Πώς θα ξεφύγουμε από τη φοροκαταιγίδα!

Δεν είναι η πρώτη φορά που αρθρογραφώ για την απίστευτη υπερφορολόγηση στη χώρα μας, γεγονός που φτωχοποιεί τους συμπολίτες μας και πλήττει καίρια την ανταγωνιστικότητά μας και τις όποιες αναπτυξιακές κινήσεις επιχειρούνται κατά καιρούς να γίνουν.

Ενδεικτικά μόνο θα αναφερθώ σε φετινά άρθρα μου στο Euro2day.gr, όπως «Υπόθεση φορολογία: Πώς… δεν θα έρθει η ανάπτυξη», «Η δυστυχία του να φορολογείσαι στην Ελλάδα» και «Εφορία από συνεταίρος έγινε βασικός μέτοχος».

Ο λόγος για τον οποίον επανέρχομαι σήμερα είναι για να απαντήσω σε ορισμένους μύθους που -καλόπιστα ή κακόπιστα- εκφέρονται από ορισμένους.

Μύθος πρώτος: Δουλειά του κράτους είναι να φορολογεί, προκειμένου οι πλουσιότερες τάξεις να στηρίζουν τις ασθενέστερες. Μέσω της φορολογίας επιχειρείται η αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των φτωχών. Οι «έχοντες και κατέχοντες» θέλουν να μην πληρώνουν τίποτε και μόνο να ζητάνε από το κράτος.

Η απάντηση είναι ότι με βάση το υπάρχον φορολογικό πλαίσιο, στους «έχοντες και κατέχοντες» εντάσσονται ακόμη και άτομα πολύ χαμηλών εισοδημάτων. Ας μου πει κάποιος, αν μέτρα όπως η μείωση του αφορολόγητου ορίου, η αύξηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων στα καύσιμα, ή το ασφαλιστικό-φορολογικό του «νόμου Κατρούγκαλου», πλήττουν μόνο τα υψηλά εισοδηματικά κλιμάκια ή αντίθετα το σύνολο των πολιτών.

Άρα υπερφορολογούνται όλες οι τάξεις (εκτός από τους φοροδιαφεύγοντες…) και όχι μόνο οι πλουσιότερες. Και κάθε μέρα που περνάει, οι «μη έχοντες και μη κατέχοντες» γίνονται ολοένα και περισσότεροι.

Το κυρίως πρόβλημα έγκειται στο ότι η υπερφορολόγηση εναντιώνεται στη διεθνή μας ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλές ζημιογόνες εταιρείες, χαμηλούς μισθούς, ανεργία και ολοένα και μεγαλύτερους φόρους. Φαύλος κύκλος!

Μύθος δεύτερος: Δεν έχουν δίκιο όσοι μιλούν για επιδείνωση της ελληνικής ανταγωνιστικότητας λόγω της φορολογίας, επειδή πάντοτε στη χώρα μας η φορολογία ήταν υψηλή.

Πράγματι, η φορολογία στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ χαμηλή. Ωστόσο εδώ και αρκετά χρόνια, πολλές άλλες χώρες προχώρησαν σε ιδιαίτερα επιθετικές κινήσεις, μειώνοντας δραστικά τις φορολογικές επιβαρύνσεις, όταν εμείς κατά την ίδια περίοδο τις αυξάναμε κατακόρυφα! Με τον τρόπο αυτό διευρύνθηκε περαιτέρω το προϋπάρχον έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που είχαμε. Θυμίζω για παράδειγμα ότι οι τρεις βόρειοι γείτονές μας έχουν εταιρική φορολογία 10%, η Κύπρος 12,5%, η Ρωσία 20% και η Ουγγαρία 9%.

Έτσι, ακόμη και Έλληνες ελεύθεροι επαγγελματίες μεταφέρουν τις έδρες τους στο εξωτερικό, ενώ οι περισσότεροι ξένοι επενδυτές αποφεύγουν να τοποθετηθούν στη χώρα μας, πέραν ίσως συγκεκριμένων τομέων που δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς (π.χ. τουρισμός, εργοστάσιο χρυσού, λιμάνια).

Μύθος τρίτος: Είναι άδικο να κατηγορείται η σημερινή κυβέρνηση για την όλη κατάσταση, γιατί φορολογικές επιβαρύνσεις είχαν επιβάλει και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Πράγματι, και πριν έρθει στην εξουσία η σημερινή κυβέρνηση, υπήρχε ένα «βαρύ» φορολογικό περιβάλλον. Ωστόσο κάθε φορά που μια νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει την εξουσία και επιβάλλει νέους φόρους, είναι σαν να παραδέχεται ότι οι προηγούμενοι φόροι ήταν… λίγοι και χρειάζονταν πολύ περισσότεροι!

