Όσοι επιχειρούν στην αγορά εύκολα αντιλαμβάνονται τη χαώδη απόσταση που χωρίζει το αρτηριοσκληρωτικό δημόσιο από τον ευέλικτο ιδιωτικό τομέα. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικούς "κόσμους", για δύο κουλτούρες που δεν προσομοιάζουν στο ελάχιστο. Για δύο δομές με απόλυτα διακριτούς ρόλους στο ευρύτερο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα.
Το να ισχυριστεί κάνεις ότι το δημόσιο θα μπορούσε να λειτουργήσει σε λογική και χρόνους αγοράς θα ήταν από υπερβολικό, έως ουτοπικό. Σίγουρα, ωστόσο, υπάρχουν περιθώρια για κάποιες ελαφρές συγκλίσεις ή κοινές συνιστώσες, ικανές να εξασφαλίσουν ανταποδοτικά οφέλη. Η ανάπτυξη συνεργειών στο χώρο της Υγείας αποτελεί ένα καλό παράδειγμα σύγκλισης κρατικών και επιχειρηματικών δομών, που θα λάμβανε σάρκα και οστά μέσα από κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες δημόσιων νοσοκομείων και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Τα ΣΔΙΤ στο χώρο της Υγείας τέθηκαν, το 2010, στην ατζέντα των θεσμών, δίχως όμως επιτυχή κατάληξη. Η απόσταση που χώριζε και χωρίζει τους δύο τομείς, αλλά και πολιτικές, τότε, σκοπιμότητες έκριναν την τύχη του όλου εγχειρήματος. Ας δούμε όμως τι χάθηκε και για τις δύο πλευρές από την τροπή που πήρε η όλη υπόθεση.
Η ανάπτυξη συνεργείων μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα θα μπορούσε να προκαλέσει τις εξής θετικές επιδράσεις:
1. Να δημιουργήσει πεδίο για νέες επενδύσεις στο Δημόσιο, που στόχο θα είχαν τις ριζικές αναβαθμίσεις κρατικών κλινικών.
2. Να εξασφαλίσει έσοδα για το δημόσιο ταμείο, με την εκμετάλλευση υποδομών για την κάλυψη ασφαλισμένων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Πρόκειται για υπηρεσίες του κράτους που θα τιμολογούνταν ακριβότερα από ότι τιμολογούνται σήμερα για τα Κύρια Ταμεία Ασφάλισης.
3. Να επηρεάσει προς το θετικότερο την κουλτούρα των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, καθότι η καθημερινή συναναστροφή τους με εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα θα τόνωνε την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα τους.
4. Να οδηγήσει στο άνοιγμα περισσότερων θέσεων εργασίας, ενισχύοντας την απασχόληση.
5. Να δημιουργήσει νέας γενιάς Ασφαλιστικά Προγράμματα Υγείας με μειωμένα ασφάλιστρα για όσους θα επιθυμούσαν κάλυψη από το δημόσιο σύστημα υγείας.
6. Να επιτρέψει στην ασφαλιστική αγορά τη μεγαλύτερη διείσδυσή της στην κοινωνία.
7. Να μειώσει τα τιμολόγια των ιδιωτικών κλινικών, λόγω της στροφής μέρους του ασφαλιζόμενου κοινού προς τα δημόσια θεραπευτήρια.
8. Να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού στο χώρο της υγείας μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών μηχανισμών.
9. Να υποβοηθήσει την εισαγωγή στο δημόσιο σύστημα υγείας νέων τεχνικών και μεθόδων θεραπείας, όπως και την οργάνωση σύγχρονων υποδομών, που σήμερα συναντώνται μόνο στον ιδιωτικό τομέα.
10. Να διαμορφώσει κλίμα συνεργατικότητας μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο για την ανάπτυξη ΣΔΙΤ και σε άλλους τομείς της οικονομίας.
Είναι βέβαιο ότι όσο η πολιτεία θα αρνείται να αποδεχθεί μια πραγματικότητα, όσο θα επιμένει να αποστρέφεται για καθαρά και μόνο ιδεοληπτικούς λόγους τις ευκαιρίες που υπάρχουν μέσω των ΣΔΙΤ, τόσο θα χάνονται σημαντικά οφέλη για την οικονομία και τους πολίτες αυτής της χώρας που δοκιμάζονται επί μια δεκαετία από τα μνημόνια, βλέποντας, μεταξύ άλλων, το δημόσιο σύστημα υγείας να καταρρέει.
Να χάνει πόρους, δομές, στελέχη, προσωπικό και στην αντίπερα όχθη το ιδιωτικό σύστημα υγείας να υποδέχεται μόνο τους έχοντες υψηλά εισοδήματα και τους κατέχοντες ασφαλιστήρια συμβόλαια. Ας αναρωτηθούμε ωστόσο, ανάπτυξη δεν σημαίνει περισσότερα σε περισσότερους; Έως πότε θα απεμπολούμε την ευκαιρία αυτή;
* Πρόεδρος του ΣΕΜΑ (Σύνδεσμος Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων)
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.