Τα σενάρια κύκλων στις ΗΠΑ για τη στρατηγική συμμαχία με Ελλάδα

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι η θέση της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον μετά την ουκρανική κρίση θα είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένη κάτι που οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στις προσπάθειες του Ελληνα πρωθυπουργού να ευθυγραμμίσει απόλυτα την ελληνική εξωτερική πολιτική με τις επιθυμίες των ΗΠΑ-υποστηρίζοντας π.χ. την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, το οικονομικό εμπάργκο στη Ρωσία και την υιοθέτηση της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ που ανάγει σε επόμενο μεγάλο εχθρό την Κίνα.

Φυσικά εδώ δεν πρέπει να παραγνωρίσει κανείς και την συμβολή του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το οποίο δεν δίστασε να βάλει στην άκρη οποιεσδήποτε αντιπολεμικές ιδεολογικές καταβολές του και να υποστηρίξει το γεωπολιτικό όραμα του πρωθυπουργού και των υπερατλαντικών του εταίρων.

Τι είδους λοιπόν «αναβάθμιση των σχέσεων» μπορεί να αναμένει η Αθήνα μετά το τέλος(;) της ουκρανικής κρίσης;

Μια πρώτη απάντηση μας δίνει ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην βαρύνουσα αμερικανική στρατιωτική ιστοσελίδα War on the Rocks πού φημίζεται για την εσωτερική πληροφόρηση που έχουν οι αρθρογράφοι του. Συγγραφέας του είναι ο Αaron Stein σημαντικό στέλεχος της «δεξαμενής σκέψης» Foreign Policy Research Institute. 

Tο άρθρο που φέρει τον τίτλο «At the seam of three regions: The case for more basing and access in Greece and Cyprus» μας δίνει μια πρώτη γεύση για σκέψεις που γίνονται στην Ουάσιγκτον σχετικά με τον «αναβαθμισμένο» ρόλο της Ελλάδος.

«Αναβάθμιση» των σχέσεων σημαίνει πάνω απ’ όλα την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών μέσω κυρίως της δημιουργίας περισσότερων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στην χώρα μας (ήδη λειτουργούν 9).

Οι λόγοι είναι πολλαπλοί. Ενας απ αυτούς είναι η εκπληκτική βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών, που παρατηρείται τα τελευταία έτη που καθιστούν την Ελλάδα ένα αξιόπιστο εταίρο. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η Ελλάδα σήμερα αποτελεί «τον πιο αξιόπιστο στρατηγικό εταίρο» των ΗΠΑ.

Ενας άλλος λόγος είναι η φθίνουσα αξιοπιστία της Τουρκίας, καθώς η κυβέρνηση Ερντογαν, σε αντίθεση με την ελληνική, προσπαθεί να ασκήσει μία περισσότερο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Η αγορά των Ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-400 καθώς και η διατήρηση σχέσεων με την Ρωσία εν μέσω της ουκρανικής κρίσης, υπονομεύουν στα μάτια της Ουάσιγκτον την αξιοπιστία της Τουρκίας ως στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ.

Αυτό συνεπάγεται με την σειρά του ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να εγκαταλείψουν την πολιτική των ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο και να κλίνουν αποφασιστικά υπέρ της Ελλάδας στην διένεξη της με την Τουρκία. «To αίτημα για ισορροπία δεν πρέπει να εμποδίσει την Ουάσιγκτον να εμβαθύνει την συμμαχία της με έναν σύμμαχο που αδημονεί να φιλοξενήσει περισσότερες αμερικανικές δυνάμεις (σ.σ. δηλ. την Ελλάδα) και που έχει θερμές σχέσεις με όλους τους περιφερειακούς συμμάχους των ΗΠΑ».

Επίσης η σχετικά καλή σχέση που έχει η Ελλάδα με αραβικά καθεστώτα όπως, για παράδειγμα, της Σαουδικής Αραβίας είναι κάτι που σύμφωνα με τον αρθρογράφο θα πρέπει να αξιοποιήσουν οι ΗΠΑ για τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις εκτός Ευρώπης.

Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, «θα πρέπει να αξιοποιήσουν της βελτιωμένες σχέσεις (σ.σ. της Ελλάδας) με τον αραβικό κόσμο για να σκεφθούν πώς οι αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε κρίσεις στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική, αξιοποιώντας έτσι την στρατηγική θέση της Ελλάδας για τα αμερικανικά συμφέροντα πέρα από την Ευρώπη».

Η θέση της Ελλάδας σύμφωνα με αυτή την αντίληψη δεν θα είναι απλά αυτή ενός παθητικού αποδέκτη Αμερικανικών στρατευμάτων και βάσεων. Σύμφωνα με την νέα αντίληψη, η Ελλάδα συμμετέχει ενεργητικά στη διαμόρφωση των στρατηγικών επιλογών μέσω της διαμόρφωσης μιας «συναντίληψης» με την Ουάσιγκτον ιδιαίτερα όσον αφορά τη Ρωσία.

«Οι ΗΠΑ θα πρέπει να θέσουν τις βάσεις για την επέκταση των στόχων των δυνάμεων που έχουν στην Ελλάδα και να συνεργασθούν με την Αθήνα για την διαμόρφωση μιας συναντίληψης πως να αντισταθμίσουν την ρωσική ναυτική παρουσία στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης που λαμβάνει υπόψη τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Μαύρη Θάλασσα».

Ομως η «συναντίληψη» με την Ελλάδα δεν θα σταματάει σε θέματα ρωσικού στόλου και Μαύρης Θάλασσας. Αντίθετα η εμβάθυνση της συνεργασίας με την χώρα μας θα πρέπει να δίνει την δυνατότητα στις ΗΠΑ να ελέγχουν και τεράστιες γεωγραφικές ζώνες έξω από την Ευρώπη.

«Εχει στρατηγικό νόημα να εμβαθύνει κανείς της συνεργασία με την Ελλάδα και να χρησιμοποιήσει τις συμφωνίες για τις βάσεις ως το κεντρικό σημείο από το οποίο μπορεί κανείς να υλοποιεί τις αμερικανικές υποχρεώσεις παροχής ασφάλειας στη Νότιο Ευρώπη, την Μέση Ανατολή και την Αφρική» αναφέρει το άρθρο.