Εκκληση για ατομική ευθύνη ή προσπάθεια μετακύλισης της ευθύνης;

Η κοινωνία μας δείχνει να συνεχίζει να έχει ενεργά αντανακλαστικά αλληλεγγύης, ωστόσο παρατηρούμε να καλλιεργείται ένας ακόμα μύθος, που αφορά στη δήθεν συλλογική αδιαφορία της.

Αυτό επισημαίνει σε άρθρο της στο Euro2day.gr η γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (και ιατρός στο επάγγελμα) Όλγα Γεροβασίλη, παρεμβαίνοντας στο μείζον θέμα των ημερών.

Όπως τονίζει:

«Τις τελευταίες μέρες, παρατηρούμε ολοένα και με μεγαλύτερη ένταση, να υπάρχει στον δημόσιο λόγο η επίκληση του παράγοντα της ατομικής ευθύνης για την όσο το δυνατό μικρότερη εξάπλωση του νέου κορωνοϊού. Είναι δεδομένο ότι πάρα πολλοί συμπολίτες έχουν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των ειδικών επιστημόνων και έχουν προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της περίστασης. Όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις, κάποιοι, είτε λόγω ελλιπούς ενημέρωσης είτε για άλλους προσωπικούς λόγους, είναι δύσκολο να ενταχθούν σε αυτή τη λογική.

Η γενική εικόνα όμως είναι ενθαρρυντική και η κοινωνία μας δείχνει να συνεχίζει να έχει ενεργά αντανακλαστικά αλληλεγγύης.

Σαν έκτακτο μέτρο, η απαγόρευση της κυκλοφορίας είναι δυσάρεστη. Ωστόσο, μπορεί να αποτρέψει την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας. Δυστυχώς, όμως, με αφορμή την επιβολή της, παρατηρούμε να καλλιεργείται ένας ακόμα μύθος, που αφορά στη δήθεν συλλογική αδιαφορία της κοινωνίας μας. Έτσι, όπως κάποιοι προσπάθησαν να μας πείσουν πως όλοι μαζί τα φάγαμε, ενδεχομένως να προσπαθήσουν να μας πείσουν πως όλοι μαζί ευθυνόμαστε για τις όποιες πιθανές δυσάρεστες εξελίξεις.

Δεν είναι έτσι και δεν μπορεί η επίκληση της ατομικής ευθύνης να χρησιμοποιείται ως μετακύλιση της κυβερνητικής και της πολιτικής ευθύνης. Όταν οι άνθρωποι στους οποίους στηρίζεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας αναφέρουν πως δίνουν τη μάχη χωρίς τα κατάλληλα όπλα, ή ακόμα και χωρίς τα απαραίτητα μέσα αυτοπροστασίας, κάποιοι φταίνε. Όταν δεν έχουν προχωρήσει οι προσλήψεις των μόνιμων επαγγελματιών υγείας, οι οποίες είχαν προγραμματιστεί, κάποιοι ευθύνονται. Όταν δεν έχουν τοποθετηθεί όσοι θα προσλαμβάνονταν εκτάκτως για να καλύψουν πραγματικές πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, κάποιοι αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Αντίθετα, όταν, αντί για όλα αυτά τα μέτρα, κάποιοι ζητούν εθελοντές για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης που απαιτεί γνώση, εκπαίδευση, υποδομή και εξοπλισμό, δυστυχώς είναι οι πιο αδύναμοι κρίκοι στην αλυσίδα της ευθύνης. Είναι εκείνοι οι οποίοι ακόμα και σήμερα προσπαθούν να ξεχαστούν τα έργα και ημέρες τους όταν δεν ανανέωναν συμβάσεις ιατρικού προσωπικού, όταν έθεταν σε διαθεσιμότητα εργαζόμενους στην υγεία, όταν συνειδητά απέκλειαν εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικά αδύναμους συμπολίτες από τις υπηρεσίες υγείας, με όπλο, πάντοτε, τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Είναι αυτοί που σήμερα, όπως και σε κάθε άλλη δύσκολη στιγμή, δεν θα διστάσουν να καλλιεργήσουν στο κοινωνικό σύνολο ενοχές για τα δεινά που το ίδιο υφίσταται, μετακυλίοντας άδικα τις δικές τους βαριές και διαχρονικές ευθύνες. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί αυτές ειδικά τις μέρες, παραγγέλθηκαν δημοσκοπήσεις και ερωτώνται οι συμπολίτες μας για το ηγετικό προφίλ του κυρίου Μητσοτάκη!».