Το καταλυτικό επιχείρημα που διαλύει τον μύθο της «γαλάζιας πατρίδας»

«Ο Προφήτης και η Πανδημία» είναι το τελευταίο βιβλίο του Γάλλου καθηγητή Γεωπολιτικής Ζιλ Κεπέλ, βαθύτατου γνώστη της ισλαμικής πραγματικότητας και των καυτών συνθηκών που πολλές δεκάδες χρόνια επικρατούν στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.

Σε συνέντευξή του στο δίκτυο CNEWS, ο διαπρεπής καθηγητής αναφέρεται στον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή μας και τονίζει ότι η γειτονική μας χώρα κλυδωνίζεται σε ισχυρό βαθμό και βρίσκεται στον δρόμο του «ισλαμο-φασισμού», φαινόμενο που θα μπορούσε να προσλάβει επικίνδυνες διαστάσεις. Διότι μια «ισλαμο-φασιστική» Τουρκία θα οδηγούσε στην αποσύνθεση του κόσμου της Ανατολής και σε αναπόφευκτη σύγκρουση με την Ελλάδα πρωτίστως, προπύργιο της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο.

Σε άλλη του συνέντευξη, ο Ζιλ Κεπέλ, αναφερόμενος στον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και γενικότερα στη ΝΑ Ευρώπη, είπε μεταξύ άλλων ότι η Τουρκία, στο πλαίσιο μιας πανισλαμικής αντίληψης που έχει για τον γεωπολιτικό της ρόλο, «από την Αθήνα δεν απαιτεί τίποτε λιγότερο από την επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης..., η οποία παραχωρούσε τον έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, ως αντάλλαγμα για την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τους παλαιούς ελληνικούς και χριστιανικούς πληθυσμούς της».

Για το ίδιο θέμα, ο φιλόσοφος-θεολόγος Jean Francois Colosimo επισημαίνει ότι «καθώς πλησιάζει η εκατοστή επέτειος από τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο πρόεδρος Ερντογάν απορρίπτει κάθε συνοριακή γραμμή που σχεδιάστηκε το 1923».

Κατά τον επίσης καθηγητή Γεωπολιτικής κ. Γιώργο Πρεβελάκη, μόνιμο Έλληνα αντιπρόσωπο στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), το θέμα που θίγουν οι δύο Γάλλοι συνάδελφοί του έχει καταλυτική ιστορική σημασία. Ιδιαίτερα δε στη σημερινή εποχή των ανακατατάξεων και της ισλαμικής επιθετικότητας έναντι της Δύσης.

Και από την άποψη αυτή είναι περίεργη η από ελληνικής πλευράς μη προβολή της ιστορικής απάτης που επιχειρεί η Τουρκία με την έκφραση «Γαλάζια Πατρίδα». Διότι την ώρα που ο τουρκικός αναθεωρητισμός για το Αιγαίο στηρίζεται σε γεωγραφική επιχειρηματολογία, η ιστορική εξέλιξη της πραγματικότητας είναι πολύ πιο σύνθετη και διαφορετική βέβαια. Ανάγεται, κατά τον καθηγητή Γ. Πρεβελάκη και όχι μόνον, στη ναζιστική ψευδεπίγραφη γεωπολιτική, σύμφωνα με την οποία τα γεωγραφικά δεδομένα είναι πάγια -ώστε, με την αντίληψη αυτή, να προωθούνται άκρως αμφισβητήσιμες αξιώσεις.

Η γεωγραφική αναπαράσταση την οποία προωθεί η Τουρκία παραπέμπει σε ένα σχήμα με μεγάλη διείσδυση στα κράτη τα οποία συγκροτήθηκαν σε εδαφική βάση όπως η Γαλλία και η Γερμανία.

Σύμφωνα με το σχήμα αυτό, το Αιγαίο είναι μια ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα σε δύο εδαφικά σύνολα, την Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Θα έπρεπε, επομένως, να μοιράζεται στα δύο. Η μονομερής ελληνική κατοχή καταγγέλλεται ως «γεωγραφική αδικία».