Μια δεύτερη αλήθεια είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά την επιβολή πρόσθετων φόρων, το… τερμάτισε!

Και για να μιλήσω με επιχειρήματα, αμέσως παρακάτω θα αναφέρω μερικές μόνο από τις πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις της τελευταίας τετραετίας (πώς κάποιος να συλλέξει το σύνολο των νέων φόρων;)

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

1. Αύξηση του ΦΠΑ από το 23% στο 24%.

2. Μαζική μετάταξη προσόντων και υπηρεσιών σε ό,τι αφορά τον ΦΠΑ από το 13% στο 24%.

3. Κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά.

4. Αύξηση των συντελεστών εισφοράς αλληλεγγύης.

5. Μείωση της έκπτωσης φόρου για μισθωτούς και συνταξιούχους (από 2.100 σε 1.900 ευρώ).

6. Αύξηση των συντελεστών φορολογίας εισοδήματος για όλους (42% σε 45% από εισόδημα 40.000 ευρώ), με κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών.

7. Αύξηση φορολογικών συντελεστών εισοδήματος από ενοίκια (μέχρι 45% από 33%).

8. Αύξηση φορολογικού συντελεστή επιχειρηματικών κερδών (από 26% σε 29%).

9. Αύξηση του συντελεστή φορολογίας μερισμάτων (από 10% σε 15%).

10. Αύξηση του συντελεστή φόρου πολυτελούς διαβίωσης (από 10% σε 13%).

11. Φόρος 10% στη συνδρομητική τηλεόραση.

12. Φόρος 5% στη σταθερή τηλεφωνία και αύξηση του ΕΦΚ σε οινοπνευματώδη, μπίρα, κρασί, καφέ και ηλεκτρονικό τσιγάρο συν, ασφαλώς, στα καύσιμα.

13. Φόρος στις βραχυχρόνιες μισθώσεις κατοικιών.

14. Αύξηση των συντελεστών του υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ.

15. Αύξηση της προκαταβολής φόρου για όλους στο 100%.

16. Αύξηση έμμεσων φόρων στα ασφαλιστικά προϊόντα.

17. Από την 1η Ιανουαρίου του 2020 έχει ψηφιστεί και νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου στις 5.600 ευρώ στους μισθωτούς, εξέλιξη που θα πλήξει περαιτέρω τόσο τους εργαζόμενους, όσο και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας (π.χ. στην Κύπρο το αφορολόγητο είναι 19.500 ευρώ).

Κλείνοντας, θα ήθελα να επαναλάβω πως η υπερφορολόγηση βλάπτει όλους τους πολίτες και κυρίως επιδεινώνει τις προοπτικές των παιδιών μας.

Υπάρχουν φόροι που μπορούν να καταργηθούν, χωρίς να χαθεί ούτε ένα ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό το είχε αποδείξει η κυβέρνηση Σαμαρά, όταν είχε μειώσει τον συντελεστή ΦΠΑ στο 13% στην εστίαση. Το έχει αποδείξει η πρόσφατη εμπειρία της Ρουμανίας, που ανέβηκαν τα έσοδα όταν μείωσε τον ΦΠΑ.

Επίσης, μια άλλη κατηγορία φόρων θα πρέπει να μειωθεί και τα αντίστοιχα φορολογικά έσοδα που θα χαθούν, να βρεθούν από την εκλογίκευση συγκεκριμένων δαπανών στον δημόσιο τομέα. Και δαπάνες που μπορούν να μειωθούν είναι πολλές.

Τέλος, η μείωση των φόρων θα αυξήσει τα εισοδήματα των νοικοκυριών και στο τέλος της ημέρας θα ανεβάσει και τα δημόσια έσοδα, τα οποία θα προέρχονται από τον πλούτο των συμπολιτών μας και όχι από τη φτώχεια και τη μιζέρια τους, όπως συμβαίνει σήμερα.

Τα παραπάνω ισχύουν για όλες τις κυβερνήσεις και για όλους τους πολίτες αυτής της χώρας, διότι το μέλλον όλων μας είναι κοινό. «Κοινή γαρ η τύχη της πατρίδος μας».

• Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι τέως βουλευτής Ν.Δ. Α' Αθήνας