Ο Ιός του Τύπου και οι απεργίες

Μαζί με τα ξερά, να κάψουμε και τα χλωρά. Με τη λογική αυτή οι εκπρόσωποι του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού, αντί να επικεντρωθούν όπου υπάρχει πρόβλημα επιλέγουν τη μετάσταση του προβλήματος και σε υγιείς εταιρίες.

Δημοσιεύθηκε: 7 Απριλίου 2011 - 05:26

του Κ. Κοντογεώργου

Η κρίση στον Τύπο είναι βαθιά και πολυεπίπεδη. Μια ματιά στα οικονομικά αποτελέσματα των πιο μεγάλων ομίλων για το 2010, αποκαλύπτει εικόνα τραγική.

Ως αποτέλεσμα αυτής της κρίσης και λανθασμένων επιλογών του παρελθόντος, από τους ίδιους τους εκδότες, οι εργαζόμενοι στα media, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με «λουκέτα», απολύσεις, μειώσεις μισθών και κάθε είδους παροχών.

Εν τούτοις μέσα σε αυτή την πολύ δυσάρεστη κατάσταση υπάρχει μια σειρά επιχειρήσεων που αγωνίζεται-κι έχει καταφέρει ως τώρα- να αντισταθεί στη συγκυρία, να προστατεύσει τα εισοδήματα των εργαζομένων της, να μην προχωρήσει σε απολύσεις ή περικοπές.

Κι όμως, οι συνδικαλιστές του χώρου επιλέγουν να πλήξουν αυτές τις εταιρίες, να τους στερήσουν έσοδα και αναγνωσιμότητα, διότι απλά …έτσι αποφάσισαν. Με τον τρόπο αυτό όμως η κρίση στο χώρο διαχέεται και λειτουργεί σαν ιός με απανωτές μεταστάσεις,

Γιατί άραγε θα πρέπει να τιμωρηθούν οι υγιείς εταιρίες που προστατεύουν τους εργαζόμενους τους και τηρούν τις συμβάσεις, για τα φαινόμενα που έχουν προκύψει σε άλλες εταιρίες;

Γιατί πρέπει να αρρωστήσουν και οι υγιείς σε αυτή την τρομακτικά δύσκολη συγκυρία;

Υπάρχουν όμως και άλλα ερωτήματα.

Πότε άραγε, για να ακολουθήσουμε τη λογική των συνδικαλιστών, πιέζεται περισσότερο μια προβληματική εταιρία να «τα βρει» με τους εργαζόμενους της;

Όταν εκείνη η εταιρία δεν μπορεί να κυκλοφορήσει φύλλο εφημερίδας, ενώ οι άλλοι ανταγωνιστές της κυκλοφορούν, ή όταν υποχρεώνονται όλοι, υγιείς και μη, να βγάλουν κυριακάτικο φύλλο την… Πέμπτη, οπότε όλοι μαζί χάνουν έσοδα και αναγνωσιμότητα;

Ή μήπως πιστεύει κάποιος ότι θα πιεστεί ένας εκδότης που έχει προβλήματα, να μην κάνει απολύσεις ή περικοπές από κάποιον άλλο «συνάδελφο» του, μη τυχόν και τον… θίξει;

Αν λοιπόν πράγματι η συνδικαλιστική ηγεσία του Τύπου εκτιμά ότι τα προβλήματα, όπου υπάρχουν, μπορεί να λυθούν με απεργίες, ας τις κάνει εκεί που πρέπει.

Όχι μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά.

Θα κλείσω αυτό το σημείωμα με μια τελευταία ερώτηση

Εάν συνεχιστούν αυτές οι μακροχρόνιες και αδιάκριτες απεργίες, όπως κάποιοι απειλούν, τι θα πουν άραγε οι συνδικαλιστές στους εργαζόμενους υγιών σήμερα επιχειρήσεων όταν θα πάψουν να είναι υγιείς και θα αναγκαστούν να κάνουν και αυτές απολύσεις και περικοπές;

Ότι έχασαν τη δουλειά τους για το καλό του «αγώνα»; Η μήπως πολύ απλά τότε δεν θα τους πουν τίποτε;

* Ο Κ. Κοντογεώργος είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Media2day Εκδοτική ΑΕ, ιδιοκτήτριας εταιρίας του Euro2day.gr

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.