Η σιωπή των πολιτικών για το συντεχνιακό κράτος

Πολύ καλές οι προεκλογικές διακηρύξεις για ανάπτυξη και άλλα παρόμοια, πλην όμως ουδείς λόγος γίνεται για το συντεχνιακό κράτος, ήτοι τον κύριο υπεύθυνο της χρεοκοπίας της χώρας. Αρα, στον ορίζοντα, μια από τα ίδια και ό,τι ήθελε προκύψει. Οπως επίσης τίποτε δεν έχουμε ακούσει περί του αριθμού των υπουργών στην όποια νέα κυβέρνηση προκύψει μετά την 7η Ιουλίου. Σύμπτωση άραγε;

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Έντμουντ Φελπς (2006) είναι ξεκάθαρος. Ο κορπορατισμός, υποστηρίζει, υπήρξε το εφαλτήριο για την ανάπτυξη του φασισμού στη μουσολινική Ιταλία και βοήθησε στην άνοδο του εθνικο-σοσιαλισμού στη Γερμανία του Χίτλερ.

Σήμερα, το σύστημα αυτό είναι κορυφαία πηγή διαπλοκής και στην ουσία αποτελεί κοινωνική τροχοπέδη. Υπονομεύει μεταρρυθμίσεις και εμποδίζει ανταγωνιστικές καινοτομίες. Είναι έτσι βασική πηγή ανεργίας, αλλά αυτό κανείς δεν τολμά να το πει ανοικτά.

Στην Ελλάδα έτσι, η μη μεταρρύθμιση του συντεχνιακού κράτους, η λογική του οποίου έγκειται στο να εξυπηρετούνται οι άνθρωποί του και όχι οι πολίτες, αποτελεί πολλαπλασιαστή αβεβαιοτήτων για την οικονομία και τη δημοκρατία, η οποία, επιπροσθέτως, στις μέρες μας κινδυνεύει και από την προϊούσα «ομηροποίηση» των πολιτών μέσω της υπερφορολόγησης. 

Στο πλαίσιο αυτής της οδυνηρής για μια ανοικτή (;) κοινωνία πραγματικότητας, ο συνδικαλισμός στηρίζεται στους κρατικοδίαιτους εργαζομένους, οι οποίοι, με τη σειρά τους, είναι ταυτοχρόνως προϊόντα και παραγωγοί του πολιτικού πελατειακού συστήματος. Παρατηρούνται, έτσι, δύο πολύ σοβαρά φαινόμενα, που είναι η πτώση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας και η υπερ-διοίκηση μιας υπο-κυβερνώμενης χώρας, στην οποία οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες προκύπτουν από το συντεχνιακό κράτος.

Όσο για τα ποσοτικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν τη μη αμφισβητήσιμη άποψή μας, είναι εντυπωσιακά. Από το 1990 έως και το 2015, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, υπό διάφορες σχέσεις εργασίας, αυξήθηκαν κατά 39%, με αποτέλεσμα η άνοδος αυτή να οδηγήσει σε πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Αρκεί να λάβουμε υπόψη μας ότι στον χώρο της δημόσιας παιδείας δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο περί τις 27.000 νέες θέσεις εργασίας, τη στιγμή που ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 23% και πλέον. Στη δημόσια τάξη, η απασχόληση αστυνομικών και άλλων εργαζομένων αυξήθηκε σε ποσοστό 26%, οι ώρες εργασίας μειώθηκαν εβδομαδιαίως από 42 σε 38 και η εγκληματικότητα παρουσίασε άνοδο 53%. Επίσης, οι υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αυξήθηκαν κατά 30%, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες της παραμένουν απελπιστικά ανεπαρκείς.

Όλα αυτά τα ποσοτικά στοιχεία αλλά και το κόστος του δημόσιου τομέα, που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ποσοστό συμμετοχής στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν άνω του 50%, καταλήγουν σε μια θεμελιώδη συμπερασματική διαπίστωση: το συντεχνιακό κράτος είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας μας και η ισχυρότερη τροχοπέδη της οικονομίας. Αν δε λάβουμε υπόψη μας και τις κατά καιρούς απειλητικές δηλώσεις και εκδηλώσεις δημόσιων φορέων κατά της ανοικτής κοινωνίας, τότε το συντεχνιακό κράτος είναι στη χώρα μας και ένα απίστευτο εκκολαπτήριο τρομοκρατικής ιδεολογίας και τρομοκρατών. Με βάση, δηλαδή, την πολιτική επιστημονική θεωρία, το συντεχνιακό κράτος είναι στην ουσία και ολοκληρωτικό, ασχέτως αν δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει.

Συνιστά έτσι καίρια απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας, οι οποίοι πλέον ούτε αντιδρούν στις αυθαιρεσίες του αλλά ούτε και πιέζουν τους εκπροσώπους της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να αντιδράσουν τουλάχιστον αυτοί. Μέχρι πότε, όμως, θα είναι ανεκτή η κατάσταση αυτή; Μέχρι πότε, δηλαδή, το συντεχνιακό κράτος θα σέρνεται στον αντιδημοκρατικό δρόμο του, παρασύροντας σε αυτόν τα πιο δυνατά και ζωντανά στοιχεία μιας καταρρέουσας κοινωνίας; Μέχρι πότε επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι όπως αποκαλύφθηκε, έχουν στείλει στο εξωτερικό πάνω από 1,6 δισ. ευρώ, θα παραμένουν ανενόχλητοι; Εως πότε η διαπλοκή θα ορίζει πώς πρέπει να λειτουργεί η ελληνική οικονομία και προς ποιων όφελος; Η χώρα κυριολεκτικά βουλιάζει στη διαφθορά, την πελατειακή λάσπη και την ασυναρτησία.

Υπερβολές, θα πουν ορισμένοι. Ας ρίξουν μια ματιά στην πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Το όλο σκηνικό μιλάει από μόνο του. Και μας λέει ότι η προσεχής κυβέρνηση της χώρας θα έχει έναν καίριο αντίπαλο απέναντί της, ο οποίος δε έχει καμιά αναστολή.