Artemis: Η θεά που... αγαπούν οι Έλληνες!

Θα ξέρετε βέβαια ότι οι Τασμανοί, που δεν διέπρατταν ποτέ το αμάρτημα της μοιχείας, δεν υπάρχουν πια (William Somerset Maugham 1874 - 1965, Άγγλος συγγραφέας). Γράφει ο Πάτροκλος Κουδούνης.

Δημοσιεύθηκε: 7 Μαΐου 2009 - 07:57

του Πάτροκλου Κουδούνη

Artemis: Η θεά που... αγαπούν οι Έλληνες!

Είμαστε μεγάλος λαός. Τεράστιος. Το ήξερα φυσικά, αλλά τώρα που πήγα στο Βερολίνο το επιβεβαίωσα για μία ακόμα φορά, συνεχίζοντας φυσικά να αναρωτιέμαι πώς ένας τέτοιος λαός μπορεί για δεκαετίες να γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια ανίκανων πολιτικών.

Ο συνδυασμός της Πρωτομαγιάς και του Final 4 έδωσε το κίνητρο σε αρκετούς από εμάς να βρεθούμε την προηγούμενη εβδομάδα στο μαγικό Βερολίνο. Μια πόλη εξαιρετικού κάλλους -κυρίως το ανατολικό- με 170 μουσεία, με εκατοντάδες μνημεία και με πολλά σημεία ιστορικού και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος.

Την Παρασκευή το πρωί, λίγες ώρες πριν από τον ημιτελικό, επισκέφτηκα τον ζωολογικό κήπο της πόλης, τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη, συναντώντας πολλούς Έλληνες που είχαν την ίδια ιδέα με μένα. Αυτό μου έκανε θετική εντύπωση καθώς περίμενα ότι οι συνάδελφοι μπασκετόφιλοι θα προτιμούσαν σαφώς να περάσουν το μεσημέρι τους σε κάποια ηλιόλουστη μπιραρία ή στα δοκιμαστήρια ενός πολυκαταστήματος.

Ο περίπατος που επέλεξαν να κάνουν εκατοντάδες συμπατριώτες μας στον ζωολογικό κήπο χωρίς ίχνος επεισοδίων ή τριβών με παραξένεψε ομολογώ, αλλά από την άλλη μου δημιούργησε ψήγματα περηφάνιας για τις ντελικάτες και comme il faut επιλογές μας.

Τα πράγματα όμως μπήκαν στη θέση τους τη μέρα του τελικού. Τότε δείξαμε τις πραγματικές μας διαθέσεις…

Εγώ είμαι λίγο άπειρος από τα γηπεδικά. Παρότι φίλαθλος και οπαδός του Ολυμπιακού, αποφεύγω τα γήπεδα γιατί με ενοχλεί η αλητεία. Επίσης, επειδή δεν αντιλαμβάνομαι την έννοια του ομαδικού μίσους υποστηρίζω οποιαδήποτε ελληνική ομάδα αγωνίζεται απέναντι σε ξένη, ακόμα και τον Παναθηναϊκό. Γι' αυτό και βρέθηκα στο γήπεδο κατά τη διάρκεια του τελικού, χωρίς βέβαια να κατανοώ τη συμπεριφορά των περισσότερων φίλων του Ολυμπιακού που απουσίαζαν. Άλλωστε, ακόμα κι αν δεν παίζει η ομάδα σου στον τελικό, σου δίνεται η ευκαιρία να είσαι παρών σε φάση... history in the making.

O λόγος όμως για τον οποίο απουσίαζαν δεν ήταν μόνο ο προφανής. Αυτό μου εξήγησε μια εξαιρετική μικτή παρέα ωραίων Ελλήνων (Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών) τους οποίους γνώρισα στο καλύτερο μπαρ της πόλης το βράδυ της Κυριακής.

Στο μαγικό Βερολίνο, λοιπόν, υπάρχει μία τίμια επιχείρηση με την ονομασία Artemis. Το Artemis αυτοκαθορίζεται ως sauna club και wellness brothel ! Πρόκειται για ένα establishment με τη μορφή ξενοδοχείου όπου στο υπόγειο υπάρχουν πισίνα, σάουνα και γυμναστήριο, στον πρώτο όροφο έχει αποδυτήρια, μπαρ και εστιατόριο και στον δεύτερο δωμάτια.

