ΝΔ: Προτάσεις παρηγοριά στον άρρωστο!

Εντελώς απούσες η πάταξη της φοροδιαφυγής και οι μεταρρυθμίσεις. Υποσχέσεις προς πάσα κατεύθυνση, αλλά χωρίς πραγματικό σχέδιο, σε μια προσπάθεια να συμβιβαστούν τα… ασυμβίβαστα. Οι προτάσεις και ο αντίλογος.

Δημοσιεύθηκε: 1 Ιουνίου 2012 - 07:50

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Μόνο ως παρηγοριά στον άρρωστο μπορούν να εκληφθούν οι προεκλογικές προγραμματικές προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας για την οικονομία και την ανάπτυξη, δεδομένων της καταστροφής που έχει προηγηθεί αλλά και της γενικότητας που τις διακρίνουν.

Κατ' αρχάς, μεγάλη απούσα -κι αυτό θα πρέπει να τονιστεί διότι διατρέχει την αποτελεσματικότητα και τη δυνατότητα εφαρμογής σειράς άλλων προτάσεων- ήταν η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τη μεγαλύτερη πληγή της ελληνικής κοινωνίας: τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή!

Αντίθετα, μεταξύ των σημείων που υπάρχουν και ξεχωρίζουν για τη «λαϊκότητά» τους, ενώ σίγουρα θα κάνει τους τραπεζικούς να… ιδρώσουν -και με το δίκιο τους-, είναι η αναφορά του κ. Σαμαρά στη στήριξη των δανειοληπτών με βάση το δηλωθέν εισόδημά τους. Ειδικότερα, ο αρχηγός της Ν.Δ. μίλησε για ρύθμιση των χρεών προς τις τράπεζες έτσι ώστε η δόση να μην υπερβαίνει το 30% του «διαθέσιμου» εισοδήματος.

Το ερώτημα είναι πώς θα προσδιοριστεί το εισόδημα στην περίπτωση που ο δανειολήπτης δεν είναι μισθωτός ή συνταξιούχος, με δεδομένο ότι (σ.σ.: στοιχεία του ΣΕΒ, που αναφέρθηκαν επίσημα χθες) «1.000.000 ελεύθεροι επαγγελματίες πληρώνουν το… 4% του φόρου φυσικών προσώπων, το 49% των νοικοκυριών δήλωνε εισοδήματα κάτω του παλαιού αφορολόγητου (12.000 ευρώ), ενώ 200.000 μικρές επιχειρήσεις (το 99%) πλήρωναν κατά μέσο όρο φόρο… 5.000 ευρώ τον χρόνο»!

Όσο για την εξαγγελία περί αναστολής των συνεπειών εγγραφής στον Τειρεσία για όλους όσοι ενεγράφησαν την τελευταία διετία, έτσι μαζικά χωρίς κριτήρια, δεν ξέρω τι να σχολιάσω.

Το δεύτερο «αγκαθωτό» σημείο των προτάσεων αφορά στους μοχλούς που βλέπει για «επενδύσεις και καταπολέμηση της ανεργίας». Πέραν των δισεκατομμυρίων του ΕΣΠΑ (για τα οποία έχουμε χορτάσει να… ακούμε) και της εξόφλησης των χρεών του Δημοσίου (την οποία αναμένουμε μέσω της τρόικας), ελέχθη και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που θα ενισχύσει τη ρευστότητα!

Προφανώς ο κ. Σαμαράς και οι σύμβουλοί του μπερδεύουν την κεφαλαιακή επάρκεια με τη ρευστότητα.

Στην πράξη, από τα 50 δισ. που θα λάβουν οι τράπεζες για να αυξήσουν την επάρκεια κεφαλαίων είναι ένα ερώτημα σε ποιον βαθμό θα αυξηθεί η ρευστότητα, δεδομένου ότι: α) πρόκειται για ομόλογα τα οποία θα πρέπει να κατατεθούν στην ΕΚΤ, β) είναι αμφίβολο αν η ΕΚΤ θα χορηγήσει νέα ρευστότητα έναντι αυτών των ομολόγων, ή αν θα αντικαταστήσει άλλα αμφιλεγόμενης αξίας καλύμματα, γ) ένας λόγος για τον οποίο δεν δανείζουν οι τράπεζες έχει άμεση σχέση με τη φερεγγυότητα των υποψήφιων δανειοληπτών.

Τέλος, η χορήγηση ρευστότητας στην αγορά δεν συνδέεται απαραίτητα με επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας, σε εποχές αβεβαιότητας και διαφόρων «κινδύνων» όπως αυτοί που σήμερα αντιμετωπίζει η χώρα μας.

Για να μην τον αδικήσω όμως, θα σημειώσω ότι ενδεχομένως εννοεί πως όταν γίνει η ανακεφαλαιοποίηση και ΑΝ αυτό -μαζί με άλλους παράγοντες- οδηγήσει σε επιστροφή καταθέσεων, κι εφόσον μειωθεί και το κλίμα ανασφάλειας, τότε θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις για τη μόχλευση των επενδύσεων μέσω τραπεζικής ρευστότητας!

