Από την 11η Σεπτεμβρίου στο φιάσκο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 ισλαμιστές-καμικάζι επιτίθενται κατά των Διδύμων Πύργων της Νέας Υόρκης και κάνουν επίδειξη live αφ’ενός της δολοφονικής τους υστερίας και αφ’ετέρου της δυνατότητας τους να πλήξουν την Αμερική. Πάνω από 3.000 άτομα χάνουν τη ζωή τους μέσα σε μια ώρα και άλλα τόσα απεβίωσαν στην εικοσαετία που ακολούθησε από νοσήματα που προκάλεσε η θεαματική και φονική επίθεση.

Την 13η Νοεμβρίου 2015, το απόγευμα, στο 10ο και 11ο διαμέρισμα του Παρισιού, αφιονισμένοι ισλαμιστές, κοντά στο γήπεδο Stade de France, επιτίθενται με καλάσνικωφ στην αίθουσα συναυλιών «Μπατακλάν», όπου και δολοφονούν εν ψυχρώ 137 άτομα και τραυματίζουν άλλα 420, όλα θεατές μιας συναυλίας ροκ.

Η δίκη αυτού του μαζικού ισλαμιστικού εγκλήματος, του οποίου συνελήφθη τότε ο πρωτεργάτης, ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες και θα κρατήσει πάνω από ένα χρόνο. Αποτελεί δε, όπως ήδη φάνηκε, για τους ισλαμιστές μια εξαιρετική ευκαιρία να προβάλουν στους ομοίους τους ποιοι είναι, τι θέλουν και τι μπορούν να κάνουν.

Ήδη από τα πρώτα λεπτά της δίκης, ο αρχιδολοφόνος, όταν κλήθηκε να δηλώσει την ταυτότητά του, έφτυσε κυριολεκτικά τους Γάλλους και τη Γαλλία, είπε ότι είναι «στρατιώτης του Ισλάμ», ύμνησε τον Προφήτη στον οποίον υποσχέθηκε και νέα κεφάλια «απίστων». Στη συνέχεια δε, παραπονέθηκε ότι στη φυλακή που είναι δεν του επιτρέπουν να διαβάζει την απαραίτητη για το «έργο» του ισλαμική φιλολογία.

Τέλος, το κλου των δηλώσεων του αρχιδολοφόνου είναι το κάλεσμα των απανταχού τζιχαντιστών να συνεχίσουν με θέρμη και «πίστη» να δολοφονούν και να αποκεφαλίζουν όποιον βρουν μπροστά τους και όποτε μπορούν. Και αυτό στο όνομα της εγκατάστασης στον πλανήτη του απόλυτου σκοταδισμού.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν εις Παρισίους, στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν, είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή τους από την εξουσία ύστερα από δυτική επέμβαση στη χώρα, για την εξάρθρωση της ισλαμικής εταιρίας δολοφόνων «Αλ Κάϊντα», επανέρχονται στην εξουσία, έχοντας εξευτελίσει την Αμερική και τους δυτικούς συμμάχους της. Υπό αυτή την έννοια, η 15η Αυγούστου 2021, ημερομηνία που ο αμερικανικός στρατός εγκαταλείπει το Αφγανιστάν, έχει και αυτή ιστορικό χαρακτήρα. Δείχνει δε περίτρανα ότι η Δύση στην αντιπαράθεση της με το Ισλάμ, σήμερα, δεν θέλει η προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει κάποια σοβαρά πράγματα.

Οι περισσότεροι Δυτικοί ηγέτες, δείχνουν να αδυνατούν να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ανατροπής του Σάχη της Περσίας το 1979 από τους μουλάδες του Χομεϊνί και τη συμμορία των «Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης». Ωστόσο δεν ήσαν λίγοι τότε και πρώτοι βέβαια οι Ιρανοί δημοκράτες, που κατάλαβαν ότι στο τότε Ιράν δεν είχε γίνει καμμιά δημοκρατική και «κοινωνική επανάσταση». Πολύ απλά ένα αυταρχικό καθεστώς, είχε με τη βοήθεια των Γάλλων κυρίως, ανατραπεί από ένα σκοταδιστικό, το οποίο όμως ως ανομολόγητο στόχο του είχε την σύγκρουση του Ισλάμ με τον δυτικό κόσμο, στον οποίον οι μουλάδες κατέτασσαν και τη Σοβιετική Ένωση λόγω της μαρξιστικής – λενινιστικής της ιδεολογίας.

