Γιατί το 2024 πρέπει να είναι η χρονιά των συνθέσεων

Είναι σαφές ότι για να επικρατήσει μια «μάρκα» -ένα σήμα- απαιτείται συστηματική προσπάθεια επικοινωνίας και μια ιδιαίτερα σταθερή τοποθέτηση των χαρακτηριστικών του προϊόντος ή της υπηρεσίας που αυτή καθορίζει. Κάπως έτσι είναι και για τις χώρες. Αν και είναι ελαφρά «μειωτικό» να παρομοιάζουμε μια χώρα με ένα προϊόν, το κάνουμε για λόγους κατανόησης των εννοιών και μόνο.

Απαιτείται λοιπόν η χώρα μας να έχει ένα ξεκάθαρο, συνεπές και προσαρμοσμένο στο σήμερα σχέδιο, που να επικοινωνείται με απλό τρόπο, σαφείς δράσεις και μεταρρυθμίσεις, συστηματικά εθνικά και διεθνώς.

Κάτι τέτοιο θα υποστηρίξει τη συνέχιση της ανόδου των ξένων άμεσων επενδύσεων στη χώρα μας, που από το 2019 έως τον Οκτώβριο του 2023 ήταν 60% περισσότερες από ό,τι εκείνες του 2012 έως το 2019, γιατί είναι ακόμα λίγες. Την ανάγκη των άμεσων ξένων επενδύσεων την υποστηρίζουμε από το 2005 συστηματικά. Η δυναμική που προσφέρουν στην οικονομία, στη διεθνοποίησή της, στις εξαγωγές, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, είναι μοναδική.

Επιπρόσθετα αποκτούμε ως χώρα πρόσθετους «πωλητές» και μάλιστα διεθνείς, ισχυρό δίκτυο επαφών και απεξάρτηση από την ισχύ μιας προσωπικότητας ή πολιτικής δύναμης. Η χώρα μας πρέπει να είναι πάνω από όλους, γιατί έχει συνέχεια. Συνέχεια για όλους και ιδιαίτερα για τις νεότερες γενιές.

Η κυβέρνηση και κυρίως ο πρωθυπουργός επιδεικνύουν μια ιδιαίτερη πειθαρχία και επιμονή στη δημοσιονομική και γεωπολιτική σταθερότητα. Η ελληνική οικονομία, ενισχυμένη από την ανάδειξή της στην «καλύτερη» από το έγκυρο περιοδικό Economist, έχει αποκτήσει αρκετή δημοσιότητα που, σε συνδυασμό με την ισχυρή ανάκαμψή  της από τις δύσκολες στιγμές της περασμένης δεκαετίας, τοποθετείται στα αναδυόμενα brands της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τον Δεκέμβριο του 2010, στο άρθρο «Οι μοντέρνοι Σπαρτιάτες και η κρίση», πήραμε την ξεκάθαρη θέση ότι οι Έλληνες μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να επιτύχουμε έναν σύγχρονο άθλο όπως οι Σπαρτιάτες του Λεωνίδα, 2.500 χρόνια πριν. Τότε γράφαμε χαρακτηριστικά: «… για την επίτευξη αυτής της νέας σπαρτιάτικης δόξας απαιτούνται οι δύο προϋποθέσεις που θίξαμε παραπάνω: Να μην υπάρξει Εφιάλτης και να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας. Αν τηρηθούν αυτές οι προϋποθέσεις, πιστεύω ότι μπορεί να δούμε στο μέλλον "διθυραμβικούς τίτλους" στον διεθνή οικονομικό Τύπο αναφορικά με την πρόοδο του ελληνικού σχεδίου λιτότητας και των ευνοϊκών απορροιών του». Σήμερα τα διαβάζουμε.

Αν και αυτό το άρθρο ήταν από πολλές απόψεις προφητικό, δεν είναι ο σκοπός του παρόντος η επανάληψη. Η χρονιά που έρχεται δεν είναι το 2010. Έχουν αλλάξει πολλά. Θα τολμήσω να πω σχεδόν όλα. Η χρονιά αυτή πρέπει να χαρακτηριστεί από μετριοπάθεια, συνέπεια στις προσπάθειες και στους στόχους, περιορισμό των «εχθρών» και αύξηση των φίλων. Πρέπει να είναι η χρονιά της αποδοχής της διαφορετικότητας, της κατανόησης της «άλλης πλευράς», της σοβαρότητας και πάνω από όλα της αυστηρής τήρησης των νόμων!

