Και όμως η Ευρώπη είναι ζωντανή!

Οι περισσότερες «προφητείες» περί του θανάτου της Ευρώπης, υπό τη σημερινή θεσμική μορφή της, μην νομίζετε ότι προέρχονται από εκτός αυτής αντιπάλους της. Κατά κανόνα είναι το προϊόν ανθρώπων που την υπηρετούν και επειδή ως εκ τούτου δεν έχουν κανένα σχεδόν πρόβλημα, για να περνά η ώρα, δημιουργούν. Συνεχώς δε, πιάνονται από μικρολεπτομέρειες, τις οποίες επιδιώκουν να μετατρέψουν σε μέγα θέμα.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την κρίση του κορωνοϊού, όπου για μίαν ακόμη φορά, οι εθνικοί εγωισμοί και οι τυφλώσεις που συνεπάγονται, επιχείρησαν να δώσουν ρέστα. Ρέστα βλακείας και εμπάθειας βέβαια, που είναι και η πολύτιμη πρώτη ύλη του λαϊκισμού.

Στην περίπτωση της νόσου Covid-19, για τις εικασίες περί του «τέλους της ΕΕ» σημαντικός υπήρξε και ο ρόλος κάποιων κυβερνήσεων. Με δεδομένη την ανυπαρξία κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής σε θέματα υγείας, άδραξαν την ευκαιρία να δείξουν ότι το εθνικό κράτος ήταν ζωντανό και ενεργό και άρα μπορούσε να κλείσει σύνορα, να κατάσχει μάσκες υγείας και φάρμακα και γενικά να δείξει την πυγμή του.

Ευτυχώς αυτές οι εθνικές εξάρσεις δεν κράτησαν πολύ, γιατί σε κάποια φάση οι εμπνευστές τους διαπίστωσαν ότι όλα αυτά έχουν κόστος και μάλιστα πολύ υψηλό, που θα ήταν αδύνατον να το αναλάβουν. Για μια ακόμη φορά έτσι θυμήθηκαν ότι υπάρχει και η Ευρώπη. Αυτή στην οποίαν από κάθε άποψη ανήκουν και που μαζί με άλλους έχουν συνυπογράψει ότι πρέπει έως ένα βαθμό να υπηρετούν.

Ε, λοιπόν, αυτή η Ευρώπη για μιαν ακόμη φορά απέδειξε ότι όχι μόνο είναι παρούσα, αλλά και για σχεδόν διαλυμένες χώρες, όπως η Ιταλία, αποτελεί τη μοναδική τους σανίδα σωτηρίας. Στην Ευρώπη και στην ενιαία αγορά της η γειτονική μας χώρα θα στηριχθεί για να ανακάμψει. Από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον EMS και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορέσει να αντλήσει κεφάλαια για να αιμοδοτήσει την οικονομία της. Από την αμοιβαιοποίηση του χρέους της μπορεί να ελπίζει σ' ένα πιο παραγωγικό αύριο. Όσα ισχύουν για την Ιταλία, αφορούν βέβαια την Ισπανία, την Ελλάδα και οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο έχουν ήδη κινητοποιηθεί περί τα 3.200 δισ. ευρώ, που ίσως φθάσουν τα 5.000 δισ. έως το τέλος του χρόνου.

Εξαίρεση αποτελεί το Ηνωμένο Βασίλειο των μεγάλων τυχοδιωκτών της πολιτικής, που στη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα θα είναι μόνο του και γελοιοποιημένο. Και από μια άποψη, μπορούμε να πούμε ότι ίσως καλά έκανε που έφυγε από την Ένωση. Οι Βρετανοί ποτέ δεν πίστεψαν σ΄αυτήν, δεν ήθελαν την ολοκλήρωση της και χωρίς καμία αμφιβολία δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον γαλλο-γερμανικό άξονα που ήταν και είναι η κινητήριος δύναμή της.

Κατά συνέπεια, απαλλαγμένη από το αγγλικό διαίρει και βασίλευε, στην μετά την πανδημία εποχή, η ΕΕ θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα κάνει περισσότερα και καλύτερα βήματα προς την περαιτέρω ένωσή της, με το Ηνωμένο Βασίλειο να βρίσκεται πιθανώς σε φάση διάλυσης του.

Όπως δήλωσε σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ο Ιταλός Επίτροπος για την Οικονομία και πρώην πρωθυπουργός της χώρας του κ. Παόλο Τζεντιλόνι, «οι τελευταίες αποφάσεις του Eurogroup αποτελούν σαφέστατη ένδειξη ότι η ΕΕ έχει τη θέληση να πάει πιο μακρυά στην ενοποιητική της προσπάθεια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει σοβαρά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή και η πρότασή της για ένα Σχέδιο Μάρσαλ είναι ιδιαίτερα σημαντική».

Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται εξάλλου και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο, κατά τη γνώμη μας, πριν λήξει η πενταετής θητεία του, μετά την πανδημία θα κάνει και νέες προσπάθειες τόνωσης της συμμετοχής του στις αποφάσεις για την πορεία της Ευρώπης.

Η Covid-19, μας λέει το πρώην κορυφαίο στέλεχος της Επιτροπής Μπομπ Τζάρετ, τελικά θα έχει ευνοϊκές επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι γιατί έφερε στο προσκήνιο σοβαρά ελλείμματά του, που μόνες τους οι χώρες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν. Ενώ στην αρχή της η υγειονομική κρίση έδειξε ότι η ΕΕ κλονίζεται σοβαρά, σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και αυτό είναι βέβαια αντιληπτό από τους υπονομευτές της ευρωπαϊκής ενοποίησης, οι οποίοι, βάζω στοίχημα, αναζητούν νέα πεδία προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, αλλά και στο επίπεδο αυτό, η Επιτροπή φαίνεται να έχει ξυπνήσει από βαθύ λήθαργο και αντιδρά αρκετά γρήγορα στα fake news και στην αερολογία».

Χωρίς αμφιβολία έτσι υπάρχει ένα θετικό κλίμα στην ΕΕ, το οποίο συναρτάται πλέον της διάρκειας της κρίσης και των πραγματικών κοινωνικών ζημιών, που θα έχει προκαλέσει στις χώρες-μέλη. Και αυτές οι κοινωνικές ζημιές είναι το σημείο στο οποίο οι κυβερνήσεις θα πρέπει να σταθούν με μεγάλη προσοχή διαχειριζόμενες τα ήδη εγκριθέντα 1.600 δισ. ευρώ βοήθεια και τα άλλα δισ. που σίγουρα θα ακολουθήσουν.