Το «φάρμακο» στο μεταναστευτικό πρόβλημα της Αθήνας

Γυρνώντας τις γειτονιές της Αθήνας διαπιστώνω πόσο έντονος είναι ο προβληματισμός των κατοίκων σε περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών. Και οι κάτοικοι αυτοί δεν είναι ούτε «φασίστες», ούτε «ακροδεξιοί» και «ξενοφοβικοί», ή όποια άλλη ταμπέλα θα ήθελε να τους κολλήσει κάποιος. Αντίθετα:

* Φοβούνται για την ασφάλειά τους, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως «δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου και να δεχτώ επισκέψεις μετά τη δύση του ηλίου», ή ότι «με έχουν κλέψει τόσες και τόσες φορές», ή τέλος ότι «κάτω από το σπίτι μου πουλάνε ανενόχλητοι ναρκωτικά και παράνομα τσιγάρα».

* Βλέπουν το επίπεδο της εκπαίδευσης των παιδιών τους να υποβαθμίζεται, λόγω της συγκέντρωσης σε συγκεκριμένα σχολεία πολύ μεγάλου ποσοστού παιδιών που δεν μιλούν καλά την ελληνική γλώσσα.

* Κάποιοι εξ αυτών αποδίδουν τη δική τους ανεργία στην παρουσία πολλών ξένων στη χώρα μας.

Απέναντι στον τόσο έντονο προβληματισμό, εδώ και δεκαετίες η επίσημη Πολιτεία επιλέγει να σιωπά (με ορισμένους μάλιστα πολιτικούς να δηλώνουν περιχαρείς «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»…), αφήνοντας τους ανθρώπους αυτούς να αντιμετωπίσουν μόνοι τους το πρόβλημα. Αρκεί να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επί υπουργίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου αποφάσισε το άνοιγμα των συνόρων χωρίς να κατανοήσουμε ποτέ τον λόγο, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι περιοχών όπως η Κυψέλη, τα Πατήσια, ο Κολωνός, η Ακαδημία Πλάτωνος και άλλες να νιώθουν πλέον μειονότητα, στις γειτονιές που έχουν μεγαλώσει! Να φοβούνται και να ταμπουρώνονται στα σπίτια τους.

Όσοι εξ αυτών έχουν την οικονομική δυνατότητα, είτε μετακομίζουν σε άλλες περιοχές εγκαταλείποντας τα σπίτια τους, είτε στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.

Η ουσία του θέματος

Ας πάμε τώρα στην ουσία του θέματος.

Πρώτον, αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που η ελληνική οικογένεια έχει επιλέξει να γεννά περίπου ένα παιδί κατά μέσο όρο («δυτικός τρόπος ζωής»), η χώρα χρειαζόταν (και θα χρειαστεί στο μέλλον) την έλευση μεταναστών.

Δεύτερον, η προσέλκυση μεταναστών πρέπει να γίνεται με προγραμματισμό και σύνεση. Λέει για παράδειγμα η Αυστραλία ή ο Καναδάς: Χρειάζομαι για φέτος τόσες χιλιάδες άτομα, αυτών των επαγγελματικών ειδικοτήτων, οι οποίοι φυσικά θα έχουν λευκό ποινικό μητρώο και θα είναι υγιείς. Αυτοί θα καταγραφούν επισήμως, θα αποκτήσουν ΑΦΜ και διεύθυνση κατοικίας από την πρώτη ημέρα, θα εργάζονται νόμιμα και θα ελέγχονται τακτικά.

Αντίθετα, στην Ελλάδα, έρχεται εδώ και τόσα χρόνια όποιος θέλει, ακόμη και αν διαθέτει «βαρύ» ποινικό μητρώο στη χώρα προέλευσής του, λόγω των αδικημάτων στα οποία έχει υποπέσει. Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά τα τελευταία χρόνια, περιορισμένο μόνο ποσοστό των ξένων εισερχομένων προέρχεται από τη Συρία ή κάποια άλλη εμπόλεμη περιοχή.

