Η... ελληνική απάντηση στην παγκόσμια κρίση

Απάντηση στα καυτά προβλήματα που θέτει για την παγκόσμια κοινότητα η τρέχουσα οικονομική κρίση δίνει η Ελλάδα. Ο Γιαννάκης την εντόπισε, μου την είπε και σας τη μεταφέρω.

Δημοσιεύθηκε: 9 Μαρτίου 2009 - 07:54

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η... ελληνική απάντηση στην παγκόσμια κρίση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Να απολαμβάνει τον πρώτο του καφέ κατά τις 11 το πρωί της Κυριακής εντόπισα σε γνωστό στέκι επιχειρηματιών, εκδοτών και λοιπών προσωπικοτήτων της πλατείας Κολωνακίου τον παλιό μου φίλο και πιστό χρηματιστηριακό συνοδοιπόρο Ιωάννη.

Απόλυτα νηφάλιο και με ένα γλυκύ μειδίαμα, αντίστοιχο αυτού που πιθανόν έφερε ο "Αντρέ Λε Γκραν" στην ολοκλήρωση του deal για την Ολυμπιακή, o Γιαννάκης έδειχνε να έχει βρει την άκρη του νήματος, παρά τα δεινά που επιφυλάσσει για τη διεθνή και, φευ, την ελληνική κοινότητα η τρέχουσα οικονομική κρίση.

Μην μπορώντας να θεραπεύσω το μικρόβιο της περιέργειας τον ρώτησα, μετά τους δέοντες πρωινούς χαιρετισμούς, σχετικά με τα αίτια της ευτυχίας του.

"Νίκο μου, είναι πολύ απλά τα πράγματα. Όπως πάντα έτσι και τώρα, που διανύουμε μία κρίση, έκανα ένα βήμα πίσω και προσπάθησα να δω ολόκληρη την εικόνα".

"Τι είδες, Γιαννάκη αγόρι μου;", έσπευσα να τον ρωτήσω, ενθυμούμενος την κρυστάλλινη σφαίρα που είχε πρόσφατα χρησιμοποιήσει για να δει το αύριο κατά το πρότυπο του Προέδρου Ομπάμα…

"Ό,τι και να γίνει, Νίκο μου, εμείς εντώ στο Ελλάντα είμαστε Ο.Κ.", είπε και εξήγησε.

"Όπως καλά γνωρίζεις, στις μέρες μας η απάντηση στην κρίση δίνεται μέσω της ενίσχυσης της ρευστότητας του συστήματος και της αύξησης του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Ακόμη και η έως τώρα διαβόητη για τον δυτικό κόσμο λέξη κρατικοποίηση έχει γίνει της μόδας".

"Τράπεζες μεγαθήρια έως χθες, ασφαλιστικοί κολοσσοί ή ακόμη και αυτοκινητοβιομηχανίες-θηρία βλέπουν στο πρόσωπο του κράτους τον σωτήρα τους και προσδοκούν… ανάληψη σε κρατικούς-θείους ουρανούς", συνέχισε να λέει.

"Ναι, και λοιπόν; Τα ξέρουμε αυτά", τον διέκοψα…

"Νίκο μου, δεν καταλαβαίνεις ότι εδώ στην Ελλάδα εφαρμόζουμε το μοντέλο διάσωσης από την κρίση εδώ και χρόνια; Ακόμη και όταν δεν είχαμε κρίση;"…

"Το κράτος δεν μοιράζει όλες τις δουλειές; Τι παράγει ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα, Νίκο, που δεν αφορά αμέσως ή εμμέσως στο κράτος ; Λίγα. Ελάχιστα", τόνισε με έμφαση και πρόσθεσε.

"Όποιο κόμμα και να είναι στην εξουσία, τις δουλειές τις παίρνουν οι δικοί τους. Στην πληροφορική, στις κατασκευές, στις προμήθειες, στην άμυνα, παντού. Αν οι δικοί τους είναι δικοί και των άλλων, ακόμη καλύτερα… Αυτοί με τη σειρά τους μοιράζουν την πίτα… και κυλάει το νερό στο αυλάκι"…

"Δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το μυστικό και ενώ ολόκληρη η Ε.Ε. προβλέπεται ότι θα συρρικνωθεί οικονομικά κατά 2% και πλέον, εμείς εντώ στο Ελλάντα θα συνεχίσουμε να έχουμε ανάπτυξη, έστω και οριακή;", με ρώτησε, ενώ τον κοίταζα εκστατικός και με ύφος ηλίθιου.

"Το κράτος, αγόρι μου. Το κράτος", πρόσθεσε και με ξαναρώτησε: "Ξέρεις γιατί δεν μας αφορά αυτή η κρίση και δεν μας επηρεάζει όσο τον υπόλοιπο κόσμο; Ξέρεις; Τι εξάγουμε, Νίκο μου; Ξέρεις τι εξάγουμε; Τρόφιμα, ούζο, μαστίχα και μάρμαρα. Αυτά εξάγουμε".

Τον κοίταζα, αμίλητος.

"Εντάξει. Θα μας πονέσει και εμάς η κρισάρα. Αλλά είμαστε προστατευμένοι, Νίκο μου. Έχουμε την ομπρέλα του ελληνικού δημοσίου. Μήνας μπει, μήνας βγει… Το Δημόσιο παραγγέλνει και ενισχύει…".

"Και γιατί πουλάνε την Ολυμπιακή, Γιαννάκη μου;", τον ρώτησα και πάλι εκ περιεργείας…

"Κεκτημένη ταχύτητα, Νίκο μου. Πρέπει να υπάρχει εξάλλου και η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα…".

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.