Το αντάρτικο της Ουγγαρίας στις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας

Η Ουγγαρία αναμφίβολα δεν αποτελεί το αγαπημένο παιδί της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας λόγω των αποκλίνουσων απόψεων που εκφράζει η κυβέρνηση της σε θέματα τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής. Η διαφοροποίηση αφορά και τον πόλεμο στην Ουκρανία και ιδιαίτερα το θέμα των κυρώσεων.

Πρόσφατα ο υπουργός εξωτερικών της χώρας Péter Szijjártó έδωσε μία συνέντευξη στην αμερικανική πολιτική επιθεώρηση The American Conservative. Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα.

Κυρώσεις

«Οι κυρώσεις που επέβαλλε η Ευρωπαϊκή Ενωση κάνουν μεγαλύτερο κακό σε εμάς παρά στους Ρώσους. Με το πρώτο πακέτο πυροβολήσαμε το πόδι μας. Με το δεύτερο το γόνατο μας. Και όταν φτάσαμε στο θέμα της ενέργειας πυροβολήσαμε το στήθος μας. Τι είδους κυρώσεις είναι αυτές που προκαλούν περισσότερο πόνο σε αυτόν που τις επιβάλλει παρά σε αυτόν που τις υφίσταται; Δεν βγάζει νόημα».

Ενέργεια

«Το αν θα έχεις φυσικό αέριο δεν μπορεί να λυθεί με πολιτικό διάλογο. Χρειάζεσαι μια πηγή φυσικού αερίου και χρειάζεσαι αγωγούς.. Εξαρτώμεθα από το ρωσικό αέριο και δεν θέλουμε να το εγκαταλείψουμε, γιατί αν δεν μπορούμε να ζεστάνουμε τα σπίτια μας αυτό δεν βοηθάει τους Ουκρανούς. Δεν θέλουμε να κάνουμε τους Ούγγρους να πληρώσουν το τίμημα ενός πολέμου για τον οποίον δεν είναι υπεύθυνοι. Δεν θέλουμε ο λαός μας να μην μπορεί να ζεστάνει τα σπίτια του, να μαγειρέψει και να κάνει μπάνιο με ζεστό νερό. Ούτε να το διανοηθούμε!».

Ο διάλογος στην Ευρωπαϊκή Ενωση

«Φυσικά και καταδικάζουμε τον πόλεμο και υποστηρίζουμε την Ουκρανία. Ομως ακόμα και πριν από τον πόλεμο ήταν πολύ δύσκολο να υπάρξει ένας διάλογος στην Ευρωπαϊκή Ενωση στη βάση της κοινής λογικής. Ολα τα θέματα πολιτικοποιούνται πολύ. Σήμερα μετά την έναρξη του πολέμου έχουν εκλείψει οι πιθανότητες διαλόγου στη βάση της κοινής λογικής. Οποτε θέτεις τις ανησυχίες που έχει η χώρα σου η προσπαθείς να προωθήσεις μια λιγότερο ιδεολογική προσέγγιση αμέσως σε κρίνουν και σε καταδικάζουν ως «κατάσκοπο του Πούτιν», «προδότη της Ουκρανίας», «διασπαστή της ενότητας» κλπ. Υπάρχει μια ηγεμονία απόψεων αντί να επιτρέπουν στον καθένα να πει τη γνώμη του».

«Η Ευρώπη σήμερα μοιάζει με ένα αυτοκίνητο του οποίου ο οδηγός αναγνωρίζει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο, αλλά αρνείται να δεχτεί ότι έκανε λάθος όταν μπήκε σε αυτό τον δρόμο. Πατάει λοιπόν ακόμα περισσότερο το γκάζι έχοντας την απολύτως παράλογη ελπίδα ότι ο δρόμος δεν είναι αδιέξοδο».

Ωφελείται η Αμερική από την κρίση στην Ευρώπη;

«Είναι προφανές ότι η ζημιά που έκανε στον εαυτό της η Ευρώπη με τις κυρώσεις ωφελεί τις ΗΠΑ. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ερώτημα είναι κατά πόσον το γεγονός ότι η Αμερική έκανε τους Ευρωπαίους να λειτουργήσουν με αυτό τον τρόπο ήταν ένα καλοσχεδιασμένο πλάνο η απλά οφείλεται σε καθαρά ιδεολογικές ηθικολογικές προθέσεις. Αυτά τα ερωτήματα ανήκουν στην σφαίρα των συνομωσιολογικών θεωριών όμως το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι. Η ευρωπαϊκή οικονομία πάει σε ύφεση και η αμερικανική οικονομία βασίζεται σε αυτό».

Η Κίνα

«Δεν θεωρούμε την Κίνα συστημικό αντίπαλο. Εχουν το σύστημα τους και έχουμε το δικό μας. Δεν είναι δουλειά μας να συζητάμε τις είδους σύστημα έχουν οι Κινέζοι όπως δεν είναι δουλειά των Κινέζων να συζητούν ποιο σύστημα έχουν οι ΗΠΑ ή η Ουγγαρία.

Ας το αφήσουμε αυτό στον καθένα. Και ας δεχτούμε ότι οι Ούγγροι γνωρίζουν τι είναι το καλύτερο για αυτούς, οι Αμερικάνοι τι είναι καλύτερο για τις ΗΠΑ και οι Κινέζοι τι είναι καλύτερο για την Κίνα. Ας απορρίψουμε την ιδέα ότι οι Αμερικανοί γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για τους Κινέζους.

Ας ψάξουμε να βρούμε τα σημεία στην βάση των οποίων μπορούμε να συνεργασθούμε για το αμοιβαίο συμφέρον... Πράγματι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι μεγάλες δυνάμεις συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ βασίζουν την πολιτική τους τους σε μία ρηξιακή προσέγγιση. Γιατί προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ρήξεις; Γιατί δεν προσπαθούμε να βρούμε σημεία συνεργασίας;»

Ο κόσμος και η Ευρώπη

«Οποτε μαζευόμαστε οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ συζητάμε για το πώς θα πείσουμε τον υπόλοιπο κόσμο για την ορθότητα του ευρωπαϊκού αφηγήματος. Ομως οι συνάδελφοι μου στον υπόλοιπο κόσμο –στην Νοτιανατολική Ασία, την Λατινική Αμερική την Αφρική- δεν ενδιαφέρονται για το ευρωπαϊκό αφήγημα. Δεν ενδιαφέρονται για το αν ο πόλεμος ή οι κυρώσεις ευθύνονται για τα προβλήματα. Απλά έχουν βαρεθεί με αυτά που συμβαίνουν εδώ και θέλουν να τελειώσει αυτή η τρελή ιστορία.

Το κατεστημένο στην Ευρώπη έχει δημιουργήσει μια επικοινωνιακή φούσκα στην οποία θέλουν να την κλείσουν ώστε να μην μπορεί να δει κανείς πέρα από την φούσκα. Όμως ο κόσμος δεν είναι μόνο η Ευρώπη και η Αμερική. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου πέρα από την Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική δεν πιστεύει το αφήγημα μας».