνα ακριτική περιοχή;", λέγουν όσοι υποστηρίζουν ότι το Δημόσιο πρέπει να διατηρήσει ένα μειοψηφικό μερίδιο ή ακόμη και τον πλήρη έλεγχο της ΔΕΗ.

Αντίστοιχα επιχειρήματα επιστρατεύονται για εισηγμένες επιχειρήσεις κρατικού ενδιαφέροντος, όπως η ΕΥΔΑΠ ή μη εισηγμένες όπως ο ΟΣΕ, και έχουν στο επίκεντρό τους την ευεργετική για τον πολίτη τιμολογιακή πολιτική που καλούνται να εφαρμόσουν οι διάφορες ΔΕΚΟ, συγκρατώντας τις τιμές, ενίοτε ακόμη και εις βάρος των αποτελεσμάτων τους, ακόμη και εάν αυτά είναι αρνητικά.

Τα ίδια επιχειρήματα επεκτείνονται ακόμη και στον στρατηγικό ρόλο που μπορούν να επιτελέσουν ορισμένες ΔΕΚΟ, όπως για παράδειγμα ο ΟΤΕ, ο ρόλος του οποίου θεωρείται κομβικής σημασίας σε περίπτωση εμπόλεμης σύρραξης, ή ακόμη και σε περιόδους ειρήνης (υποκλοπές κ.λπ.).

Δυστυχώς, η επιχειρηματολογία αυτή έχει ακυρωθεί από την ίδια τη ζωή.

Από την καθημερινή πρακτική του κρατικού πατροναρίσματος των ΔΕΚΟ, που οδήγησε στο φούντωμα των ελλειμμάτων και εν τέλει στην παροχή υπηρεσιών αμφίβολης ποιότητας, σε πολλές περιπτώσεις.

Κορυφαίο παράδειγμα απαξίωσης μιας επιχείρησης από τη λεγόμενη άσκηση "κοινωνικής πολιτικής" η "Ολυμπιακή", η οποία κλήθηκε επί σειρά ετών να εξυπηρετήσει τις "άγονες γραμμές" επωμιζόμενη η ίδια, αντί του βασικού μετόχου της, το κόστος του μεταφορικού έργου.

Αντίστοιχες επιβαρύνσεις σήμαιναν για την εταιρία οι δωρεάν μεταφορές ετεροδημοτών, με τις οποίες τη... φέσωναν τα κόμματα, ή οι αμέτρητες προσλήψεις στις οποίες αναγκάστηκε να προχωρήσει, στο πλαίσιο των πελατειακών σχέσεων των κομμάτων εξουσίας με τη... βάση τους.

Ο κατάλογος των αμαρτημάτων είναι μακρύς και περιλαμβάνει από ζημιογόνες αγοραπωλησίες αεροσκαφών έως και παραδείγματα καθημερινής κακοδιαχείρισης, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ένα:

Ο "μέτοχος", δηλαδή το κράτος, δεν σήκωσε τον λογαριασμό, καθώς ούτως ή άλλως οι "κακές Βρυξέλλες" του το απαγόρευσαν αφού τούτο θα αποτελούσε αλλοίωση της ελεύθερης αγοράς, και φυσικά η εταιρία κατέρρευσε.

Έπειτα από αλλεπάλληλους άγονους διαγωνισμούς ευτυχώς που βρέθηκε η MIG και ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος για να την ξανακάνουν ιδιωτική και να τη διατηρήσουν στη ζωή…

Η ιστορία λίγο-πολύ κινείται σε αντίστοιχες ράγες για τον ΟΣΕ, μόνο που αυτός παραμένει ακόμη στον δημόσιο έλεγχο, μόνο και μόνο για να βαραίνει με τα ελλείμματά του τον κρατικό προϋπολογισμό.

Και όλα αυτά γιατί;

Ώστε να μπορεί η κάθε κυβέρνηση, ανεξαρτήτως χρώματος, να ισχυρίζεται ότι ασκεί "κοινωνική πολιτική";

Η άσκηση της πολιτικής αυτής μέσω των κρατικών επιχειρήσεων είναι αδιέξοδη και μόνο στον μαρασμό των εταιριών αυτών μπορεί να οδηγήσει αλλά και στην αλλοίωση των κανόνων λειτουργίας της ίδιας της αγοράς.

Αποτελεί ένα μοντέλο του παρελθόντος που πρέπει επιτέλους να λήξει και στη χώρα μας.

Τώρα αν θέλει το κράτος να ασκήσει κοινωνική πολιτική και αν έχει τα λεφτά να το πράξει, ποιος το εμποδίζει; Ας βάλει το χέρι στην τσέπη και ας λειτουργήσει ως αναδιανεμητικός οργανισμός πλούτου.

Τον επιχειρηματία όμως γιατί πρέπει να συνεχίσει να τον υποδύεται, ιδίως όταν μιλάμε για τζόγο, όπως στον ΟΠΑΠ;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.