Οι συντάξεις «ψίχουλα» και η ανάγκη για ιδιωτική ασφάλιση

Δεν γνωρίζω αν τελικά -όπως λέγεται- θα μειωθούν εκ νέου οι συντάξεις λόγω των πιέσεων που ασκούν στην ελληνική κυβέρνηση οι δανειστές της χώρας, ούτε τον ακριβή τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθούν οι ενδεχόμενες αυτές περικοπές.

Γνωρίζω ωστόσο ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει εκφραστεί δημοσίως για την ανάγκη δραστικών μειώσεων του ελλείμματος του συνταξιοδοτικού μας συστήματος και πως πολλοί έγκριτοι επιστήμονες μας διαβεβαιώνουν πως το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, «έτσι όπως είναι, δεν βγαίνει».

Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε πως τίποτε δεν θα αλλάξει στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης στο μέλλον (πράγμα απίθανο), το μόνο βέβαιο είναι ότι χωρίς τη συνδρομή της Ιδιωτικής Ασφάλισης -και μάλιστα κατά προτίμηση από τη μικρή ηλικία- κανείς Έλληνας δεν θα μπορέσει να απολαύσει «αξιοπρεπείς» αποδοχές μετά τη λήξη της εργασιακής του σταδιοδρομίας.

Ας δούμε λοιπόν περιληπτικά και πρακτικά το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο για τις κοινωνικές συντάξεις:

Συντάξεις γήρατος

–Σύνταξη για όλους στα 67, εκτός αν έχουν συμπληρωθεί 40 χρόνια ασφάλισης πριν τα 62. Τότε εισπράττεται η Σύνταξη με τη συμπλήρωση του εξηκοστού δεύτερου έτους.

–Προϋπόθεση συνταξιοδότησης η δεκαπενταετής ασφάλιση, αλλιώς δεν καταβάλλεται καμία σύνταξη.

–Εθνική Σύνταξη 384 ευρώ με εικοσαετή ασφάλιση. Είτε διαρκέσει είκοσι, είτε τριάντα, είτε σαράντα χρόνια ο εργασιακός βίος, το ποσό της εγγυημένης Σύνταξης δεν αλλάζει.

–Εθνική Σύνταξη 345,60 ευρώ με δεκαπενταετή ασφάλιση. Για κάθε χρόνο πρόωρης αποχώρησης προκύπτει μείωση 2%, οπότε πέντε έτη επί 2% = 10% (384-10%= 345,60 ευρώ).

–Αναλογική Σύνταξη, η οποία θα προστίθεται στην «Εθνική», αλλά θα καταβάλλεται μελλοντικά μόνο αν υπάρχουν διαθέσιμα στα ταμεία, κάτι που την καθιστά ιδιαίτερα επισφαλή.

Ως μέσος μισθός, με βάση τον οποίο θα υπολογιστεί η «αναλογική σύνταξη», θα εκληφθεί ο μέσος όρος από το 2002 έως το έτος της συνταξιοδότησης. Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, ο υπολογιζόμενος μισθός συνδέεται με τις εισφορές που κατέβαλαν μετά το 2002.

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι ότι:

• Πολλοί από τους συμπολίτες μας -που μπορεί να είναι και οι περισσότεροι-, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να έχουν ασφαλισμένη εργασία για πολλά χρόνια (μεγάλα ποσοστά ανεργίας, ελαστικές σχέσεις εργασίας, πιέσεις εργοδοτών για ανασφάλιστη εργασία), θα υποχρεωθούν σε συντάξεις ελαφρά ανώτερες (συνήθως κατά 100-150 ευρώ) από την «Εθνική».

• Αλλά και όσοι καταφέρουν να εισφέρουν μεγάλα ποσά για πολλά χρόνια (π.χ. επιτυχημένοι επαγγελματίες, υψηλόβαθμα στελέχη), θα αδικηθούν, καθώς ούτε και αυτοί θα λάβουν ικανοποιητικές συντάξεις, εξαιτίας των χαμηλών ποσοστών αναπλήρωσης στα υψηλότερα κλιμάκια. Η αδικία αυτών των ασφαλισμένων δεν θα αφορά μόνο ως προς την εγγυημένη Σύνταξη, που θα είναι ίδια, αλλά και στην αναλογική, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν θα χαρακτηρίζεται από ανταποδοτικότητα.

Συντάξεις αναπηρίας

-Για ποσοστά 67% έως 80% χορηγείται το 75% της «εθνικής Σύνταξης», δηλαδή για δεκαπενταετία 259 ευρώ και άνω της εικοσαετίας 288 ευρώ.

-Για ποσοστά αναπηρίας 50% έως 67%, θα καταβάλλεται το 50% αυτής, δηλαδή για τη δεκαπενταετία 173 ευρώ και για την εικοσαετία 192 ευρώ…

Εάν το ΔΝΤ επιμείνει στις τελευταίες εξαγγελίες του για μείωση της εγγυημένης Σύνταξης γήρατος κατά 30%, θα μειωθούν και οι αναπηρικές.

Τα ανωτέρω ποσά είναι ιδιαίτερα μικρά και σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζουν μία αξιοπρεπή διαβίωση.

* Ο κ. Ζαχαρίας Καλαϊτζάκης είναι Σύμβουλος Ασφάλισης (www.syntaxeis.gr)