Γίνεται Αύγουστος χωρίς… ανασχηματισμό;

Άλλοι τον ήθελαν Ιουλιάτικο. Άλλοι ποντάρουν στο αυγουστιάτικο χρώμα του με τους πιο βιαστικούς να τον προβλέπουν... Δεκαπενταυγουστιάτικο. Οι πιο υπομονετικοί δεν τον περιμένουν πριν από τα πρώτα πρωτοβρόχια και οι θεσμικοί κυβερνητικοί παραπέμπουν στο προφανές: ό,τι αποφασίσει ο πρωθυπουργός.

Ο λόγος για τον ανασχηματισμό. Ο οποίος πάει πακέτο με όλα τα καλοκαιρινά ρεπορτάζ και «ρεπορτάζ», αφήνοντας τις προβλέψεις περί πρόωρων εκλογών για τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου- βοηθούσης της ΝΔ που τις ζητάει αδιαλείπτως από τις αρχές του 2016.

Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι ο Αλέξης Τσίπρας έσπασε τα νεύρα υπουργών, επίδοξων υπουργών, βουλευτών, κομματικών στελεχών και δημοσιογράφων: τον Ιούλιο ξεκίνησε η «ανασχηματισμολογία», τον Νοέμβριο ανακοίνωσε τις αλλαγές. Κι ήταν τέτοιες, που οι συντριπτικά περισσότερες «αποκλειστικές πληροφορίες εξ εγκύρων πηγών» κατέληξαν στον κάδο απορριμμάτων – μαζί με τα σχετικά emails.

Τι θα κάνει φέτος;

Κορυφαίος υπουργός και τακτικός συνομιλητής του έλεγε προ ημερών: «δεν θα κάνει ριζικό ανασχηματισμό αλλά λίγες και ‘χειρουργικές’ αλλαγές. Κι επειδή όλα πρέπει να τελειώσουν πριν από τη ΔΕΘ, να είστε έτοιμοι από τις 20 Αυγούστου που έχει τεθεί ως dead line των ολιγοήμερων διακοπών μας».

Μία ημέρα αργότερα, έτερος κορυφαίος υπουργός και επίσης τακτικός συνομιλητής του, ήταν κατηγορηματικός: «ούτε ριζικός ανασχηματισμός ούτε επιλεγμένες αλλαγές υπάρχουν στον ορίζοντα. Μετά τις 20 Αυγούστου τρέχουμε για ΔΕΘ και τρίτη αξιολόγηση. Κάντε υπομονή μέχρι... να βγούμε από το μνημόνιο».

Διαλέγουμε και παίρνουμε; Οχι ακριβώς. Ο πρωθυπουργός δέχθηκε και δέχεται εισηγήσεις στενών συνεργατών του να κάνει ή να μην κάνει κυβερνητικές αλλαγές.

Οπως καταγράφεται στο ρεπορτάζ (σ.σ. όχι στο «ρεπορτάζ») οι υποστηρικτές της πρώτης άποψης υπερτερούν. Αφενός επικαλούνται την αποτυχία συγκεκριμένων υπουργών/αναπληρωτών/υφυπουργού. Αφετέρου δε, πιέζουν να μπουν «πιο αριστερά» πρόσωπα στα λεγόμενα «κοινωνικά υπουργεία» που θα σηματοδοτήσουν τη στροφή της κυβερνητικής πολιτικής στο «κοινωνικό κράτος».

Είναι προφανές ότι τέτοιες προτεινόμενες αλλαγές προσβλέπουν και σε ξαναμοίρασμα της κομματικής πίτας, ως ανταμοιβή (για την αποδοχή των υποχωρήσεων) και κίνητρο (για το φορτσάρισμα στην τελευταία διετία της κυβερνητικής θητείας).

Σε κάθε περίπτωση, η παράμετρος που εμφανίζεται από όλες τις πλευρές ως «το κλειδί του ανασχηματισμού» έχει ονοματεπώνυμο: Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Για αλλαγή χαρτοφυλακίου ούτε λόγος, λένε... άπαντες: «ο ΥΠΟΙΚ είναι ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς. Τώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία για λήξη της μνημονιακής επιτροπείας θα αλλάξουμε διαπραγματευτή;», το (ατράνταχτο) επιχείρημα. Επίσης, ποιος υποτιμά το γεγονός ότι ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης τυγχάνει και επικεφαλής των «53»;...

Από την άλλη, οι άνθρωποι του Ευκλείδη διαψεύδουν μετά βδελυγμίας κάθε «διαρροή» που θέλει τον ίδιον να επιθυμεί μετακίνηση διότι «κουράστηκε». Προσθέτουν όμως ότι μετά από δύο διαβολεμένα χρόνια κεντρικής διαπραγμάτευσης θα επιζητούσε «μία αναβάθμιση».

Ιδέες για το «πάντρεμα» υπάρχουν. Οπως, για παράδειγμα, να συσταθεί ένα υπερυπουργείο Οικονομικών-Ανάπτυξης, του οποίου θα προϊσταται ο κ. Τσακαλώτος, δεδομένου ότι το κυβερνητικό στοίχημα για το επόμενο εντεκάμηνο είναι διπλό: να βγούμε από το μνημόνιο και να τρέξει μαραθώνιο η ανάπτυξη.

Οι πλέον τολμηροί θα ήθελαν τον σημερινό ΥΠΟΙΚ να διατηρεί μεν το πόστο του αλλά να αναλαμβάνει και ρόλο αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Η εν λόγω ιδέα έχει ελάχιστους οπαδούς καθώς θα διαταράξει τις εύθραυστες ισορροπίες «σε λεπτά ζητήματα» που επιτυγχάνει η παρουσία του Γιάννη Δραγασάκη.

Τα κομματάκια του παζλ είναι στα χέρια του πρωθυπουργού. Μένει να ληφθεί η απόφαση για το «εάν» και το «πότε» της σύνθεσης.

Μέχρι τότε, η ονοματολογία και τα προγνωστικά καλά θα κρατούν.