Μπαίνοντας πληρώνεις 80 ευρώ είσοδο, με αντάλλαγμα ένα μπουρνούζι, σαγιονάρες και ελεύθερη πρόσβαση σε μη αλκοολούχα ποτά και φαγητό. Αφού αλλάξεις, κινείσαι πλέον με το μπουρνούζι σου ελεύθερα σε όλους τους χώρους με σκοπό να επιλέξεις μία από τις δεκάδες γυμνές κυρίες που για 60 ευρώ (!) "θα σου κρατήσει συντροφιά" για μισή ώρα, σε ένα από τα δωμάτια του δευτέρου ορόφου.

Όπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για μία επιχείρηση που αν υπήρχε στην Ελλάδα θα ήταν "νομισματοκοπείο". Αυτό τουλάχιστον απέδειξε η επιλογή των συμπατριωτών μας, που βρέθηκαν εκεί κατά χιλιάδες. Το εντυπωσιακότερο όμως όλων είναι ότι κατάφεραν να βάλουν στην άκρη τις γηπεδικές τους διαφορές και να συνεννοηθούν παρασκηνιακά ώστε να μη συμπέσουν στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή! Όχι μόνο για να αποφευχθούν επεισόδια, αλλά όπως με πληροφόρησαν, για να υπάρχουν διαθέσιμες κυρίες για όλους!

Έτσι, οι περισσότεροι Ολυμπιακοί βρέθηκαν εκεί την ώρα του τελικού και οι πρωταθλητές πήγαν αργά το βράδυ για να εορτάσουν. Πάντως, γύρω στις 12 το βράδυ όλοι πανηγύριζαν...

Όταν πληροφορήθηκα και από δεκάδες άλλες πηγές επιβεβαίωσα τα παραπάνω, το μυαλό μου πήγε αμέσως στον κ. Αριστοτέλη Παυλίδη και στις προσεχείς ευρωεκλογές και γενικά στις εκλογές.

Αναρωτιόμουν λοιπόν πώς ένας τόσο καπάτσος λαός σαν εμάς, που δύναται να φέρει τα πάνω-κάτω προκειμένου να βρει τη λύση για να έρθουν τα πράγματα όπως θέλει, μπορεί να ασχολείται ή να ανέχεται κάτι τύπους σαν τον κ. Παυλίδη, τον κ. Βουλγαράκη και όσους τέλος πάντων έχουν δώσει σοβαρά δικαιώματα αμφιβολιών ως προς το πολιτικό τους ήθος. Δεν μιλάω φυσικά μόνο για τους νεοδημοκράτες. Άλλωστε, οι πασόκοι ήταν οι πρώτοι διδάξαντες...

Σύμφωνα με το ταμπεραμέντο μας, η αποχή στις εκλογές έπρεπε να ξεπερνά το 70%, όχι ως δείγμα ζαμανφουτισμού ή αδιαφορίας για το μέλλον της χώρας, αλλά ως κίνηση διαμαρτυρίας για το επίπεδο και τις ικανότητες αυτών που νομίζουν ότι δικαιούνται να μας διοικούν.

Δεν προσπαθώ να βγάλω συνθήματα. Ούτε θέλω να ακουστώ κοινότοπος. Θεωρώ όμως ότι από τη στιγμή που οι φανατικοί οπαδοί δύο αιωνίων αντιπάλων μπορούν να έρθουν σε συμφωνία προκειμένου να... κάνουν τη σάουνά τους, τότε ίσως να βρισκόμαστε κοντά και σε άλλες μεγάλες συμφωνίες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ότι σε ουσιαστικά ζητήματα, όπως η εγκληματικότητα, οι ευθύνες και παραπομπές υπουργών, τα ελληνοτουρκικά κ.ά., η ελληνική κοινωνία σε ποσοστό άνω του 70% συμφωνεί στις ίδιες λύσεις. Για να δούμε πότε και οι "δημοκρατικές" κυβερνήσεις θα εφαρμόσουν τη βούληση του λαού.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.