Τα λαμόγια ακονίζουν τα μαχαίρια τους!

Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται, λέει η παροιμία, και στην οικονομική κρίση χαίρονται τα λαμόγια… Γι' αυτό στην τρέχουσα συγκυρία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από όλους!

Δημοσιεύθηκε: 19 Οκτωβρίου 2011 - 07:51

Στέφανος Kοτζαμάνης [email protected]

Οι managers των εταιριών έχουν μια εύκολη δικαιολογία για οποιοδήποτε λάθος τους και παραπέμπουν την κάθε είδους αδυναμία τους στην «πτωτική ζήτηση», στις «αυξημένες επισφάλειες της αγοράς», στη «συγκράτηση που δείχνουν οι καταναλωτές» κ.λπ.

Αυτοί πλέον δεν φταίνε για τίποτε…

Οι μέτοχοι μειοψηφίας δεν έχουν πια κανένα δικαίωμα να παραπονούνται για το παραμικρό: ούτε για τις μεγάλες ζημίες που καταγράφουν οι εισηγμένες, ούτε για την ελεύθερη πτώση των τιμών των μετοχών τους, ούτε…

«Εδώ ξεφτιλίστηκε η μετοχή της Εθνικής και των άλλων τραπεζών, για τη δικιά μας μιλάτε;», είναι το γνωστό επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι διοικήσεις πολλών εισηγμένων εταιριών.

Οι δε βασικοί μέτοχοι έχουν πλέον κάθε δικαίωμα να αποσύρουν τις εταιρίες τους από το ταμπλό έναντι… πινακίων φακής. Άλλωστε, πού καιρός για τον υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο να ασχοληθεί με την αλλαγή του σχετικού θεσμικού πλαισίου, όπως είχε υποσχεθεί ο προκάτοχός του…

Συνεχίζουμε, λοιπόν, με τον νόμο Αλογοσκούφη!

Πέραν όμως των εύκολων δικαιολογιών και των νομότυπων «αρπαχτών», η κρίση είναι μια καλή περίοδος -ή έστω μια ευκολότερη περίοδος- για κάθε είδους παρανομούντα…

Και τα πράγματα θα γίνουν, πιθανότατα, πολύ πιο επικίνδυνα αν στο προσεχές μέλλον δούμε να επιβεβαιώνονται δυσμενή σενάρια για τη χώρα.

Για παράδειγμα, μέσα στον γενικό χαμό, όπου οι τράπεζες ασχολούνται με το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και την κεφαλαιακή τους επάρκεια, γιατί να μη… γλιστρήσουν κάποια ποσά (και γενικότερα περιουσιακά στοιχεία) ορισμένων εταιριών και να μην πέσουν, όλως τυχαίως, στις τσέπες των βασικών τους μετόχων;

Γιατί κάποιοι επιχειρηματίες να μην απειλήσουν τις δανείστριες τράπεζες πως αυτοί δεν πρόκειται να βάλουν «μία» για τη διάσωση της υπερδανεισμένης εταιρίας τους, αν οι πιστωτές δεν δεχτούν «κούρεμα» δανείων, και μάλιστα με την… ψιλή μηχανή;

Γιατί ορισμένοι επιχειρηματίες που έχουν ήδη βγάλει (νομίμως;) δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό να μην επιθυμούν (ή ακόμη και να μην επιδιώκουν…) τη χρεοκοπία της χώρας για να αγοράσουν με τα λεφτά τους τη… μισή Ελλάδα σε τιμή ευκαιρίας;

Γιατί ορισμένοι κρατικοί αξιωματούχοι, αν διαπιστώσουν πως… είναι λίγες ακόμη οι μέρες τους στην εξουσία, να μην υπογράψουν -προφανώς με το αζημίωτο- κάποιες απίθανες συμβάσεις, με τις οποίες θα μοιράζουν πολλά σε ημετέρους;

Άραγε, σε ποια ετοιμότητα βρίσκονται οι μηχανισμοί άμυνας του κράτους, με τις εφορίες να είναι διαλυμένες, τα δικαστήρια να βρίσκονται εν υπνώσει (ακόμη και οι κατηγορούμενοι για τα δομημένα ομόλογα και κατηγορούμενοι για τρομοκρατικές ενέργειες αποφυλακίστηκαν λόγω της παρόδου του 18μήνου!), με την αστυνομία να μην έχει καύσιμα για τα περιπολικά της και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να αλλάζει και πάλι διοίκηση μέσα στο τόσο μικρό χρονικό διάστημα;

Το πρώτο λοιπόν που ευχόμαστε είναι να μη συμβεί η… μεγάλη αναμπουμπούλα.

Γιατί αν συμβεί, αμφιβάλλουμε αν οι μηχανισμοί άμυνας θα δράσουν αυτήν τη φορά αποτελεσματικά. Ιδίως όταν ξέρουμε τις επιδόσεις τους και στους καλούς καιρούς…

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.