Είχα επίσης μεγάλη δυσκολία να αντιληφθώ τι ακριβώς σημαίνει η «ρύθμιση των αλλεπάλληλων φορολογικών επιβαρύνσεων, με στόχο οι φόροι να μην υπερβαίνουν το 25% του μέσου οικογενειακού εισοδήματος». Κατ' αρχάς, ισχύουν οι περιορισμοί που αναφέρθηκαν παραπάνω σε σχέση με τη φοροδιαφυγή. Δεύτερον, αδυνατώ να αντιληφθώ τι σημαίνει η φράση «μέσο οικογενειακό εισόδημα» αλλά και τι ακριβώς θα είναι αυτό το 25%.

Οι πρόσθετοι φόροι κατόπιν της «κανονικής» φορολογικής επιβάρυνσης του εισοδήματος; Κι αν ναι, με ποια λογική θα επιβαρύνονται ως το 25% ένας μισθωτός των 20.000 ευρώ κι ένας επιχειρηματίας των 120.000 ευρώ; Τι είναι εν τέλει αυτή η ρύθμιση; Θα αναβάλλεται η φορολογική υποχρέωση ενός ελεύθερου επαγγελματία, που δηλώνει σταθερά εισόδημα 10.000 ευρώ για δύο χρόνια; Και μετά -που θα έχει συσσωρευτεί- τι θα γίνεται; Νέα… ρύθμιση;

Εύηχα ασφαλώς ακούγεται και το flat rate του 15% για τις επιχειρήσεις. Το ερώτημα είναι για ποιες. Για εκείνες που κατά τον ΣΕΒ πληρώνουν ήδη φόρο κατά μέσο όρο 5.000 ευρώ; Για τις μεγάλες που πλήρωναν σεβαστά ποσά, αλλά τώρα οι περισσότερες «γράφουν» ζημίες; Και τι θα γίνει με τις περιβόητες προκαταβολές;

Διότι, αν δεν το ξέρει ο κ. Σαμαράς, ο φορολογικός συντελεστής στις επιχειρήσεις σήμερα δεν είναι ιδιαίτερα υψηλός. Έρχεται όμως η επιβολή προκαταβολής για τον φόρο του… επόμενου έτους, που σχεδόν διπλασιάζει την πραγματική φορολογική επιβάρυνση, ιδίως από πλευράς ρευστότητας.

Σε ό,τι αφορά τα φορολογικά, ομολογώ πως δεν κατανοώ από πού τελικά θα προέλθουν τα έσοδα που χρειάζεται το κράτος. Διότι, πέραν των ανωτέρω, ο κ. Σαμαράς υπόσχεται σταδιακή άνοδο του αφορολογήτου στα φυσικά πρόσωπα, μείωση των έμμεσων φόρων όπως ο ΦΠΑ αλλά και μείωση των ανώτατου φορολογικού συντελεστή φυσικών προσώπων από το 45% στο… 32%!

Ενώ και για το «χαράτσι» λέει αορίστως ότι θα το αντικαταστήσει με «πιο δίκαιο, πιο αναπτυξιακό και υποφερτό για όλους» ΕΤΑΚ. Δηλαδή, πώς θα είναι αυτό το ΕΤΑΚ; Προφανώς δεν το έχουν σκεφτεί…

Η παρέμβαση στο θέμα της ανεργίας αφορά τη χρονική επέκταση του επιδόματος ανεργίας κατά έναν χρόνο, «έστω και με τη μορφή προγραμμάτων επανεκπαίδευσης». Καλά ως εδώ, αλλά ο κ. Σαμαράς μίλησε και για «έκτακτο επίδομα ανεργίας για μη μισθωτούς». Το οποίο θα προϋποθέτει -καλά το καταλάβατε- εισοδηματικό όριο.

Που σημαίνει, άραγε, ότι αν κάποιος έχει συσσωρεύσει σημαντική προσωπική περιουσία, λόγω της προηγούμενης δραστηριότητάς του ως επιχειρηματία ή επαγγελματία, αλλά δεν διαθέτει τρέχον εισόδημα, θα δικαιούται… επιδόματος;

Συμπερασματικά, το πρόγραμμα της Ν.Δ. δείχνει ότι οι συντάκτες του δεν θέλουν να αναγνωρίσουν τη θεμελιώδη σημασία που έχει η πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά και η τόνωση της «ενεργής ζήτησης» (που συνδέεται με τη στήριξη των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων) κι απλώς προσπαθούν να συμβιβάσουν τα… ασυμβίβαστα.

Μια πολιτική εσωτερικής υποτίμησης με μια πολιτική ανάπτυξης, σε μια χώρα που όμως έχει περιορισμένες εξαγωγές και -δυστυχώς- μειούμενη υποδοχή τουριστών.

Τέλος, διέκρινα την απουσία συγκεκριμένων αναφορών σε προτάσεις μεταρρυθμίσεων (πλην των ιδιωτικοποιήσεων) σε σχέση τόσο με τη λειτουργία του κράτους και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων όσο και με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων και την παγίωση του υγιούς ανταγωνισμού σε διάφορες αγορές.

Εν ολίγοις, μια (δειλή) απόπειρα προεκλογικής «παρηγοριάς στον άρρωστο»…

Και τίποτε περισσότερο.

* Διευθυντής του Euro2day.gr - οι απόψεις που εκφράζονται είναι προσωπικές.

**Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.