Δεν είναι δε διόλου τυχαίο ότι στην Τεχεράνη του Χομεϊνί οι πρώτες συλλήψεις και δολοφονίες πολιτικών που έγιναν από τους «φρουρούς της ισλαμικής επανάστασης» ήταν αυτές στελεχών του κόμματος Τουντέχ, που τότε χρηματοδοτούσε η ΕΣΣΔ. Εξάλλου, στη συνέχεια, η σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν για τη στήριξη του εκεί φιλοσοβιετικού καθεστώτος, συνδέεται άμεσα με τον ακραίο εξισλαμισμό του Ιράν.

Με τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν και την ήττα της ΕΣΣΔ το 1989 από τους μουτζαχεντίν, μπορούμε να πούμε ότι ρίχνονται οι βάσεις και για το ξεκίνημα ενός ατύπου τρίτου παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη φάση. Είναι ένας πόλεμος ασύμμετρος, ακήρυκτος και εξαιρετικά επικίνδυνος γιατί έχει σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις στο εσωτερικό των δυτικών χωρών.

Κατά τον Γάλλο καθηγητή Ζιλ Κεπέλ, κορυφαίο μελετητή και αναλυτή του αραβομουσουλμανικού κόσμου, αιχμή του δόρατος αυτού του νέου πολέμου του Ισλάμ κατά της Δύσης, είναι ο Τζιχαντισμός. Αυτός ο τελευταίος, σε χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Γερμανία κυρίως, εκκολάπτεται και εδραιώνεται στις δυτικές κοινωνίες από τους αποκαλούμενους «εργολάβους της οργής».

Οι τελευταίοι, αναφέρει στο τελευταίο βιβλίο του «Συμμαχίες και Ρήξεις – Από τη Μέση Ανατολή έως τις Ευρωπαϊκές συνοικίες» (Εκδόσεις Κλειδάριθμος), ο Γάλλος καθηγητής, «έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο, υποδεικνύουν στόχους προς εξόντωση και βρίσκουν εκτελεστές». Συνήθως δε, οι τελευταίοι είναι νεαροί μουσουλμάνοι εθισμένοι στα ναρκωτικά οι οποίοι μετά από κανονική πλύση εγκεφάλου και χορήγηση ικανών δόσεων ναρκωτικών επιδίδονται στο «θεάρεστο» έργο τους.

«...Το έγκλημα» γράφει ο Ζιλ Κεπέλ, «...προετοιμάζεται με κάθε λεπτομέρεια διαδικτυακά και στην προετοιμασία του σημαντικό ρόλο παίζει η κατήχηση των δολοφόνων από ιμάμηδες...

Αυτός ο «τζιχαντισμός της περιρρέουσας ατμόσφαιρας», που είναι δύσκολο να ελεγχθεί από τις υπηρεσίες ασφαλείας και ο οποίος αιματοκύλησε τη Γαλλία το φθινόπωρο με αφορμή τη δίκη νια τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο «Charlie Hebdo» και το HyperCacher στη Βενσέν, χρειάζεται να τροφοδοτείται από ένδοξα γεγονότα τα οποία εξάπτουν τον ενθουσιασμό των οπαδών και τους ωθούν να περάσουν στην πράξη: οι εικόνες με τα ημιφορτηγά γεμάτα με γενειοφόρους με Καλάσνικοφ πάνω στα οποία κυματίζει η λευκή σημαία «Λα ιλάχ ιλά Αλλάχ» («ένας είναι ο Θεός, ο Αλλάχ») κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση - απηχώντας την κατάληψη της Μοσούλης το 2014 από το Νταές, η σημαία του οποίου άλλαζε μόνο ως προς το μαύρο χρώμα της….», γράφει ο καθηγητής Ζιλ Κεπέλ.

Και οι πανηγυρισμοί νέων τζιχαντιστών στο Παρίσι μετά τις δηλώσεις του αρχιδολοφόνου, μαζί με επιθέσεις ανεγκέφαλων συνοδοιπόρων τους κατά της Αστυνομίας, επιβεβαιώνουν ότι το Ισλάμ βρίσκεται για καλά στην Ευρώπη και θα παραμείνει. Με ό,τι αυτό σημαίνει και από πολιτικής πλευράς.

Και το ερώτημα για μας στην Ελλάδα, είναι πότε και πώς αυτό το Ισλάμ, θα χρησιμοποιηθεί από τούς γείτονες, οι οποίοι τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο αφήνουν να υπονοηθεί ότι έχουν κάποια ρεβάνς να πάρουν απέναντι στην ιστορία…