"Άμα πληρώνεις φιστίκια, αγοράζεις…μαϊμούδες"

Το πρόβλημα με αυτούς που στελεχώνουν θέσεις ευθύνης στο Δημόσιο δεν είναι "πόσα παίρνουν" αλλά "πόσα δίνουν". Δυστυχώς και η νέα κυβέρνηση δείχνει να πέφτει στην παγίδα του εύκολου λαϊκισμού. Του Γ. Παπανικολάου.

Δημοσιεύθηκε: 16 Νοεμβρίου 2009 - 07:45

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Άμα πληρώνεις φιστίκια, αγοράζεις…μαϊμούδες

"If you pay peanuts, you get monkeys", λέει το αγγλοσαξονικό ρητό, κι όπως όλα τα ρητά καταγράφει μια υπαρκτή κατάσταση. Δυστυχώς κάποιοι στη χώρα μας δεν το έχουν καταλάβει ακόμη.

Βλέπετε στη χώρα μας πολλές φορές βλέπουμε τα πράγματα… ανάποδα.

Θεωρούμε δεδομένο -αλλά και… δικαιολογημένο- να βάζει η εκάστοτε κυβέρνηση σε θέσεις ευθύνης του δημόσιου τομέα πρώην πολιτευτές, αποτυχημένους υπουργούς, κομματικά στελέχη και… φίλους των ισχυρών της παράταξης.

Αυτό ΔΕΝ μας ενοχλεί. Aυτό που μας ενοχλεί είναι αν λαμβάνουν πολλά λεφτά για τις υπηρεσίες τους. Λες κι αν έχουμε έναν κακοπληρωμένο άχρηστο στην ηγεσία κάποιου μεγάλου οργανισμού, είναι καλύτερα για το κοινωνικό σύνολο.

Αν για παράδειγμα βγει κάποια κυβέρνηση και πει ότι βρήκε διοικητές για τη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ και για άλλους τέτοιους οργανισμούς, πρόθυμους να δουλέψουν με 60.000 ευρώ τον χρόνο, θα πρέπει να της πούμε "μπράβο";

Ή μήπως να αναρωτηθούμε πώς γίνεται αυτοί οι άνθρωποι να δέχονται να δουλέψουν σε αυτές τις θέσεις με τέτοιους μισθούς;

Μήπως να σκεφτούμε ότι ποντάρουν να βγάλουν πολύ περισσότερα… πλαγίως;

Ή εντέλει να αναρωτηθούμε τι ικανότητες έχουν, αφού δεν είναι σε θέση να βρουν πολύ καλύτερες απολαβές στον ιδιωτικό τομέα;

Εκτός βέβαια κι αν πιστέψουμε ότι γέμισε η Ελλάδα από "ευπατρίδες" που έχουν λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα και θέλουν να κάνουν καριέρα στον δημόσιο τομέα για το… καλό της χώρας και μόνο.

Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Πρόβλημα υπάρχει -και πρέπει να υπάρχει- όταν κομματικά στελέχη και κολαούζοι του είδους που περιγράψαμε παραπάνω "βαφτίζονται" μάνατζερ και λαμβάνουν πριγκιπικές αμοιβές που αλλέως δεν θα έβλεπαν ούτε στον ύπνο τους.

Αυτοί όμως δεν θα έπρεπε να λαμβάνουν τέτοιες θέσεις έτσι κι αλλιώς. Ειδικά όταν η χώρα περνά μια ιδιαίτερα επικίνδυνη και πολυεπίπεδη κρίση.

Σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία η κυβέρνηση Παπανδρέου θα έπρεπε να σημάνει αμέσως προσκλητήριο ικανών στελεχών από όλο το πολιτικό φάσμα, επιδιώκοντας να καλύψει τις θέσεις που πρέπει να καλυφθούν με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο.

Και να τους "προκαλέσει" με πακέτα αμοιβών, με bonus και stock options (όπου μπορεί να γίνει αυτό) που θα συνδέσουν τελικά την αμοιβή τους με το αποτέλεσμα που θα φέρουν.

Και να τους αφήσει βεβαίως να το φέρουν.

Αυτά, θα πείτε, μπορούν να γίνουν μόνο σε μια σοβαρή χώρα που δεν θεωρεί ότι χρέος του εκάστοτε κόμματος που ανέρχεται στην εξουσία είναι να χαϊδέψει και να βολέψει τα δικά του παιδιά αλλά και να παρεμβαίνει (μικροπολιτικά και… ρουσφετολογικά εννοούμε) σε όλον το ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Και ίσως δεν θα έχετε άδικο

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, πάντως, έχει θεωρητικά μια ιστορική ευκαιρία να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Τώρα.

Λέμε θεωρητικά, διότι δυστυχώς τα πρώτα δείγματα γραφής δεν είναι και τα καλύτερα, ενώ στην αγορά κυκλοφορεί η πληροφορία ότι ψάχνουν για τραπεζίτες που θα αναλάβουν τράπεζες με χρήματα τα οποία στον ιδιωτικό τομέα θεωρούνται… φιστίκια.

Αν συνεχίσουν έτσι..., μαϊμούδες θα πάρουν.

Δυστυχώς για όλους μας.

Υ.Γ.: Είναι τουλάχιστον παράλογο να περιμένουμε ότι ικανοί άνθρωποι, πρόθυμοι να δουλέψουν, θα κάτσουν στην ηλεκτρική καρέκλα μιας μεγάλης ΔΕΚΟ με χιλιάδες άτομα προσωπικό και περιουσία εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για να πάρουν ψίχουλα.

Είτε θα πρόκειται για άπειρους ανθρώπους που ψάχνουν για "βιογραφικό", είτε για διαπλεκομένους που βολεύονται, είτε για ανθρώπους που δεν είχαν ελπίδα για κάτι καλύτερο. Πολύ πιθανόν, δε, να πρόκειται για εν δυνάμει … κουμπάρους που θα πρωταγωνιστήσουν στον επόμενο κύκλο σκανδάλων.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.