Το 2024 ξεκινά με δύο φοβερές συγκρούσεις που μετρούν περισσότερους από μισό εκατομμύριο νεκρούς και τραυματίες, στη γεωγραφική περιοχή που είμαστε παρόντες και θα παραμείνουμε για πάντα. Ξεκινά επίσης με μια ισχυρή άνοδο των απολυταρχικών πολιτικών παγκοσμίως, την ίδια στιγμή που η απο-παγκοσμιοποίηση κερδίζει έδαφος και αυτό δυσχεραίνει τις δραστηριότητες των επιχειρηματικών δράσεων, όπως και των πολιτιστικών.

Η διαμόρφωση κοινής κουλτούρας χωρίς την ελεύθερη κίνηση του αγαθού της τέχνης είναι αδύνατη. Διάφοροι «αναρχο-καπιταλιστές», «εθνο-celebrities» και «Techno-λαϊκιστές», όλοι κατέχοντες τη μόνη αλήθεια σε συνδυασμό με δίκτυα ποινικών και «μαύρες» τεχνολογικές εφαρμογές, απειλούν όχι μόνο τη δημοκρατία αλλά και την ευημερία στο σύνολο του πλανήτη. Σε λίγα χρόνια, οι άνω των 65 ετών θα είμαστε περισσότεροι από τους κάτω των 18 ετών. Μοιάζει λογικό η νεότητα να έχει μετατοπιστεί μερικές δεκαετίες. Ας κρατήσουμε όμως την ωριμότητά μας.

Κάποιοι θα πουν: ο πλανήτης γερνάει. Σωστό και λάθος ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι σήμερα ζούμε περισσότερα χρόνια από ό,τι κάθε άλλη περίοδο. Όλα τα άλλα, οικογενειακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, είναι μαθηματική συνέπεια του παραπάνω.

Ας βγούμε το 2024 λοιπόν από τον μικρόκοσμό μας, ιδιαίτερα αν εκεί ευδοκιμεί η απραξία και οι «κοινωνικοί επιδραστές» - influencers, ώστε να αναζητήσουμε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να δώσουμε νόημα στην καθημερινότητά μας με δράσεις. Καλλιτεχνικές, ακόμα και αν δημιουργούνται αντιθέσεις -άλλωστε αυτό είναι το επιστέγασμα της δημοκρατίας-, εκπαιδευτικές, που μπορεί να μας φέρουν πιο κοντά στο πώς καταλαβαίνει ο κόσμος γύρω μας την εκπαίδευση, πρωτοποριακές, ακόμα κι αν προκαλούν τις βαθύτερες πεποιθήσεις μας, φιλανθρωπικές, ώστε να εμπεδώσουμε τη μία φυλή στην οποία ανήκουμε και τελικά εορταστικές, που να μας ενώνουν πέρα από τους συμβολισμούς στην ουσία της αγάπης, του πάθους και του σήμερα που κατά μια έννοια διαρκεί για πάντα.

Το έτος που κλείνει τον κύκλο του μας αφήνει σε μια στιγμή που το μέλλον για την ανθρωπότητα δεν δείχνει και τόσο φωτεινό. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που πρέπει να καταβάλλουμε ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Μια προσπάθεια γεμάτη ανεκτικότητα, συνεννόηση, σύνθεση. Αυτό απαιτεί να ξεκουνηθούμε όλοι μαζί, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, να αποφύγουμε τις αντιθέσεις του μίσους και να συνθέσουμε τις αντιθέσεις μας με αγάπη.

Καλή χρονιά!

* Ο κ. Θεόδωρος Ν. Κρίντας, PhD, CIIA είναι Founder & CEO, Koubaras Ltd (Συμβουλευτική εταιρεία που δίνει έμφαση στις λύσεις και την άμεση εφαρμογή τους στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις), αντιπρόεδρος, AI CATALYST (Όμιλος Τεχνητής Νοημοσύνης).