Είναι περίεργη η σιωπή μας σε αυτή την εξόφθαλμη παραπληροφόρηση· ίσως ανάγεται στην ψυχολογία του αυτο-ενοχοποιούμενου θύματος. Είναι, όμως, καιρός για μια εθνική «γεωπολιτική» ψυχανάλυση -καθώς μάλιστα πλησιάζει η τραγική επέτειος της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Ο γεωπολιτικός Michel Foucher υπενθυμίζει ότι «... η τρέχουσα γεωπολιτική διαμόρφωση του Αιγαίου είναι αποτέλεσμα μιας συνθήκης την οποία διαπραγματεύθηκαν και αποδέχθηκαν και τα δύο μέρη. Τα νησιά αυτά είναι ελληνικά, διότι δύο εκατομμύρια άτομα, τα οποία κατοικούσαν στη Μικρά Ασία, μεταφέρθηκαν βιαίως στην Ελλάδα. Έναντι της εκδίωξης των Ελλήνων από τα παράλια της Μικράς Ασίας, η Τουρκία αναγνώρισε την κυριαρχία τους στα νησιά του Αιγαίου.

Το ιστορικό επιχείρημα είναι καταλυτικό. Οι Έλληνες, για να κυριαρχήσουν στο Αιγαίο, πλήρωσαν ακριβό τίμημα στον τουρκικό εθνικισμό. Το ιστορικό επιχείρημα όχι μόνον ανατρέπει το σαθρό γεωγραφικό, αλλά ταυτοχρόνως μετασχηματίζει πλήρως την προωθούμενη γεωγραφική εικόνα. Οι Έλληνες κατείχαν τα νησιά και τα περιβάλλοντα παράλια συγκροτώντας από την αρχαιότητα έναν ενιαίο χώρο. Η αρχιπελαγική φύση του χώρου αυτού αποτελεί το υπόβαθρο για τη διδασκαλία της Ιστορίας στον πολιτισμένο κόσμο. Είμαστε μακριά από την εικόνα μιας αβίου θάλασσας, απλού αντικειμένου διανομής ανάμεσα σε δύο ενεργά εδάφη.

Είναι καιρός, από την άποψη αυτή, να υπενθυμίζουμε πιο τακτικά στους δυτικούς φίλους μας ότι από την Ιωνία ξεκίνησε ο Ορθός λόγος για τον οποίον τόσο υπερήφανη είναι η δυτική φιλοσοφική παράδοση. Οι Οθωμανοί ως κατακτητές εισέβαλαν στην περιοχή αυτή και σε κάποια φάση η αυτοκρατορία τους κατέρρευσε.

Παράλληλα μέσα από οδυνηρές συνθήκες για την Ελλάδα, η ήττα του 1922 οδήγησε στον ακρωτηριασμό του Αρχιπελάγους, εισάγοντας μια τεκτονική γεωπολιτική τομή στην Ιστορία της ανθρωπότητος. Η Τουρκία, στον βωμό της οποίας συντελέστηκε αυτό το έγκλημα, εμφανίζεται σήμερα ως κατήγορος και θύμα μιας «γεωγραφικής αδικίας». Με αυτή την επιχειρηματολογία διεκδικεί τον περαιτέρω γεωγραφικό ακρωτηριασμό.

«Επείγει να συγκροτηθεί η αντίδραση της Ελλάδας στην παραπληροφόρηση, καθώς συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Χωρίς θυματοποίηση, χωρίς αντιτουρκισμό, με καθαρό επιστημονικό λόγο, πρέπει να παρουσιαστεί η οικουμενική σημασία της ελληνικής ήττας το 1922. Να εξηγηθεί ως μία τεράστια οπισθοδρόμηση του πολιτισμού, ως προάγγελος της ναζιστικής θηριωδίας και ως αρχική φάση της σημερινής αποσύνθεσης του κόσμου της Ανατολής -στην οποία συμβάλλει αποφασιστικά η σημερινή κλυδωνιζόμενη, «ισλαμο-φασιστική», κατά τον Gilles Kepel, Τουρκία. Πολλές δυνάμεις από τον παγκόσμιο ακαδημαϊκό χώρο θα συνταχθούν μαζί μας. Η νοσταλγία για τον πλούσιο πολυπολιτισμικό κόσμο, την καταστροφή του οποίου εγκαινίασε η δική μας Μεγάλη Καταστροφή, συνεχώς διευρύνεται», προτείνει ο Γ. Πρεβελάκης και η πρότασή του έχει ιδιαίτερο ιστορικό και φιλοσοφικό βάθος, για όσους θέλουν να δουν μακριά στον ορίζοντα.