Ο εφιάλτης του «L» πλανάται πάνω από την Ελλάδα

Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας των σημαντικών διεθνών εκθέσεων που αποτυπώνουν την οικονομική δυναμική μιας χώρας. Ετσι, τις περασμένες εβδομάδες κυκλοφόρησαν τρεις σημαντικές εκθέσεις.

1. Η πρώτη αφορούσε τη συγκριτική ελκυστικότητα μιας χώρας όσον αφορά την προσέλευση ξένων επενδύσεων
2. Η δεύτερη, τη συγκριτική της θέση όσον αφορά την εφαρμογή καινοτομιών και η τρίτη, τη συγκριτική ποιότητα του ανθρώπινου κεφαλαίου

Ολες αποτυπώνουν την κατάσταση πριν από τον ιό, αλλά έχουν ένα κοινό στοιχείο. Οτι μεταφέρουν μία τραγική εικόνα της Ελλάδας όσον αφορά τα οικονομικά επιτεύγματα και τις δυνατότητες της χώρας. Ολες αποκαλύπτουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες θέσεις -αν όχι τη χειρότερη- μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ετσι πρώτα δόθηκε την περασμένη εβδομάδα στη δημοσιότητα η ετήσια έκθεση «Παγκόσμιος Δείκτης Ελκυστικότητας»(GAI) που διαμορφώνει ο όμιλος European House-Ambrosetti. Το GAI παρουσιάζει ένα χάρτη 144 οικονομιών του κόσμου, που στοχεύει να μετρήσει και να συγκρίνει τις δυνατότητες που έχουν όσον αφορά την προσέλκυση επενδύσεων και την παραγωγική ανάπτυξη.

Η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 63, που είναι η χειρότερη από όλες τις χώρες της ΕΕ (με εξαίρεση τη Βουλγαρία, που βρίσκεται στη θέση 64).

Ανάλογη είναι η δεύτερη έκθεση, που μετρά τις ικανότητες μιας χώρας όσον αφορά τον τομέα των καινοτομιών. Ο Παγκόσμιος Δείκτης Καινοτομίας 2020 φέρει την Ελλάδα να χωλαίνει έναντι άλλων συγκρίσιμων χωρών. Και εδώ η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (με εξαίρεση τη Ρουμανία).

Τέλος, την περασμένη εβδομάδα, δόθηκε επίσης στη δημοσιότητα ο Δείκτης Ανθρώπινου Κεφαλαίου (HCI) της Παγκόσμιας Τράπεζας, που μετράει το ποιοτικό δυναμικό των εργαζομένων μιας χώρας. Και εδώ η εικόνα είναι απογοητευτική. Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας. Επιπλέον από το 2010 έως το 2020, η ποιότητα του ανθρώπινου κεφαλαίου στην Ελλάδα μειώνεται συνεχώς.

Οπως αναφέραμε, οι εκθέσεις αυτές αποτυπώνουν την κατάσταση πριν από την έλευση του κορωνοϊού. Και φυσικά η κατάσταση από τότε έχει χειροτερέψει αισθητά, ιδιαίτερα μετά την τεράστια ζημιά που προκάλεσε το lockdown.

Είναι μάταιο να ψάχνουμε να βρούμε ενόχους μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της χώρας γι' αυτή την κατάληξη της Ελλάδας. Είτε στην εξουσία βρίσκονται συντηρητικοί ή σοσιαλιστές, είτε εκσυγχρονιστές ή λαϊκιστές, η πορεία της χώρας μετά την ένταξη στην ΕΕ είναι μια συνεχής πορεία επιδείνωσης των οικονομικών δεικτών, με τελική κατάληξη την εικόνα που ζωγραφίζουν οι διεθνείς εκθέσεις σήμερα.

Οπως είναι εξίσου μάταιο να προσπαθούμε να αναζητούμε λύσεις στην τέλεση ή όχι των «μεταρρυθμίσεων». Ποτέ στην ιστορία της χώρας δεν έγιναν τόσο πολλές μεταρρυθμίσεις (π.χ. ιδιωτικοποιήσεις) όσο τα τελευταία έτη. Και ποτέ η κατάσταση δεν υπήρξε χειρότερη.

Η ιστορία της Ελλάδας από τότε που έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να συνοψιστεί σε: ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων, δημιουργία χρέους, ακρίβεια και πάνω απ’ όλα υψηλή φορολογία.

Ομως στην προκειμένη περίπτωση, το τραγικό δεν είναι μόνο η ζημιά που έγινε, όσο η αδυναμία της χώρας να έχει την ανάπτυξη που θα απαιτηθεί μόλις περάσει η ιστορία της Covid-19. Σέρνοντας τις αλυσίδες των γραφειοκρατικών οδηγιών και ρυθμίσεων των Βρυξελλών, το βάρος των δανείων που της φόρτωσαν και ένα υφεσιακό «σκληρό» νόμισμα όπως το ευρώ, η ανάπτυξη της Ελλάδας με βάση όλα τα δεδομένα δεν πρόκειται να είναι σχήματος «V» αλλά μάλλον σχήματος «L» -με την κάθετη γραμμή να συμβολίζει την ύφεση και την επίπεδη γραμμή την ανάπτυξη.

Με ό,τι σημαίνει αυτό ιδιαίτερα όσον αφορά την ανεργία μεταξύ των νέων.