Ο βιασμός της ολυμπιακής εκεχειρίας και... άλλα

Δεν το περίμενε τέτοιο χουνέρι ο Γιώργος από Ρώσους και Γεωργιανούς: να ξεκινήσουν πόλεμο την ώρα της έναρξης των Ολυμπιακών. Είδε έτσι όλες τις προσπάθειές του υπέρ του olympic truce να βουλιάζουν. Γράφει ο Π. Κουδούνης.

Δημοσιεύθηκε: 12 Αυγούστου 2008 - 08:01

Ο βιασμός της ολυμπιακής εκεχειρίας και... άλλα

Ετοιμάζομαι να αναχωρήσω πάλι για διακοπές. Πριν φύγω όμως, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις μου - ανησυχίες αν προτιμάτε.

Τις τελευταίες 20 ημέρες παρακολουθώ τις εξελίξεις (γενικά), χωρίς να έχω τη δυνατότητα σχολιασμού καθότι απουσίαζα. Παρ' όλα αυτά, η μνήμη μου έχει συλλέξει κάποια points που χρήζουν συζήτηση…

Ξεκινώ από την αξιωματική αντιπολίτευση και τον εξωκοινοβουλευτικό αρχηγό της κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εμφανίστηκε στο προεδρικό μεγαρο, στο παλάτι δηλαδή για όλους εμάς τους σκληρούς βασιλικούς, συνοδευόμενος από Αφρικανή μετανάστρια. Ήθελε, λέει, να στείλει έτσι ένα μήνυμα απέναντι στους κρατικούς αξιωματούχους που αδιαφορούν για τους μετανάστες στη χώρα μας.

Πράγματι, αν κι εγώ είχα τη δυνατότητα να στείλω ένα βαρύγδουπο μήνυμα με μια εμφάνισή μου στη γιορτή της Δημοκρατίας, θα επέλεγα τούτο να αφορά στο βασικό πρόβλημα που τυραννά και γονατίζει αυτό τον τόπο: το μεταναστευτικό!

Με αυτό τον καημό, άλλωστε, κοιμούνται και ξυπνούν οι -εν δυνάμει και νυν- ψηφοφόροι του Συνασπισμού. Άλλα προβλήματα δεν έχουν. Δεν τους αγγίζει η ακρίβεια, η ανεργία, η καταστροφή του περιβάλλοντος ή η εγκληματικότητα. Το μόνο που τους απασχολεί είναι το πώς συμπεριφέρεται η Πολιτεία στους μετανάστες.

Εκτιμώ ότι δύο τινά μπορούν να εξηγήσουν την αλλόκοτη αυτή συμπεριφορά του Αλέξη. Εither ενώ -εδώ- ο κόσμος καίγεται, κάποιο… παιδί χτενίζεται, or ο αρχηγός δεν μπόρεσε να βρει ευπαρουσίαστη λευκή συνοδό για την περίσταση.

Οφείλω πάντως να επισημάνω ότι με τέτοιου είδους "εικαστικές" πολιτικές παρεμβάσεις η κυβέρνηση δεν κλονίζεται. Αυτό μέχρι στιγμής καθίσταται εφικτό μόνο από τις δράσεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης…

Πέτρος Τατούλης, Ιωάννης Λαμπρόπουλος, Βασίλης Μιχαλολιάκος, Γιάννης Μανώλης, Μάξιμος Χαρακόπουλος, Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη κ.ά. Ο καθένας για δικούς του λόγους και με διαφορές μεθόδους επιτίθεται στον κυβερνητικό πυρήνα δημιουργώντας embarrassing situation για τον πρωθυπουργό και την παρέα του.

Τους αγαπώ, τους τιμώ, τους καμαρώνω. Όχι για τα κίνητρά τους. Μόνο για το περίσσιο θάρρος τους που τους κάνει να θεωρούν πως θα πιστέψουμε ότι οι αντιδράσεις τους έχουν αγαθά κίνητρα… Γίγαντες πολιτικοί! Είστε πάντα μες στο μυαλό και στην καρδιά του απλού πολίτη.

Στο ΠΑΣΟΚ δεν θέλω να αναφερθώ καθόλου. Πρέπει να πενθούν αυτές τις μέρες. Όχι -ευτυχώς- για την απώλεια κάποιου ανθρώπου, αλλά για την απόλυτη διάρρηξη μιας ιδέας, στην οποία ο πρόεδρος έχει αφιερώσει τη ζωή του. Αναφέρομαι φυσικά στην ολυμπιακή εκεχειρία.

Δεν νομίζω ότι το περίμενε τέτοιο χουνέρι ο Γιώργος από Ρώσους και Γεωργιανούς: να ξεκινήσουν μεταξύ τους πόλεμο την ώρα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Είδε έτσι όλες τις προσπάθειές του υπέρ του olympic truce να βουλιάζουν στα ανοιχτά της Κασπίας.

Όλα αυτά επειδή η νότια Οσετία, βασιζόμενη στην αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, αποφάσισε να αποσχιστεί από τη Γεωργία. Ό,τι ακριβώς έκανε και το Κόσοβο στη μητέρα Σερβία.

Στην περίπτωση αυτή, βέβαια, οι Ηνωμένες Πολιτείες έσπευσαν να προσφέρουν κάθε είδους αρωγή στο κρατίδιο που αποσχίστηκε, καθώς η εξέλιξη τους συνέφερε. Στην περίπτωση όμως της φιλορωσικής Οσετίας απειλούν με πισωγύρισμα σε ψυχροπολεμικές εποχές (μακάρι, κατά τη γνώμη μου).

Δεν υπάρχει, λοιπόν, σπουδαιότερο, και συνάμα πιο αστείο, προσόν στην πολιτική από το απύθμενο θράσσος. Οι Αμερικανοί απειλούν τους Ρώσους επειδή οι τελευταίοι στηρίζουν στρατιωτικά την απόφαση της Οσετίας. Ο Γιάννος Παπαντωνίου στηλιτεύει τους εν ενεργεία πολιτικούς για έλλειψη οράματος και ο Άκης Τσοχατζόπουλος κάτι ψέλισε πάλι για σοσιαλισμό.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, η Κατερίνα Θάνου επιτίθεται στη ΔΟΕ γιατί δεν της επέτρεψαν να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε έναν θεσμό που τόσο έχει τιμήσει αρνούμενη να υποστεί έλεγχο ντόπινγκ γιατί δεν έμαθε ότι την αναζητούσε όλη η χώρα από τηλεοράσεις, τηλέφωνα και ραδιόφωνα, αφού εκείνη την ώρα έπεφτε από ένα μηχανάκι που είχε ιππεύσει με τον έτερο παγκόσμιο πρωταθλητή Κεντέρη!

"Όταν γεννιόμαστε, κλαίμε γιατί ήρθαμε σ’ αυτή την τεράστια σκηνή των ανόητων", είχε γράψει ο θεϊκός Ουίλιαμ Σαίξπηρ κάπου γύρω στο 1600 μ.Χ. Σκεφτείτε πόσο επίκαιρος είναι ακόμη.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.