Έτσι, στην Ελλάδα πολλοί ξένοι εξακολουθούν να μην είναι καταγεγραμμένοι, να μην έχουν ΑΦΜ και επίσημη κατοικία, να μην μπορούν να εργαστούν νόμιμα, να μην μπορούν να ασφαλιστούν…

Όλα αυτά δρουν καταλυτικά, έτσι ώστε να δημιουργηθούν εγκληματικές οργανώσεις, οι οποίες σύντομα έρχονται σε αγαστή συνεργασία (εμπλουτισμός στελεχών, μεταφορά τεχνογνωσίας και όλα τα σχετικά…) με τις αντίστοιχες των Ελλήνων, λειτουργώντας πολλαπλασιαστικά!

Τρίτον, παρά την πάροδο 25 ετών μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα, ακόμη δεν έχουμε μελετήσει ολοκληρωμένα ως χώρα τις (θετικές και αρνητικές) οικονομικές επιδράσεις από την προσέλκυση μεταναστών.

Για παράδειγμα, έχει ωφεληθεί το ΑΕΠ της Ελλάδας και αν ναι, πόσο;

Πόσα είναι τα μεταναστευτικά εμβάσματα προς το εξωτερικό;

Πόσες ασφαλιστικές εισφορές έχουν εισπράξει από μετανάστες τα Ταμεία μας και πόσες υποχρεώσεις έχουν συσσωρεύσει για τον ίδιο λόγο;

Επηρεάστηκε αρνητικά η απασχόληση των Ελλήνων πολιτών και αν ναι, πόσο;

Πόσο έχουν επιβαρύνει τις κρατικές δαπάνες στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια και τη δικαιοσύνη, αφού η χώρα μας παρέχει σε αλλοδαπούς δωρεάν αυτές τις υπηρεσίες;

Κατά πόσο η αυξημένη παραβατικότητα εμπόδισε επενδύσεις στον τουρισμό ή σε άλλους τομείς;

Πόσο κοστίζει η αστυνόμευση των ξένων, η εκδίκαση των τόσο πολλών υποθέσεών τους, ή ακόμη και η κράτησή τους στις φυλακές; (μεγάλο ποσοστό των δικαζόμενων και των κρατούμενων στις φυλακές είναι ξένοι).

Για όλα αυτά τα φλέγοντα ερωτήματα, απαντήσεις δεν έχουμε… Γιατί από τις απαντήσεις θα προκύψουν αρκετά συμπεράσματα για το ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική μας στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Και πάμε στα αυτονόητα.

Ο καθημερινός πολίτης όμως δεν μπορεί να περιμένει τα αποτελέσματα μελετών, γιατί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι άμεσο. Για αυτό λοιπόν, θα ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα, θυμίζοντας πως η «πολιτική Δένδια» είχε φέρει αποτελέσματα, άσχετα με τι ακολούθησε από το 2015 και μετά.

* Αυστηρό μήνυμα σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο πως η Ελλάδα δεν επιθυμεί σε καμιά περίπτωση να γίνει χώρα υποδοχής οικονομικών μεταναστών απ’ όλο τον κόσμο, όπως έχει γίνει κατά τα τελευταία χρόνια.

* Εντοπισμός και απελάσεις ανθρώπων που παρανόμως βρίσκονται στη χώρα.

* Αυστηρή αστυνόμευση στις γειτονιές της Αθήνας και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων.

* Κατάργηση των «γκέτο» σε Εξάρχεια, Πεδίον Άρεως και αλλού.

* Άμεσες αλλαγές στον περιβόητο «Νόμο Παρασκευόπουλου».

* Πολλαπλασιασμός των ελέγχων για τον εντοπισμό παράνομης και ανασφάλιστης εργασίας.

* Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι τέως βουλευτής Ν.Δ. Α' Αθήνας