ΕΒΖ: Πόσο... «φέσι» αντέχουν οι φορολογούμενοι;

Τη γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Κομισιόν (DG Comp) περιμένουν κυβέρνηση και Τράπεζα Πειραιώς, προκειμένου να προχωρήσουν στην υλοποίηση του σχεδίου εξυγίανσης, που προβλέπει την ανάληψη των βασικών assets της ΕΒΖ από την Πειραιώς.  

Η DG Comp ερωτήθηκε, αν οι μετατάξεις προσωπικού της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) στο Δημόσιο και η δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης με κρατική δαπάνη, μπορεί να θεωρηθούν κρατική ενίσχυση.

Εφόσον απαντήσει αρνητικά, εξαλείφεται ο κίνδυνος να πέσει πρόστιμο, που πιθανόν να βαρύνει, ως διάδοχα σχήματα, τις τρεις εταιρείες ειδικού σκοπού (SPVs), στις οποίες προβλέπεται να μεταφερθούν μέσω της πτωχευτικής διαδικασίας ( άρθρο 106δ) τα βασικά περιουσιακά στοιχεία της ΕΒΖ.

Παρ' ότι η γνωμάτευση είναι απαραίτητη, συνιστά περαιτέρω καθυστέρηση απομακρύνοντας το ενδεχόμενο λύσης για την ΕΒΖ, επί των ημερών της νυν κυβέρνησης. Ακόμη και αν η DG Comp γνωματεύσει γρήγορα, θα απαιτηθεί χρόνος για τη σύνταξη της προσυμφωνημένης με το βασικό πιστωτή (Πειραιώς) αίτησης εξυγίανσης, την έκδοση της απόφασης και την εφαρμογή της.

Παρ' ότι η ΕΒΖ βρίσκεται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια, καμία από τις κυβερνήσεις, που χειρίστηκαν το θέμα δεν έθεσαν υπό δημόσιο διάλογο το βασικό ερώτημα: αποτελεί προτεραιότητα για τη χώρα να διατηρήσει την τευτλοκαλλιέργια και βιώσιμες μονάδες παραγωγής ζάχαρης;

Αν η απάντηση είναι θετική, τότε η μόνη λύση είναι το φινλανδικό μοντέλο. Να ζητήσει, δηλαδή, η Ελλάδα από τους Ευρωπαίους εταίρους, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, να επιδοτεί, όπως η Φινλανδία, μέχρι 5 ευρώ τον τόνο τους καλλιεργητές ζαχαρότευτλων.

Αν το κάνει, τα βασικά οικονομικά «βγαίνουν», καθώς η ΕΒΖ θα μπορεί να αγοράζει με εμπορική τιμή 28 ευρώ τον τόνο, οι δε αγρότες μαζί με την εθνική και ευρωπαϊκή επιδότηση να εισπράττουν 45 ευρώ τον τόνο.

Υπό την παραπάνω προϋπόθεση μπορεί η καλλιέργεια να αναζωογονηθεί και η ΕΒΖ να ιδιωτικοποιηθεί καθώς θα μπορεί να καλύπτει, μέσω της παραγωγής της, μεγάλο μέρος της εγχώριας κατανάλωσης ζάχαρης και να είναι ανταγωνιστική στις αγορές της Ευρωζώνης.

Από τη στιγμή, όμως, που δεν ετέθη το ερώτημα, ούτε προτάθηκαν δομικές λύσεις αντιμετώπισης του προβλήματος, κάποιοι πρέπει να απολογηθούν για προχειρότητα και πολιτικό καιροσκοπισμό, που στοίχισε εκατοντάδες εκατομμύρια στους φορολογούμενους.

Γιατί οι ζημιές που επωμίστηκαν το ΤΧΣ χρηματοδοτώντας την Αγροτική, η υπό ειδική εκκαθάριση ΑΤΕ και η Τράπεζα Πειραιώς πληρώνονται εν συνόλω ή εν μέρει από τους φορολογούμενους, οι οποίοι καλούνται τώρα να επωμιστούν και το κόστος μετατάξεων και πρόωρης συνταξιοδότησης.

Υ.Γ. Ουσιαστικό πολιτικό κόστος δεν υπήρχε για καμία κυβέρνηση, καθώς αφενός δεν υπάρχουν αγρότες που να ζουν μόνο από την καλλιέργεια τεύτλων, αφετέρου εδώ και αρκετά χρόνια οι συμβεβλημένοι καλλιεργητές δεν ξεπερνούν τους 4.000.